Vandaag trailen. Inderdaad het moet niet gekker worden. Waarom trailen? Omdat het lekker dichtbij is. Iets meer dan een 1/2 uurtje rijden.
Ik zie er als een berg tegenop. Dat heeft een paar redenen. De eerste is dat ik vind dat ik mijn lichaam dit niet meer aan kan doen. Daarnaast zie ik zonder bril bijzonder weinig. Soms denk ik weleens hoe zou dat lopen met een bril op maar volgens mij beslaan de glazen.
Jan Strijker, volgens mij de racedirector, heb ik afgelopen week een mail verzonden of er door de organisatie rekening wordt gehouden met de te verwachten hitte. 1 verversingspost extra en zoals het bij een trail hoort, de rest neem jezelf maar mee. Helemaal prima. De reden dat ik naar extra verzorging vraag, is de marathon vorige week in Oss. Dat viel me tegen.
Volgens mij hebben zich circa 60 deelnemers ingeschreven voor de langste afstand. Wat ik begrepen heb zijn er 30 niet op komen dagen.
Half tien starten we. We gaan gelijk het pracht bos in. Loop al vlot op de plek die me niet verbaast. Het duurt niet lang voordat we idem als de vorige week tijdens de marathon ons verlopen. Een dame achter ons roept en roept hard waarna we met een mannetje of acht ons omdraaien en de goede route weer oppakken. Helaas zijn er een aantal die 3 tot 4 km extra lopen. Zo komen we wellicht tot de 57 km. Jan vertelde voor de start dat we 2 km minder lopen.
Jan vertelde tevens voor de start ook nog dat we het huis van Aad Steylen passeren. De eerste Nederlander die onder de 2 uur en 20 minuten op de marathon liep. Hij is inmiddels 82 jaar. Wat ziet ie er nog goed uit. Jan gaf aan dat het de laatste keer langs zijn huis gaat omdat hij zijn huis verkocht heeft.
De eerste 1,5 uur lopen we redelijk beschut waarvan het grootste deel in het bos. De klimmetjes voelen prima aan. Niet van die ellendige korte klimmetjes. Veel om me heen kijken laat ik achterwege omdat ik niet wil vallen. De eerste verversingspost is na circa vijftien kilometer. Vervolgens loop ik voor een dame die me voor de tweede keer corrigeert omdat ik bij een huis de verkeerde bewegwijzering volg. Hartelijk dank. Volgens mij is ze helaas niet gefinisht maar dat zijn er vandaag helaas meerderen.
Inmiddels Schotse hooglanders goedendag gezegd. Geen klapvee zoals tijdens stadsmarathons. Deze dieren besteden totaal geen aandacht aan ons. Helemaal prima. Het verbaast me hoe relaxt ik loop. Vraag me ook af wanneer een wedstrijd een trail genoemd mag worden. Ik vind tot circa veertig kilometer het niet te lastig omdat we over redelijk goed begaande paden lopen.
Het smalle pad waar de Schotse hooglanders grazen vind ik lastig omdat het te smal is voor je voeten. Ondanks het glooiend pad op het Roozendaalse Veld is het prima te belopen. Het tempo is dan wel niet te hoog maar voel me nog sterk.
Inderdaad nog sterk maar dat verandert nadat het volgende pracht bos wordt bezocht. Wat een heftige klimmen maar ook de afdalingen. Ik zie geen donder. Probeer de boomwortels te ontwijken. Het verbaast me dat ik nog niet gevallen ben. Wat een minuut later het geval is. Mijn ellenboog en knie zijn ontvelt. Tja mijn linkervoet zat onder een tak en mijn rechtervoet ging op de tak staan waarna ik verder wilde lopen met als gevolg languit. Het risico van trailen maar logisch heeft dit niet mijn voorkeur. Vervolgens trekken we over een uitgestrekt veld. Ziet er geweldig uit maar het hardlopen stelt niets meer voor (idem als in het bos). Eerst klimmen en dan een verrekt vervelende afdaling. Na circa elke 20 meter ligt er een boomstam dwars op het pad. Het is een soort van trap. Kijk hier houd ik totaal niet van. Wil ik hardlopen lukt me dit voor geen meter meer.
Maar wat een geweldig mooi landschap zo dicht bij huis. Echt super. Oh ja ik had ook nog een roedel herten in het Deelerwoud gezien. Echt indrukwekkend. Ze lopen alleen wel anders dan ondergetekende.
