Hoornsemeer 19 februari
Voor DWF begrippen een druk bezochte marathon. Circa 20 deelnemers. De rondes bestaan uit een kleine 5 km langs het Hoornsemeer en het Paterswoldsemeer. Een mooie en afwisselende ronde. Beker 12 mag ik vandaag vol gieten met vocht.
Vooraf heb ik mixed feelings over een eindtijd. De trend doortrekken door van de vorige drie weken: iets minder langzaam te zijn of het zou een flop worden.
De eerste drie rondes niet mijn eigen tempo gelopen. Te geforceerd proberen aan te haken bij het groepje Lex. Na 15 km voel ik al dat de bovenbenen verzuren en dat de marathon van Zaltbommel vaan de week er voor nog niet compleet fysiek verteerd is. De spieren hebben vandaag eigenlijk rust nodig blijkt dus al heel snel. Daarnaast is het mentaal ook niet je-van-het. Vanaf de vierde ronde kakte het helemaal in. Een eindtijd interesseert me totaal niet. Maar 1 ding is van enig belang: finishen. Het tempo zou voldoende zijn om de 75 km op de Holterberg over 2 weken te finishen alhoewel deze lopen niet te vergelijken zijn. Appels en peren vergelijken. Finishen en snel naar huis. Sjoerd en Ronald nog even bedankt en tot volgende week, vandaag dus.
De Landgoed Vosbergen marathon in Eelde-Paterswolde. Helemaal super welgeteld elf deelnemers. Een aantal waaronder Mo en Sjoerd hebben gisteren ook al een DFW-marathon gelopen en gefinisht met prima eindtijden. Vandaag wil ik absoluut niet dezelfde fout maken zoals vorige week maar eigen tempo lopen. Na de start lopen we een kleine kilometer gezamenlijk op. Het parkoers ligt er redelijk goed bij met hier en daar een plas water in het bos. 13 rondes van 3,3 km. Mo laat ik bewust lopen omdat ie normaliter te snel is. Mijn streven is hem lang in het zicht te houden wat meer dan lukt. Tuurlijk die marathon van gisteren zit zeker nog in zijn benen. Pieter loopt relaxed achter me. Hij had me al redelijk snel kunnen passeren maar is volop in training voor de 60 van Texel.
Alle rondes zeg ik tegen mezelf niet forceren en eigen tempo lopen. T/m ronde 11 loop ik redelijk constant waarna er toch verval is. Inderdaad niet trainen doordeweeks is er debet aan en de toch best wel veel loopjaren gaan zijn tol betalen. Voldaan finish ik. Een klein 1/2 uur minder langzaam t.o.v. vorige week. Met een brede smile rij ik terug naar Eibergen omdat Feyenoord met 1-0 voor staat.
En of de laatste vijf weken (geen enkele trail maar lekker makkelijke ondergrond) voldoende is om de 75 km op de Holterberg te finishen? Eerlijk ik denk het niet. Niet getreurd dan maar 50 km proberen te finishen. Wat ik super jammer vind dat de laatste 25 kilometer de mooiste zijn. Echt geweldig. Het parkoers in tegenstelde richting is vast geen optie en praktisch niet haalbaar. Dus stoppen na 50 km zou geen optie moeten zijn. Het tussenstuk tijdens de eerste 50 km van en naar de Lemelerberg vind ik minder. Echter de laatste 25 km van de 75 km zijn dus echt geweldig. Hopelijk is het redelijk goed weer en niet zonnig. Ik zie niet bepaald goed meer zonder bril. Twee jaar geleden heb ik de afstand voltooid. Vorig jaar niet en dit jaar? Een belangrijke reden om deel te nemen is dat het dichtbij is voor me.
Annie’s song van John Denver speelt sinds recent nog door m’n hoofd ondanks dat ik niet vaak naar dit nummer heb geluisterd.
Korinte 9:24-27 ‘Gij weet het: de hardlopers in het stadion lopen allen, maar slechts 1 wint de race. Loop zo dat ge wint! En de atleten ontzeggen zich bij de training allerlei dingen. Zij doen dat om een vergankelijke krans, wij om een onvergankelijke. Ik loop dan ook niet in den blinde. Ik boks niet als 1 die in de lucht slaat. Ik beuk mijn lichaam en houd het in bedwang, om niet, na anderen gepredikt te hebben, zelf te worden verworpen.’
Sportieve groet,
Henk Harenberg