Na de Veluwezoom (57 km) is de Vechtdal Trail de tweede trail in zes dagen tijd. Bertus van Elburg had prima mijn vragen vooraf beantwoord, dus er kan geen sprake zijn van verrassingen.
Met circa 90 lopers starten we en vertrekken gelijk het bos in. Aanvangstempo is prima. We lopen in kolonne achter elkaar. Het smalle pad slingert lekker door het bos. Ik wil niet dat lopers voor me het zicht belemmeren zodat ik kan zien waar ik me stappen neerzet. Super dat elke vijf kilometer wordt aangegeven. De eerste vijf kilometer vliegen voorbij. Tenminste bijna. Na 4,5 km maak ik een geweldige duikeling waardoor ik nog net niet met mijn vingertoppen het bordje van de kilometeraanduiding kan aanraken. De overige drie lopers zijn super en vragen of het gaat. Jawel maar ik bloed als een varken. Vorige week op dezelfde knie en ellen(de)boog gevallen. Mijn knie voelt niet goed maar gewoon doorgaan. Vervolgens lopen we rechtdoor, steken een bruggetje over en moeten gelijk linksaf. Wederom een slingerend pad en wederom plat op mijn snuffer. Eindelijk ik heb nu mijn linker ellenboog ook open liggen. Nu alleen mijn linkerknie nog. Deze is de strijd nog ongeschonden doorgekomen. Alles bloedt lekker en de schaafwonden voelen niet prettig aan maar rennen doe je met je voeten en niet met je armen. De loper met de hond adviseert me mijn voeten meer op te tillen waarop ik antwoordt: ‘Je hebt gelijk’. Wat een voordeel is dat het vallen er vandaag op zit.
Bij circa tien kilometer zijn de vrijwilligers bezorgd. Niets aan de hand joh … Ik neem een gel, en hele banaan en wat te drinken. Wat fijn is dat ik alleen loop. Die andere lopers zijn volgens mij het vallen helemaal beu. De omgeving blijft bosrijk. De paden zijn lastig, mede omdat er een trekker spoor is en omdat de paden niet echt makkelijk begaanbaar zijn. Tja dat hoort bij trailen.
Na circa twintig kilometer wordt de trail nog prachtiger vanwege de vele afwisseling wat ondergrond betreft. De grote zandvlaktes voelen als rennen in de Sahara. De klimmetjes in het tweede deel zijn prima te doen. De paden blijven linke soep voor me om niet horizontaal te gaan. De grote stukken weilanden vind ik prima. Toch ik blijf gefocust om niet de kwijt te raken. Blijkbaar heeft de prima organisatie 700 lintjes opgehangen maar zelf (en een aantal anderen) komen toch aan het twijfelen na circa 25 kilometer omdat er minder lintjes hangen t.o.v. het eerste deel. Sommige smalle paden zijn lang maar als er een tijdje geen lintje hangt dan ga je toch twijfelen.
Wat ik geweldig vind is over een weide te lopen langs een bos vol met varens. Echt super. Maar ook het smalle pad langs de Vecht. Het doet me denken aan de Ardennen. Alleen genieten van de natuur in combinatie met het kunnen blijven rennen stemt me tevreden.
Een kleine vijf kilometer voor de finish verloop ik me een paar honderd meter. Een hardloopster komt uit een ander pad maar we lopen beide goed. Zij komt blijkbaar uit de streek. Het komt er op neer ‘immergrade aus’. Zo gezegd, zo gedaan. Ze haalt me in. Na een paar honderd meter denk ik ‘nou dat vind ik helemaal niets’ dat ze ongeveer vier kilometer voor de finish me inhaalt. Dus het langzaam lopen gaat iets minder langzaam. Ik haal haar in het mulle zand in en laat haar achter me. Vervolgens zie ik in de verte een andere deelneemster. Even schakelen en inderdaad ook te pakken. Toch maf dat andere lopers me stimuleren om te versnellen. Waarom kan dat van origine niet in me zitten maar heb ik daar anderen voor nodig? Het geeft me in ieder geval een goed gevoel dat ik de laatste vier kilometer voldoende conditie over heb.
Bij de finish onthaalt Bertus me hartelijk. Ik bedank hem voor de fijne organisatie en prima loop en ga me douchen.
Verschillen tussen deze trail en de Veluwezoom trail van afgelopen zondag:
1) als je de uitslag omkeert ben ik vandaag 8ste geworden in tegenstelling tot de Veluwezoom trail waar ik dan 2e zou zijn geworden;
2) de Vechtdal Trail vermeldt iedere finisher in de uitslagenlijst terwijl de Veluwezoom Trail stopt bij niet de laatste finisher maar bij een eindtijd van 7 uur en 3 minuten. Dit begrijp ik niet omdat het een loop is voor de niet toppers. Iedere finisher is toch vermeldingswaardig?;
3) de Vechtdal Trail is een echte trail terwijl de Veluwezoom wedstrijd meer een prachtige landschapsloop is;
4) het weer is in Ommen prachtig terwijl het in Dieren en omgeving toch warm was;
5) tijdens de Vechtdal Trail is er elke vijf kilometer een aanduiding terwijl de Veluwezoom Trail dit niet vermeldt;
6) de route-aanduiding tijdens de Vechtdal Trail is duidelijker t.o.v. de Veluwezoom Trail. Dit heeft volgens mij te maken dat de lintjes bij de Vechtdal Trail lager hangen en er meer lintjes hangen. Aangezien je toch geconcentreerd kijkt waar je je voeten neerzet, is de focus meer naar beneden gericht, dus een prima idee de lintjes niet te hoog te hangen.
7) tepels tot bloedens kapot gelopen tijdens de Vechtdal Trail in tegenstelling tot de Veluwezoom Trail. Toch ook een verschil die niemand had willen missen om te lezen???
8) tijdens de Veluwezoom Trail een roedel herten ontmoet en tijdens de Vechtdal Trail alleen een volkje mieren hard zien werken waar pardoes mijn voet op stond. Sorry familie mieren.
9) Sjoerd Slaaf nam deel in Ommen in tegenstelling tot in Dieren en
10) tijdens de Vechtdal Trail maar 200 meter verlopen in tegenstelling tot de Veluewezoom Trail waar ik me drie keer serieus verliep;
De overeenkomsten tussen beide:
1) prima ultralopen in een prachtnatuur. De Veluwezoom is nagenoeg of wellicht helemaal niet te overtreffen in Nederland.
2) in beide lopen gevallen. Toch nog een verschil in de Vechtdal Trail twee keer en tijdens de VeluwezoomTrail 1 keer. Reden 1x vaker in de nabije omgeving van Ommen ligt in het feit dat ik minder langzaam van stapel liep in het begin;
3) beide ultra’s nagenoeg alleen gelopen;
4) Bertus (1 van de vorige edities) en ik zijn tijdens de Veluwezoom Trail beide bij de Schotse hooglanders verkeerd gelopen en
5) tijdens beide ultra lopen kunnen ‘versnellen’ gedurende de laatste vier kilometer.
Wat me van het afgelopen weekend is bijgebleven? Dat is de meer dan prima afstand die Pascal van Norden tijdens de 6 uur gelopen heeft. 86.780 meter. Woow.
Een sportieve groet,
Henk Harenberg