Na de vervelende afdaling via een trap, mogen we weer via een soort van trap naar boven. Ik ben even het moment van genieten kwijtgeraakt. Inderdaad de vermoeidheid. Nog niet zo zeer door vermoeidheid in mijn benen maar door het geconcentreerd kijken naar de grond. Mijn ogen zijn hondsmoe.
Zeven kilometer voor de finish is er gelukkig nog een verversingspost. Cola smaakt super. De EHBO maakt mijn schaafwonden schoon. Op naar Dieren. Het laatste deel is relatief eenvoudiger. Blijkbaar lopen er nog een paar lopers achter me. Prima, houden zo.
We lopen nu in een bos. Circa vier kilometer voor de finish passeer ik wederom een familie Schotse hooglanders. Een aantal dieren staat met de poten in het water. Het liefst zou ik er tussen staan. Afkoeling!
Na de familie tot ziens gezegd te hebben kom ik op een soort van natuurlijke splitsing. Geen lintje of iets dergelijks. Kloten verkeerd. Terug! In de verte zie ik vier mountainbikers die de lintjes opruimen. Ik roep ‘hallo’ maar ze horen me niet. 1 van de mountainbikers zegt dat ze op dit moment het lastig vinden om een route-aanduiding te plaatsen maar dat ze dit de volgende keer wel moeten regelen. Blijkbaar ben ik niet de eerste die verkeerd loopt op dit punt. Is in vorige edities blijkbaar ook al eens lopers overkomen. Vervolgens blijkt maar weer eens dat vermoeidheid tussen de oren zit. Ik zet er (ja echt) een versnelling in. Passeer de laatste loper. En loop in een prima tempo non stop door op een prima pad naar de finish.
Eindtijd is precies wat ik verwacht had. Draai je deze keer de uitslag om, dan ben ik tweede geworden. Toch (idem als vorige week) behoor ik wederom niet tot de uitvallers. Het geeft me een goed gevoel.
Wat me vandaag is bijgebleven, is het volgende:
1) wat hebben we mogen genieten van een pracht natuur;
2) ik heb de hand geschud van Aad Steylen. Hij wilde mijn naam weten maar heb gezegd dat het niet interessant is. Yiannis Kouros vroeg het me ooit een keer in Hongarije waarop ik gelijk begon over Ron Teunisse waarna hij begon te glimlachen. Mijn naam is niet interessant voor die mannen.
Ik heb Aad nog gezegd zijn huis te willen kopen maar ben te laat waarop ik aangaf het dan maar te kopen van de nieuwe eigenaar. Tevens hebben we het nog even over zijn marathon gehad tijdens de Olympische Spelen in Mexico. Diezelfde marathon heb ik een paar jaar geleden met mijn Mexicaanse vrouw Itze gelopen.
Tevens zegt Aad dat de organisatie volgend jaar wederom langs zijn dan oude huis mag lopen. Hij heeft dit geregeld met de nieuwe bewoners.
3) waarom weet ik niet maar heb vandaag nog gedacht aan Vincent, Theo en Jan. Mannen die ik in het begin van mijn ultralopen heb leren kennen. Ik mis ze. Vandaag kende ik niemand. Niet dat het een probleem is. In leeftijd zat ik qua ouderdom in de top vijf.
4) ondanks dat ik het niet te warm vond, heb ik me afgevraagd waarom organisaties de aanvangstijd niet kunnen vervroegen naar bijvoorbeeld acht uur wanneer de verwachting is dat het +25 graden wordt. 1 dame was vandaag buiten bewustzijn. De ambulance is er nog ter hulp geroepen. Gelukkig viel het achteraf mee. Wat de reden is van haar probleem was, weet ik trouwens niet. Toch met hoge temperaturen mag door organisaties de gezondheid van de lopers niet onderschat worden. Inderdaad we lopen op eigen risico maar ik vind dat organisaties proactief kunnen zijn. Is het volgende niet een optie: bij temperaturen van +25 graden wordt er niet na 08:00 uur gestart?
5) traillopers voelen vandaag relaxter aan dan asfaltlopers.
6) ik ben blij dat ik na 25 jaar hardlopen mijn debuut heb gemaakt op de Veluwezoom.
7) toch een prima organisatie, keep going on!
Een sportieve groet,
Henk Harenberg