Op 1 april 2017 werd de 1e Dinah Might Run gelopen. Aan de start waren 10 gerenommeerde ultralopers. Helaas om begrijpelijke redenen 2 afzeggingen. Vanaf de Vliegtuigweg tussen Nagele en Emmeloord liep de route via het Dinah Might pad en diverse andere wegen en paden naar het noorden langs Emmeloord tot in het Kuinderbos waar op 17 K de 1e VP was. Om 10:30 uur was hier de herstart van de groepsloop: een trail van 15 K naar VP2. Dit was het enige gedeelte wat ik zelf heb meegelopen. Voor 2 man was het tempo te hoog.
Het bos is afwisselend met paddepoelen, een groot meer, grasvelden met paarden, houten beelden, een MTB-pad over de oude vuilstort en de Kuinderburcht. Bij VP2 stonden onze zoons na het nemen van foto’s op de route, weer klaar met eten en drinken. Na passage van de laatste lopers op weg naar VP3.
De route voerde voor een lang stuk over de oude slingerende (veel dijkdoorbraken) zeedijk van Overijssel dus we konden de lopers weer voorbij. Ubel Dijk passeerden we als 1e, vervolgens Marco Hartman. Daarvoor liep Wim Wuestenenk met een tijdelijke meeloper. Dick Abee werd ingehaald, maar hij sloot later aan bij Wilma Dierx, Richard Dreijer en Erwin Borrias. Bijna op kop liep Gertjan Lahuis en de koploper was Wolter de Lange. Bij Blokzijl moesten enkele lopers wat zoeken naar de juiste route. Die ging even door het oude stadje heen en vervolgens een fietspaadje op langs het Vollenhovermeer naar Vollenhove en VP3 en 49K. Hier kwam Albert Pieter ons bijstaan omdat de snelste loper bij VP4 verwacht werd voor dat de laatste bij VP3 was. Helaas viel het weer op dit stuk nogal tegen. In het Kuinderbos was het met 16 graden warm zat en wat broeierig. Vooral op de dijk vielen er een paar pittige buitjes. Met de wind op de kop en de gedaalde temperatuur was het daar wat minder aangenaam.
Enkele kilometers na VP3 ging de route door het Waterloopbos. Hier heeft het waterloopkundig laboratorium veel schaalmodellen gebouwd van kustverdedigingswerken en dergelijke om te testen voor dat ze daadwerkelijk gebouwd werden. Na jarenlang aan het bos overgeleverd te zijn, is Natuurmonumenten bezig om veel weer in de oude staat te brengen. Ook stroomt er weer volop water door alle slootjes en sluisjes. Al met al bijzonder. Vervolgens ging de route langs Oud-Kraggenburg. Dit Kraggenburg lag op het einde van 2 lange dammen die bedoeld waren om een begaanbare vaarweg naar Zwartsluis te houden. Een stukje na dit monument volgde het taaiste stuk: een rechte weg van 7,5 K. Pittig dus.
VP4 op 64 K stond bij de oude Luchtwachterstoren bij de Ramspolbrug. Vanaf hier ging de route 5 km langs het Ketelmeer. Vervolgens liep de route over het oude eiland Schokland langs het museum, door de Gesteentetuin en de muziekinstrumenten, langs de Oude Haven en via een knotwilgenpaadje weer naar de Vliegtuigweg.
Gerik had al van te voren aangegeven niet voldoende klaar te zijn voor 50 mijl en had voor VP1 al een route gekozen richting VP4. Daar was hij helaas te vroeg. Hij kwam als eerste na 48 K weer binnen. Met de tussenstand na VP2 is de eindstand al ongeveer weergegeven. Ubel en Marco wisselden nog van positie maar finishten uiteindelijk samen.
Uitslag 50 mijl
1. Wolter de Lange 7:47
2. Gertjan Lahuis 8:29
3-6. Dick Abee 9:01
3-6. Richard Dreijer 9:01
3-6. Wilma Dierx 9:01
3-6. Erwin Borrias 9:01
7. Wim Wuestenenk 9:29
8-9. Marco Hartman 10:21
8-9.Ubel Dijk 10:21
DNF Gerik Mik 48 km 7:32
Bij de finish stond mijn vrouw kaar met soep en macaroni. Al met al vonden wij, mijn vrouw Azara en onze zoons Jean-Rony en Dolson, het ontzettend leuk om dit te organiseren. Ik had voor onderweg een leesboek meegenomen om de tijd te doden tijdens het wachten. Ik heb er geen letter in gelezen. De tijd vliegt op zo’n dag. De reacties van de deelnemers waren hartverwarmend.
Met dank aan de sponsors en Albert-Pieter Venema voor de hulp bIj de VP’s 3 en 4. De foto’s worden z.s.m. op de Facebookpagina van de Dinah Might 50 miles Ultra Run geplaatst: https://www.facebook.com/Dinah-Might-50-miles-Ultra-Run-1077654945693232/?fref=nf
Johan Wander