Om de traditie van Theo de Jong en good old Vincent Schoenmakers van destijds voor te zetten een verslag wat voor mij grotendeels als letterlijk verslagen voelt. Niet gewonnen dus.
Sedert ergens eind vorig jaar had ik een doel en wel de 100 ultra-lopen voltooid te hebben. Nou dat is gelukt maar kijk niet hoe met als uiteindelijk resultaat vijf maand geblesseerd. Vocht aan de buitenkant van mijn enkelgewricht. Ben o.a. zelfs in het ziekenhuis geweest. Dacht echt einde oefening.
Gelukkig niet.
De 50km Salland Trail heb ik al strompelend voltooid waarna het dus over en uit was. 5 maanden rust met als resultaat vet gegroeid. Niet mijn haar maar mijn lichaamsgewicht. Veters strikken en de knoop van de broek dichtdoen voelde als pfffft.
In juli twee keer gerend waarna ik met mijn huidige Mexicaanse vrouw Itze de marathon in Mexico City voltooit hebben. Wat een vervelende marathon en wat een mega mensenmassa. Tienduizenden. Helaas nam Itze mijn voorbeeld over door geblesseerd te finishen. Het parkoers was niet veel bijzonders. Een heer en weertje, veel vals plat, waarbij het laatste gedeelte door een mooi park verliep. Toch het samenlopen was wederom van meer dan toegevoegde waarde. En ook het gedurende het hele week-end samenzijn met de sportieve vrienden. De hoogte heb ik weinig hinder van ondervonden omdat ik al een maand in Mexico was.
Vervolgens twee weken later een marathon in Duiven gelopen genaamd Kerk voor nu Marathon. Twee rondes omdat er op de marathon nog geen tien deelnemers startten waarvan er ook nog een paar niet gefinisht. Het was lekker warm. Het was tevens lekker grote stukken op de dijk te lopen. Helaas ben ik ook kats de weg kwijtgeraakt. Echter de organisatie heeft me een grote hand geholpen door als begeleider mee te fietsen. Een leuke marathon die hopelijk nog een keer wordt georganiseerd met meer deelnemers zodat we één ronde lopen i.p.v. twee rondes.
Een week later stond de marathon in Winterswijk op het programma. Een thuiswedstrijd. Dit was ook de enige reden deel te nemen. Een mooie loop door de natuur, door het buitengebied van Winterswijk. Het was tevens een estafette loop met als gevolg (nee door eigen schuld) minder langzaam gestart waardoor het tweede gedeelte het ouderwets langzaam verliep. Finishen was het enige doel.
16 oktober de trailmarathon in Lochem gelopen waarbij de Lochemse berg onderdeel van het parkoers was. Ook deze marathon verdient idem als Winterswijk en Duiven meer deelnemers. Lochem is prachtig als je van trailen houdt. Nou dat genieten doe ik dus niet bepaald meer tijdens een trail. Ik zie weinig tot niets. Het was een prachtig zonnige dag. De zon scheen prachtig tussen de bomen door met als gevolg dat ik probeerde horizontaal hard te lopen. Het had iets weg van droogzwemmen. Echt deze marathon is super, mede omdat het één grote ronde is in een pracht natuur.
Na deze marathon heb ik enkele andere aspecten aan mijn training toegevoegd omdat mijn linker SI-gewricht en rug zo stijf zijn als een dikke plank. Het gevolg door het toevoegen van andere aspecten is dat ik nog minder kilometers maak in de week maar lichamelijk voel ik me sterker.
Dus op naar Etten Leur twee weken na Lochem. 15 jaar geleden liep ik er mijn derde marathon. Een p.r. die for ever blijft staan. Een handvol minuten boven de drie uur. Tja een ½ marathon lopen lukte destijds in 1 uur en 18 minuten maar die drie uur barrière heb ik nooit doorbroken. Deze keer nieuwsgierig wat de aangepaste training teweeg zou brengen. In een prima tempo gelopen samen met iemand die de marathon op bloten voeten liep. Bij vele toeschouwers riep ik toe dat hij naast zijn schoenen liep. Iets boven de 10 km gelopen gemiddeld met slechts een drietal minuten verval gedurende de tweede helft van de marathon. Een gezellige en mooie marathon.
Vanwege dit resultaat voldoende zelfvertrouwen opgebouwd om de tweede editie van de 3 Bruggen ultra wederom deel te nemen. Een prachtloop vanwege de mooie natuur en rechte wegen. Echter dit jaar niets gezien van het Ketelmeer omdat het best wel mistig was. Vorig jaar finishte ik als eerste (als je de uitslag omdraait…). Dit jaar wilde ik dit resultaat verbeteren. Nitish had me geadviseerd mijn eigen tempo te lopen. Er is ook een estafette loop waardoor ik me vorig jaar gek liet maken. Dit jaar liet ik het groepje voor me gaan. Na 31 km viel dit groepje deels uit elkaar waardoor ik er een aantal kon passeren. T.o.v. vorig jaar finishte ik dit jaar circa vijftig minuten minder langzaam. En wat prima voelde dat ik de nacht na deze ultra goed kon slapen en niet een verrekt stijf gevoel had. Deze loop in Kampen en omstreken bevestigde maar des temeer dat asfalt me by far veel beter ligt dan om onverhard te lopen. De 3 Bruggen ultra verdient ook meer deelnemers.
Dat het op asfalt lopen me beter ligt, werd het afgelopen week-end bevestigd tijdens de boscrossmarathon in Diever. Vier lastige rondjes door voornamelijk het bos. Het is vrij bochtig en de bultjes zijn voor me te kort, idem als de afdaling. Vele lopers gedurende vooral de eerste ronde vanwege kortere afstanden verhinderden me om goed te kunnen inschatten waar alle boomwortels zich begaven. De tweede ronde sloeg het noodlot toe. De weg kwijt. Tja als er één schaap over de dam is volgen er meer. De koploopster van ons groepje liep verkeerd en zeven anderen, inclusief me myself ook. Vervolgens liep een deel links terug en wij rechts terug waarbij bleek dat rechts nog fouter was omdat we aan een rand van een dorp stonden. Uiteindelijk weer de route gevonden. Ik baalde wel maar dat heeft geen nut. Toch gefinisht waarbij iemand aangaf circa 44 km gelopen te hebben, nou dat klonk me als muziek in de oren. Diever heeft een prima organisatie en een prima marathon als je van crossen in het bos houdt. Purmerend een dag later was een alternatief maar vond het te ver rijden voor circa tien rondes.
Al met al 2016 sportief toch ietwat naar tevredenheid afgerond maar een niet gering deel van 2016 dus niet.
Toch het mooiste is me dit jaar overkomen, inderdaad Itze.
Op naar Mexico a.s. vrijdag waar we nog een ‘lekkere’ ½ marathon in de bergen lopen waarbij al in het begin een rivier doorwaadt moet worden. Echt mijn ding …, toch we gaan genieten.
Fijne feestdagen & een gezond & een gelukkig 2017 gewenst,
Henk Harenberg