Net enkele dagen terug van mijn reis naar Georgië. Sinds vorig jaar was deze reis gepland. Het was een verrassende reis door een land dat ik niet kende en eigenlijk wist ik ook niet precies waar het ligt!!! Er is veel te zien. Moderne architectuur in de steden maar ook mooie oude gebouwen nog uit de Sovjet-tijd. Georgiërs zijn een trots volk.
We liepen er een proloog van 5,1 km en daarna 4 etappes tussen de 18 en 25 km en als afsluiter in Kazbegi een marathon waarvan de eerste 1,5 km er 400 hoogtemeters overbrugd moesten worden!!!
De proloog van 5,1 km, ondanks dat ik hem mee had uitgezet, was zwaar. Misschien omdat ik al 2 dagen niet gelopen had!! Tijd 26 minuten met 40 hoogtemeters.
Etappe 1 was bloedheet. Eerst een rit van 90 km wat hier betekent 1,5 uur rijden. Start bij Jandari Lake en meteen bergop en langs de grens met Azerbeidzjan. We hadden een speciaal papier bij ons om hier te mogen hardlopen. De Georgische soldaten hielden ons goed in de gaten en we passeerden vele wachttorens van Azerbeidzjan. Finish was bij het oude klooster David Garedji Lavra, in de bergen. 18,5 km in 2 uur 42 min en 500 hoogtemeters. Ondergrond zeer zwaar.
Etappe 2 met eerst een rit van 160 km en dan starten op 2000 meter hoogte met een klim naar een pas op 3000 meter hoogte en langs de Russische grens. Op de top was het 3 graden boven nul, het regende waaide en bliksemde.
Ook tijdens de tweede etappe zagen we regelmatig militairen en wachttorens die de grens bewaken maar nu die met Rusland. Ik was die tweede etappe al wat ziek en had last van diarree waardoor ik na 100 meter al laatste was en in 1 km 2 maal uit de broek moest. Het lijkt erop dat ik altijd ziek wordt. Nu ging de hoogte ook nog meespelen en werd ik duizelig. Tijdens de gevaarlijke, steile afdaling over los gesteente verloor ik 20 minuten op mijn medelopers door de duizeligheid en gladheid. Ik finishte bijna helemaal achteraan en was beroerd toen ik binnen kwam en heb de gehele avond in bed gelegen en was onderkoeld ondanks regenjack, muts en handschoenen. Twintig km met 1000 hoogtemeters op en af. Ondergrond zwaar, soms door riviertjes tot kuithoogte. Tijd 4 uur en 5 minuten!!
De dag erna voelde ik me iets beter maar wist niet wat te doen. Etappe 3 zou 25 km zijn waarvan 200 hoogtemeters en dalen 1255 meter. De organisatie zei dat ik gewoon moest starten en dat ik op 3 plaatsten zou kunnen uitstappen als ik dat wilde. In het begin liep het niet maar na 4-5 km begon het te lopen. Als het bergop gaat voel ik dat het me veel kracht kost want ik heb gisteravond alleen soep en brood gegeten. Ik begon er langzaam weer in te geloven. Ik nam geen Powerbars meer i.v.m. de diarree maar dronk wel wat cola tijdens het lopen. In het begin had ik wat mensen ingehaald en nu word ik niet meer ingehaald. Dat voelt goed. Na 25 km dan de finish en ik ben blij want dit betekent dat ik morgen ook weer start. Overmorgen is de marathon maar dat zien we nog.
Ik kan na de etappen weer eten en drinken en voel me beter worden. 25 km in 2 uur 50 minuten.
Etappe 4. Vandaag 21 km met 290 hoogtemeters op en 255 meters af. Aan de start wordt iedereen gewaarschuwd om er rekening mee te houden dat morgen de marathon is. We vertrekken en …. ik loop op plek 3!! Niemand durft, nou wie niet waagt wie niet wint. Ik loop door en ben de mensen achter me zo kwijt. Ik word nog ingehaald door een loper en loop op plek 4. We lopen de gehele tijd langs een meer en de zon schijnt heerlijk. Het gaat op en af en ik loop heerlijk, dan weer smalle paadjes etc en door. Ik finish als vierde en hoor dat er steeds meer mensen ziek worden. Wat ik heb gehad krijgen zij nou. Oorzaak onbekend. Ik ben heel erg blij en weet dat ik morgen op de marathon zal starten. Tijd 2 u 19 minuten.
