Een Zeer emotionele aankomst in de JKM 125, door wat er eerder in de week in België gebeurde en door het besef hoe hard knokken het voor mezelf Geestelijk en Lichamelijk was geweest in de laatste vier maanden, dus huilend over de finish.
Oktober vorig jaar Amiens 100km, na 55 km lopen door een kwetsuur verplicht om een nieuw doel te stellen: beenslepend doorgaan op Karakter en finishen met alle waarschuwingslampjes in het rood, kortom de wedstrijd recycleren als karaktertraining. Vijf weken later werd pas de oorzaak gevonden en werd stante Pede een Tibianagel in het onderbeen geklopt. De voorspelling van de Dokter was somber, 4 maand niet lopen. De JKM was een compleet verloren zaak.
Maar een koppig Beest zoekt zijn eigen weg, misschien niet die van de Redelijkheid maar die van de Passie. Het was een weg tegen alle Logica in, met een opbouw door tijdsnood verplicht tot een licht waanzinnig plan. Die Waanzin en dat Karakter hebben geloond.
Ik ben er blijven in geloven, ook met de lichtgroene mondmaskers voor me in het operatiekwartier en de dagen en weken nadien stervend van de pijn. Bleef er nog 1 ding: het Doen. 26 Maart 2016, een dag om rustig 5 km te lopen om weer op te bouwen. Het werd finishen in de JKM 125.
Jan Spitael
AKA het Beest
AKA Yannis Thirio