42,2 km met 3200 hoogtemeters en meer dan 20.000 trappen. Ik was er dag en nacht mee bezig en deed al 2 weken veel trainingen op trappen. Maar de trappen naast Snowworld in Landgraaf, dat is iets totaal anders. De marathon van Meerssen heeft ook meegeholpen al waren dat niet zoveel hoogtemeters maar toch beter dan vlak. Mijn trainingsrondje was in totaal zo ‘n 100 meter waarin ik 22 trappen op rende en dan links en weer links bergaf en terug de trappen op. Het langst liep ik er 2 uur en 15 minuten, goed voor ongeveer 132 rondjes. Het voelde goed.
Een week geleden ging ik voor het eerst in Landgraaf trainen. Ik kende de trappen van de oudere edities van Limburgs Zwaarste waar we de trappen op moesten na 5 km. Mijn tactiek was in de eerste ronde proberen hoe ver ik zou komen totdat ik iets van verzuring of “spierverzet” zou voelen. Nou dat was dus vorige week zaterdag al na ongeveer 50 trappen. De rest van de trappen wandelde ik in tempo omhoog en dan het steile klinkerpad, heel oneffen met omhoogstekende klinkers, hardlopend naar beneden. Na de eerste ronde deed ik nog 14 rondjes en dat liep goed maar na 14-15 rondjes ( elk ongeveer 1,1 km ) voel je dat het zwaarder gaat en moeilijker. Dit was voldoende training want over een week was de wedstrijd. De week erop volgend deed ik nog enkele rustige trainingen en had 2 rustdagen voor de wedstrijd. Twee dagen na de trainingen in Landgraaf voelde ik mijn bovenbenen toch echt maar volgens mij veroorzaakt door de fietstraining na de training in Landgraaf.
Dan eindelijk de wedstrijd. Ik had al 3 dagen een magnesium bruistablet gepakt en ik voelde me goed dus met het magnesium zat het nu ook goed. Na de start liep het prima en inderdaad na 15 rondjes plus aanloopstuk begon ik de benen te voelen en schakelde ik terug naar 25 trappen hardlopen en de rest wandelend omhoog. Dit ging zo ‘n 5 rondjes goed. Hierna raakte ik de tel kwijt van de rondjes want een kind was over de kabel gestruikeld van het scherm waar de rondjes op te zien waren dus geen info meer. De motivatie begon wat te zakken maar kennissen waren komen kijken en die hielden me alert. Van hen hoorde ik steeds het aantal rondjes. Ik bleef steeds bergaf hardlopen alleen zat ik na 25 rondjes bij de brug, die de trappen overbrugd halverwege om iedereen ongestoord te laten passeren, steeds bijna tegen kramp op. Dit werd volgens mij veroorzaakt omdat de eerste plank , die ik niet kon overslaan, steeds in- en uitveerde hetgeen geen lekker gevoel gaf.
Ik nam elk uur een Powerbar gel en elke 2 uur een slok uit mijn flesje met kippenbouillon en extra zout. Je moest je nu echt omhoog trekken aan de leuning en eten kon ik niet meer omdat het niet zakte. Er vielen al regelmatig mensen, die ook voor de marathon hadden ingeschreven, uit. Er liepen in totaal zo ‘n 200 mensen want er waren verschillende afstanden, namelijk 5 km, 10 km en halve marathon. Als zij met hun eerste ronde begonnen vlogen ze de trappen op maar daarna werd het steeds minder en minder. Mijn rondjes varieerden van onder de 10 minuten tot 12 minuten en de laatste rondjes weet ik niet meer. Ik voelde me opgeblazen maar kon blijven doorgaan. Dus alleen maar drinken, cola. Op een gegeven moment dacht ik dat ik nog 1 ronde moest maar ik werd door de organisatie terug geroepen omdat ik klaar was. Ik was erg verbaasd en finishte maar na de felicitaties besloot ik toch nog een ronde te gaan doen want als ze er dadelijk achter komen dat ik misschien wel een ronde te weinig heb gelopen dan , ja is het geen marathon.
De laatste ronde was zodoende een snelle, waarschijnlijk veroorzaakt door de adrenaline in mijn bloed van ergernis. Toen ik finishte kwam Danny Roufs bij me en zei dat alles klopt en dat ik nu een ronde teveel gelopen heb. Mijn tijd is dus, zonder extra ronde, 6 uur 28 minuten en 42 seconden en de zesde plaats. Ik vroeg hem of ik nu moest bij betalen!!!! Nou beter een te veel dan een te weinig. Ik werd door Harry en Jeannine, de kennissen die er de gehele tijd waren, gefeliciteerd en zij hebben me er echt doorheen geholpen met hun aanmoedigingen boven op de berg. Hiervoor nogmaals mijn dank. Nou dat was de Trappen marathon. Het is een loodzware wedstrijd. Als je in de Ardennen bergop hardloopt dan denk je wel eens waren er maar trappen maar nu was het totaal anders. Danny Roufs en helpers hartstikke bedankt voor dit unieke en zeer mooie evenement. Of ik volgend jaar weer meedoe weet ik nog niet. Even dit verwerken ……. Er waren trouwens 22 marathonlopers en er zijn er maar 11 gefinisht.
Henk Sipers
(sifra <> home.nl)
PS Zie foto en uitslag op http://laatstenieuws2015.jimdo.com/?logout=1