Ik ben me er heel erg van bewust dat op het moment dat ik dit schrijf Hollands Glorie “Wilma, Jannet en Jenni’ de finish in Parijs bijna bereiken. Hun Tour de France Footrace van 43 dagen en 2800 km (gemiddeld dik 65/dag!) zit er dan op. En wat hebben ze goed gelopen, ongelofelijk. Wilma is de glorieuze winnaar bij de vrouwen Jannet is tweede en Jenni derde. Dus een geheel Nederlands podium!
En ik, ik was na een prachtige vakantie in Italië met maar heel weinig loopkilometers, weer begonnen wat langere afstanden te lopen. Woensdag is mijn lange duurloopdag en met het mooie, warme weer van de laatste tijd was het steeds vroeg op en om 07.00 uur starten. Meestal 70 km of zo, soms wat meer, soms wat minder en lekker op mijn gemakje. 70 km is best veel en als ik dan ook nog zeg dat ik even op en neer naar Den Bosch ben geweest weten ‘ze’ het zeker, die is gek. Daar pak je toch de trein of de auto voor. Maar ik vind het heerlijk, temeer daar ik al snel merkte dat het steeds makkelijker ging.
Doel is de 100 km van Winschoten in september. Als training wil ik daar voor nog de Kadee Dodentocht in Bornem (B) rennen. Dat is eigenlijk een wandelgebeuren, maar je mag de 100 km ook rennen, maar je mag niet binnen de 10 uur finishen. Wel, van die limiet zal ik geen last van hebben. De Dodentocht is 14 augustus en ik wilde ervoor nog ergens een leuke loop doen. De Boxmeerdaagse is daar een prima gelegenheid voor met een afstand van circa 45 km per dag. Ik liep alleen de 5de dag mee, maar anderen liepen 8 dagen achtereen die afstand en dat met dat warme weer. Echt best heel pittig. Op de 5de dag stond Nijmegen – Boxmeer op het programma. Een uitdagende route door de Ooipolder, dan de heuvels bij Nijmegen in (542 hoogtemeters), door de bossen en zo op Boxmeer aan. De tocht zou met gps gelopen moeten worden, maar ik heb geen gps. Geen probleem volgens Willem Mütze, de grote organisator (samen met Annemarie) van dit fraaie spektakel. Dan loop je gewoon met iemand mee die wel gps heeft. Verzamelen om 8.00 uur in Boxmeer bij Anemarie (Willem was al onderweg). Jan Nabuurs, die ik lang niet had gesproken haalde nog een kopje koffie voor me, even links en rechts een praatje en kort daarna met de auto naar Nijmegen. We waren met 17 lopers, drie konden bij Dieter in de auto, de rest kroop in de camper van Willem en Annemarie met Annemarie als chauffeur. Ik lag achterin, op het grote bed. De sfeer was heel gemoedelijk, iedereen had er zin in.
In Nijmegen bij de brug de camper uit en opstellen achter de denkbeeldige startlijn. En daar gaan we. Jan Nabuurs nam meteen de kop en daar achteraan de rest. Eerst de wandelbrug over, een hoge boogbrug over een kreek die, toen we er met ons allen over liepen, behoorlijk bewoog. Ik had besloten bij Ronald Willemse en Theo Huhnholt te blijven. Beiden droegen een gps horloge, dus dat moest goed gaan. Ook Gertie Theunissen liep met ons mee. Ook Gertie had ik lang niet gesproken. Over de smalle paadjes in de Ooipolder, vaak niet meer dan koeienpaadjes, liepen we met ons vieren lekker door. Ronald op kop, dan Gertie en ik en dan Theo H. achteraan. Zo zouden Gertie en ik in ieder geval de weg niet kwijtraken. Maar met al die kleine paadjes en al het geklets liepen we even later toch verkeerd en moesten we 300 meter terug. De route bleef prachtig, over kleine paadjes door de Ooipolder, soms met bramen en brandnetels, maar veel vaker door bloemrijke ruigtes. Daarna langs de Bizonbaai waar ik heel mooi een ijsvogel zag vliegen (vogelsoort 21, in totaal 45 soorten) en daarna richting heuvels en bossen. Maar die lagen verder weg dan het zo leek. Eerst de Rijndijk over, dan door weilanden met overstapjes, door draaihekjes langs sloten, langs boomgaarden en zowaar over een trekpontje. En toen na 13 km was daar de eerste verzorgingspost met alles wat je maar zou willen. Op deze tocht zou je, als je wilde, wel kilo’s aan kunnen komen, zo ruim was de keuze. Ik hield het voorlopig bij cola en water. Na een kleine 10 minuten weer verder, wandelend de heuvel op. Ronald was consequent, hij zou de heuvels allemaal wandelend nemen (gelijk had hij na vier dagen), en Gertie en ik dus ook. Zo gauw het weer vlakker werd was het weer rennen, door de bossen, over echt smalle paadjes waar ze, speciaal voor ons, de dag ervoor vast nog heel veel boomstammen en takken over hadden gelegd en hier en daar nog wat kuilen hadden gegraven. Het moest niet te makkelijk gaan. Soms deed de gps het onder het bladerdak wat minder goed, maar we konden de route nog steeds goed volgen. Bij de tweede verzorging was er naast wat er al was ook nog brood met jam en zure haring. Brood met jam was lekker, maar de zure haring hield ik voor gezien. Andere Theo nam er wel één en kon er na 200 meter lopen, toen de vis omhoog kwam, voor de tweede keer van genieten.
Ondertussen was het lekker warm geworden, maar in het bos, in de schaduw was het heerlijk lopen. Maar allengs kwamen we meer in het open veld en voelden we de zon goed. Tussen Groesbeek en Cuijk door naar Plasmolen, langs de plassen en daar was de derde verzorgingspost. Hier kreeg ik de gps van Ronald en zijn Gertie en ik samen verder gegaan. Ronald en Theo H. wilden het wat rustiger aan doen. Omdat de route nu wat overzichtelijker was, ging het allemaal wat sneller, we hoefden niet zo erg naar de route te zoeken. Toch kostte het op één punt nog best veel tijd voor we weer op de juiste route zaten. Ronald kende de route nog van vorig jaar en was dus niet verkeerd gelopen en liep samen met Theo H. een heel eind voor ons. Maar ruim voor de brug over de Maas hadden we hen weer ingehaald. Het tempo lag op een mooie 6:15/km. De kilometers vlogen voorbij. De laatste kilometers kreeg Gertie het toch wat moeilijker en lieten we het tempo zakken tot 6:30/km. Dat konden we mooi volhouden en al gauw zaten we in de bebouwde kom van Boxmeer. We hielden het tempo mooi vast en na bijna zes uur kwamen we de tuin van Willem en Annemarie binnenlopen met een warm welkom van de aanwezige lopers. Er was geen haast meer en onder het genot van een palmbier kon ik heerlijk genieten. Dat had ik al 45 km gedaan, ik had echt lekker gelopen, hoefde geen enkele keer te hijgen, had het niet moeilijk gehad en heerlijk genoten. Na nog een pilsje afscheid nemen en weer naar huis. Willem, Annemarie en de andere verzorgers heel erg bedankt, Ronald en Theo Huhnholt bedankt voor de navigatie en Gertie bedankt voor de gezelligheid.
Theo de Jong
Theohinne(at)hotmail.com