Op 21 februari 2017 vertrokken Albert Meijer en ik naar Tel Aviv. Albert wilde na zijn gebroken heup (eind mei 2016) voor zichzelf bewijzen dat hij nog in staat was een marathon te lopen en ik wilde ontdekken of ik het lopen nog weer leuk zou kunnen gaan vinden. We waren allebei min of meer gestopt na onze gezamenlijke marathon van Tenby, Wales in juli 2015. Albert spaart landen en Israël had hij nog niet, dus Tel Aviv leek een mooi plan. Maar dat was in oktober en dan ben je nog niet met februari bezig. Albert mocht vanaf ergens in augustus (na veel oefeningen, fietsen, aqua-joggen. wandelen en Nordic-walken) het hardlopen weer oppakken en dat ging met wisselend succes. Ik zelf was gestopt omdat ik er geen zin meer in had en om hele uren ergens te draven. Ik had echter in het najaar nog steeds geen zin om te trainen en dat bleef zo totdat het vliegtuig opsteeg. Ik had slechts drie trainingen in de benen, na bijna 20 maanden echt geen meter te hebben gerend. Maar goed: Tel Aviv was leuk: Israël kent natuurlijk een bewogen en interessante geschiedenis en, ook belangrijk, een heerlijk klimaat.
De highlights van Tel Aviv liggen echter allemaal niet in Tel Aviv (Dode Zee, Jerusalem, Meer van Tiberias etc. etc.). Tel Aviv is “gewoon” een stad zoals daar veel van zijn in het Midden-Oosten. De boulevard langs de kust moet ik wel apart noemen, want die is prachtig: je kunt bijna 20 km wandelen langs het strand over een vrij liggende wandelpromenade met daarnaast een fietsbaan. Uiteraard prima terrasjes onderweg! (Tel Aviv kent bijna één bar / restaurant per 200 inwoners). Het eten is ook aanbevelenswaardig, net als de koffie. Verder is er de oude haven met een soort outlets van winkels er om heen en terrassen aan het water, waar het leuk paraderen is. Fotogenieke gebouwen, bijzondere musea e.d. zal je er niet vinden, grote malls evenmin. Het prijsniveau viel ons tegen, want vrijwel alles was even duur of fors duurder dan in Nederland.
Dan het evenement zelf: er was een expo bij de cityhall: deze was tot en met woensdagavond (de marathon was op vrijdag), want daarna werd alles afgebouwd en bij de start / finish van de marathon weer neer gezet. De expo werd gevormd door de gebruikelijke kramen van de diverse leveranciers. Je kon er ook een en ander doen, zoals basketbal – prijsschieten, met Samsung (de hoofdsponsor) spulletjes spelen enz. De race-kit (leuk tasje) bevatte naast het startnummer met chip een T-shirt, wat knabbelwerk, een flesje water / thee en wat flyers. Dat zag er nog niet zo bijzonder uit. Bijzonder bleek het echter op de marathondag wel: een enorm terrein met activiteiten (ca. 1 km bij 500 meter groot), met veel stands en kramen, veel tenten en muziek, gratis drinken enz. Moest ook wel want in totaliteit deden er op deze dag zo’n 40.000 deelnemers hun ding: ca. 3.000 op de marathon. De overige afstanden waren de halve marathon, 10 km, 5 km en 1 km. Het bleek een waar volksfeest. Het grootste deel van het parcours werd afgezet met dranghekken, overal verkeersregelaars (militaire politie met karabijn), muziek langs het parcours, elke 2 km wel een verfrissingspost met water, sportdrank, dadels e.d. Alles heel professioneel geregeld. Het parcours is flink glooiend en afwisselend: dwars door de stad, maar ook langs lege velden en natuurlijk langs de kust. En behoorlijk veel enthousiast publiek! Voor wat betreft de verzorging en de organisatie niets dan lof.
Albert heeft als herintreder de marathon keurig gefinished: eerst niet blij met zijn tijd van 4.29, maar een gebroken heup in ogenschouw genomen uiteindelijk meer dan tevreden. Ik zelf had mijn motivatieprobleem niet overwonnen: geen blessures, maar gewoon geen zin. Na een rustige start, vond ik er na een kilometer of 5 al weinig meer aan. Bij het 15 km-punt werd is achterhaald door de pacer van 4.00 uur en dat motiveerde ook niet erg. Op dat punt kon ik nog redelijk makkelijk doorsteken naar start en finish en daar heb ik dan ook de knoop door gehakt en mijn startnummer afgedaan. Nog nooit uitgestapt in een marathon (dat doe je niet), maar ik kon (en kan) verbazingwekkend goed leven met mijn keus: nu ook geen twijfels meer of ik niet tóch….misschien een keertje…..ooit nog……. Nee: het is mooi geweest. Verder heel relaxed naar de finishlocatie gedribbeld om daar de binnenkomers aan te moedigen.
De volgende dag bleek het openbare leven stil te liggen (wisten we wel een beetje, maar zo massaal hadden we het niet verwacht) en dus geen bus / trein naar Jeruzalem en/of de Dode Zee. Dat was ook al de reden dat we zaterdag niet terug konden vliegen en dus noodgedwongen nog een dagje lekker met 24C langs de boulevard kuieren, wat zon te pakken en een duik te nemen in het grote zoutwaterzwembad eveneens aan de boulevard gelegen.
Uiteindelijk vond ik er mijn Waterloo / Omsk, maar ik kan het iedereen aanbevelen om de marathon van Tel Aviv eens te gaan proberen.
Ton Aker