De marathon. Na een redelijk goede nacht, wel weer diarree, starten we vroeg. We zien Mount Kazbegi al in de zon liggen. Hij is nu met zijn sneeuw en ochtendzon goudgeel. Eerst een stukje bergaf en dan in 1,5 km 400 hoogtemeters, soms op handen en voeten. Het gaat me goed af en ik kom boven als derde. Hier boven zijn de nummer twee en ik de weg kwijt. We zien geen pijlen meer. We moeten zeker 5 minuten wachten op de mensen achter ons om de weg te vinden en zij vinden de richtingspijlen gewoon!!
Boven gaat het meteen naar beneden en ik ben weer laatste van het groepje en ze lopen zo van me weg. Ik ben bang bergaf en dat kost tijd. Na een hele tijd komen we op een vlakte tussen de bergen in en ik loop weer langzaam in op de mensen die me net bergaf inhaalden. Na 7-8 km haal ik hen in maar twee snelle Franse berggeiten, sorry voor de benaming Muriel en Sabine, blijven voor me lopen en het kost me te veel energie om ze in te halen want als ik bij hen kom versnellen ze steeds.
Nou zij zijn dan een mooi richtpunt. Van 12 tot 28 km hebben we continue de wind tegen. Op 28 km draaien we en hebben hem in de rug. Het is ook wat warmer geworden want het was erg fris. Zo blijven we lopen tot de finish. Op het laatst had ik de dames kunnen inhalen maar dat is niet fair. Zij zijn nummer 3 en 4 en ik finishte als 5-de in 5 uur 38 minuten. Ik ben blij en dit was marathon nummer 378.
Na elke etappe was er eten en dat op de Georgische manier. Heel veel schotels met allemaal verschillende dingen en lekker. De Georgische wijn vond ik ook lekker maar na 2 dagen stopte ik er mee i.v.m. de diarree en ik kreeg er alleen maar meer dorst van. Georgië is een geweldig land en ik ben blij dat ik mijn keuze om naar een loopwedstrijd in Ecuador te gaan dit jaar, heb veranderd in Georgië. Komt nog bij dat die loopwedstrijd in Ecuador op het laatst niet door ging. Ik heb weer geweldige mensen leren kennen. Naiti uit Zweden ken ik al enkele jaren, o.a. van Costa Rica en zij was ook in Tanzania afgelopen jaren (we deden samen na afloop de safari). En dan de Fransen. Touffiek, Carole, Farid, Xavier, Brigitte, Patrick en vrienden kende ik ook al van Tanzania en er waren natuurlijk weer een paar nieuwe bij.
We hebben veel gereisd door Georgië en veel gezien. Het eigenlijke verhaal is veel en veel langer en veel dingen heb ik niet kunnen noemen. Misschien iets voor een {i}Hardlopen als avontuur deel 3{ei} met het verhaal van vorig jaar? Nee, als het er ooit nog van komt dan moeten er zeker 5-6 verhalen zijn dus maak je nog maar niet ongerust. Eerder verschenen boeken zijn via mijzelf of http://www.aquazz.com te verkrijgen.
Het klassement werd bekend gemaakt in Batumi, de grote plaats van Georgië aan de Zwarte Zee. Tijdens een alweer heerlijk etentje kregen we de einduitslag met bijbehorende cadeau ‘s. Ik was derde bij de mannen geworden en vijfde algemeen i.v.m. die twee Franse berggeiten Muriel en Sabine.
Touff hartstikke bedankt voor alles en we zien elkaar over …. 2 jaar bij je volgende buitenlandse meerdaagse in een nog geheim gehouden land.
En volgend jaar???? Dat weet ik ook al en het zal een stuk frisser worden aldaar ……..
Groet en tot ziens
Henk Sipers
(sifra <> home.nl)
http://members.home.nl/ultrasport