De Zestig van Texel: ik vond het geweldig! Alhoewel als ik de volgende keer rondom een eiland ga lopen, ik Schiermonnikoog zou uitkiezen ;-). Ik vond 60 km toch best wel ver.
Voorbereiding? Ja, Salland ging ‘okee’, niet gelopen daar wat ik wilde, want de beoogde 5.30 – 5.45 werd 6.10. Wat meer duurtempo loopjes gedaan en eigenlijk was het dat wel. Ik was wel ontzettend aan het twijfelen of ik de 60 wel zou gaan halen, gezien de voorbereiding. Als ik op ChatnRun.nl lees wat ‘iedereen’ allemaal aan afstanden verzet en hoe vlot jullie zijn op de marathon dan doe ik niks, lijkt het.
Maar goed: gezin mee, mijn ouders mee, oom en tante die nog langs kwamen, ook nog een nicht met heel ‘t gezin… Ja, de druk lag er lekker op ;-). Er was in elk geval genoeg support onderweg!
Ik vond het bij het NIOZ maar koud, je kon niet naar binnen in tegenstelling tot voorgaande jaren (werd mij verteld). Dus dan maar verderop bij een tent staan hangen. Uit de wind, in de zon. Prima! So far so good.
Na de start eindelijk lekker bezig. Na een kilometertje of 2-3 haalt een Duitser mij in, en hee! Die ken ik. We hebben samen met zijn neefje en mijn kinderen zaterdag staan voetballen bij de Stayokay, en toen tegelijk onze startnummers opgehaald. Jens blijft lekker kletsen en we lopen zo’n beetje het hele parcours met zijn tweeën. Top!
Eerste stuk strand is prima, tweede stuk is behoorlijk zwaar. Vooral dat ene venijnige regen- en hagelbuitje hakt er in. ‘Lekker fris’, zeg maar. Ik krijg toch vochtige voeten door dat schuim maar gelukkig is er een stel backup schoenen als we het strand af gaan. Na de pitstop verlies ik wel een van mijn gelpakketjes maar goed, er is nog meer in de fietstassen verderop.
Voor mijn gevoel duurt het daarna uren voordat ik die vuurtoren zie, en door de pitstop ben ik Jens kwijtgeraakt. Ik had mezelf in elk geval beloofd minstens tot die vuurtoren te komen en dat lukt dan ook, uiteindelijk. Ik zit nog aardig op schema voor mijn gevoel en nu hebben we wind mee! Yes! Ik kom Jens weer tegen en we praten weer wat af.
Mijn ouders fietsen ondertussen mee en zorgen voor eventuele bevoorrading. Maar alles gaat prima, ik heb weinig nodig behalve dat ik bij me heb of van de voedertafels afhaal. Ik mis alleen nog pretzels (die heb ik zelf) maar de rest is prima! Steady as she goes, zeg maar.
Soms zit Jens er wat doorheen, soms ik. Maar we blijven praten en zorgen voor een mooi gelijkmatig tempo, gewoon nog steeds onder die 7.00 per km. Rond de 6.20/6.40 gaat het. Gewoon goed. Niet teveel kijken naar al die frisse estafette mensen maar gewoon genieten van het rennen en de omgeving.
Jens heeft ook familie aan de kant staan en we juichen elkaar toe. ‘Alles prima!’ ‘Jawohl, wir schaffen das!’ (okee, niet gezegd maar dat had best gekund ;-)).
Jens moet op 10 km van het eind toch lossen, wil wat wandelen. Ik twijfel, maar hij zegt dat ik toch echt zelf verder moet gaan. En ik wil het ook niet NIET halen, ik ben er zo dichtbij! En hij haalt het ook, weet ik zeker!
Dan het laatste stuk. Wind tegen en heuveltje op, gezien tijdens een verkenningsfietstochtje. Maar eerst richting haven Oudeschild! Wat een eind! Eenmaal daar vervloek ik de stenen die er niet mooi bij liggen, de regen die we net nog kregen en eigenlijk alles. Ja, Texel is mooi, maar wel groot! Na de haven in Oudeschild komt mijn gezin er ook nog eens bij, voor mijn gevoel moet ik nu overal op letten! Twee minuten later vind ik het echter weer geweldig dat ze er zijn en moet bijna janken van… geluk? Pijn? Blijheid? Geen idee, maar het doet best veel met me. We gaan in kolonne verder en er wordt ‘een potje met vet’ ingezet. Ik ga er in elk geval harder van lopen (ze zingen vals ;-)).
Aftellen maar! Ik wil toch nog iets versnellen want ik moet dit toch kunnen halen binnen die zeven uur..? Kom op! 5 km nog en nog dik 45 minuten, dat moet kunnen! Ik kan de speaker al horen en (bij wijze van spreken) de Skuumkoppe al proeven :-).
Ik finish in 6.50.00 volgens uitslagen.nl, ik heb mijn Garmin iets te laat uitgedrukt dus daar staat 6.50.10 op. Jens haalt het ook, prima! Gelukkig maar anders zou ik me toch wel schuldig hebben gevoeld.
Ik ben blij dat het gelukt is, ik had al een goed weekend maar dit was wel de kers op de appelmoes ;-). Ik heb “veul” te danken aan mijn supporters en aan al die vrijwilligers die de kramen bemanden. Super! Ik heb genoten…
Maar ik weet nog niet of ik er over 2 jaar weer bij ben. Want ik vind 60 km toch wel een heel eind!
Jan vd Meulen
Noot van Martien Baars: Jan van der Meulen (44) uit Huissen postte zijn verslag op www.chatnrun.nl (Runnerd) en hij gaf permissie om het ook hier op Ultraned en op de Zestig-site te plaatsen. De 50 km van de Salland Trail in 2016 was zijn ultradebuut. Jan is voormalig Nederlands kampioen ‘blood bowl’, meldde hij bij de inschrijving. Moest ik even opzoeken: ‘Blood Bowl’ is een ‘fantasy’ miniaturen bordspel gebaseerd op American football. Later is het ook een computerspel geworden.
Voor Jens Weber (37) uit Kiel was de 60 km op Texel zijn ultradebuut. Hij finishte keurig in 6.52.50. Vlak voor het tweetal Jan en Jens is Wolfgang Bernath (57) uit Waldbreitbach gefinisht in 6.48.35. Wolfgang is al meer dan 10 jaar reporter voor Marathon4you.de en schreef een uitgebreid verslag over zijn Texel-avontuur: http://www.marathon4you.de/laufberichte/de-zestig-van-texel/texel-in-sieben-stunden/3337