Nummertje 69

Jef Van de Weerdt doet verslag van een warme Klavertjevier Marathon

Nummertje 69 ?….. nee nee het is niet wat enkele van jullie denken, het betreft een verhaaltje van mijn 69e marathon die ik zondag 28/8 heb gelopen in België.
Na een week met temperaturen van dik boven de 30 graden zijn wij ( Huub Koolen, Henk Sipers en ik) op weg naar Scherpenheuvel, met slechts één keer de weg te vragen, zijn we in een klein uur op de juiste locatie gearriveerd.
Op een nostalgisch voetbal veldje waar de start en finish is, heerst een gemoedelijk sfeertje. Het hitteprotocol voor 60-plussers in Nederland geldt gelukkig niet voor België, dus zijn er toch nog een 50-tal (grotendeels oudere) lopers komen opdagen om hier in de brandende zon een marathon of zelfs een ultra van 53 km te gaan lopen met ook vandaag weer een temperatuur van tegen de 30 graden.

Het is 10 uur, tijd om te vertrekken…. zonder startschot deze keer ( er wordt al genoeg geschoten de laatste tijd ) maar gewoon 3.. 2…1 en in een sukkel drafje verlaten wij het voetbalveld , op weg naar de 1e ronde van 9.5 km Over asfalt , fiets- en bospaden en zanderige veldwegen met stenen en karrensporen, grasstroken, ook moeten wij zelf nog goed uitkijken omdat wij zeker 6 keer een weg moeten oversteken zonder dat er een verkeersregelaar staat (dit was wel bekend)… een mooi afwisselend rondje maar zeker niet gemakkelijk.
57 min, het 1ste rondje zit er op! Ondanks het rustige tempo heb ik het moeilijk! In de 2e ronde, nu van 11 km verdwijnt even de zon en de wind steekt op waardoor ik een beetje opknap…. schroef het tempo wat op..desondanks gaat Henk mij voorbij na pakweg 17 km, aan “samen uit samen thuis” doen wij niet tijdens een loopje.

In Zichem is het wel erg goed uitkijken bij het oversteken van een drukke weg. Een opengebroken weg een km verder met kuilen en stenen maken het zoals ik al zei het er niet makkelijker op.
Ik heb er 2 uur en 8 min op zitten als ik aan de 3e ronde begin, Henk is nog lang een richtpunt voor mij, echter langzaam gaat bij mij het licht uit … de twijfel slaat toe, zoals bijna in iedere marathon die ik loop.En de vraag borrelt weer op… waarom doe ik dit, wat is hier nu zo leuk aan om in de brandende zon eenzaam én als een van de laatste lopers over stoffige veldwegen te ploeteren …geen hond langs de kant, ja hier en daar een koe heerlijk liggend in de schaduw onder een dikke boom….voor het zelfde geld… Euh.. zelfs voor minder geld lag ik nu lekker languit op de bank met een koud schuimend biertje naar Max Verstappen te kijken, dus genoeg redenen om niet meer aan die 4e en laatste zware ronde van 11km te beginnen als ik na 3 uur en 28 min weer op het voetbalveldje aan kom. …..Naast mij stopt een ultra loper die toevallig ook de 3e ronde erop heeft zitten en spoort mij aan, kom op man!! ik moet nog 2 rondjes! .. lopen wij samen lekker op het “GEMAK” ….op de manier hoe hij “GEMAK ” zei, “dát trok mij over de streep en begin samen met de ultra loper aan mijn laatste ronde ….geen druk of stress lekker ontspannen en warempel ik begin het weer leuk te vinden… zeer onvriendelijk als ik ben, loop ik langzaam van mijn ultra loper weg….vreemd wat vermoeidheid met een mens kan doen, je ziet plots dingen die je de vorige rondes niet zag, denk ik nog ….Euh.. oeps .. ik ben in een stukje donker bos verkeerd gelopen !! tja.. eigen schuld had ik maar bij mijn maat moeten blijven, een gevalletje van ” God straft onmiddellijk en Allah later”.

Weer dezelfde weg terug gelopen en snel zit ik weer op de goeie weg… héél in de verte zie ik de ultra loper… pff heeft mij zeker 5 à 6 min gekost,om nu nog onder de 5 uur uit te komen zal ik wel kunnen vergeten.
In de achtervolging haal ik nog tergend langzaam 2 lopers in … de ultra loper ga ik net niet meer inhalen… maar kijkend op mijn klokje en op het laatste bergje nog op de tanden bijtend …..toch nog net onder de 5uur…. finish in 4 uur 57 min als 20e van de 25 uitlopers!
Henk is 7 min voor mij gefinisht … en net als ik dik tevreden!

Nu Huub nog… 72 jaar en zeer ervaren, die redt zich wel denk ik nog….. als hij plots onder het bloed in de kleedruimte staat “er is mich ein ongelukske gebeurt” het eerste wat ik met mijn stomme kop vraag “je hebt toch wel uitgelopen”… “natuurlijk in 5 uur en 18 min” is het antwoord! Gelukkig want het was zijn 40ste én laatste marathon….
Nu neem ik dat wel met een korreltje zout bij Huub…..maar vertel wat is er gebeurd? Over een (goed gemarkeerde boomwortel) gestruikeld in de 3e ronde , wat schaafwonden… maar erger, zijn neus kapot… zag er niet goed uit en ze wilden hem uit de wedstrijd halen.. “dat geit neet gebeuren” zei hij “morgen tijd genoeg om naar het ziekenhuis te gaan”…wat een doorzetter !!
Na de douche zag het er al een stuk beter uit.. behalve zijn neus dan …. medelevend als wij zijn hebben wij Huub natuurlijk opgevrolijkt met een 10-tal neus spreekwoorden…..

Na afloop nog een biertje en patatje worst gegeten ,wat nieuwe vrienden gemaakt, de organisatie bedankt voor deze super gezellige marathon…ga er maar aan staan … en dat voor € 15 en amper een 50-tal lopers, die ook nog een zak vol lekkere spullen meekregen.
Zo, dat was een nummertje 69 dat ik niet snel zal vergeten!
Op naar nummertje 70……… wat dat ook moge zijn !

Jef Van de Weerdt
(jefvandeweerdt <> hotmail.com)