Net thuis gekomen van een 7 weekse rondtrip met heel veel trainingskilometers en 2 loopevenementen. Na de GrossGlockner ben ik gestart op de 69 km Allgau Ultra. Het heet een Panoramamarathon en dat is het ook. Je loopt een grote ronde van Sonthofen naar Oberstdorf en weer terug. Het uitzicht is fantastisch en ook de organisatie en de verzorging laten niets te wensen over. Al bij het ophalen van het startnummer word je overladen met presentjes; een rugzak, een heuptasje, een paar sokken en een beker. Helaas was het tijdens de trail zo ontzettend warm dat ik voor het eerst onpasselijk over de finish kwam en de rest van de avond in coma lag in de camper.
Na de Allgau Ultra ben ik mijzelf gaan opladen voor de UTMB. Aangezien ik in de belachelijk warme weken daarvoor tijdens trainingen in de bergen constant water uit bergriviertjes gedronken had was het onvermijdelijk dat ik daarvoor een keer de rekening gepresenteerd zou krijgen. Drie dagen goed ziek was het resultaat. Niet echt handig zo vlak voor de UTMB.
Een week voor de race ben ik neergestreken op de parkeerplaats onder de Aquile du Midi Mont Blanc baan. Je kon daar voor 14 euro per nacht bivakkeren. In de hoek 1 oude waterkraan en een afvoerput. Verderop een openbaar toilet waarin je na 1 minuut flauw viel van de ammoniaklucht. Snel en makkelijk verdiende centen.
Ze hebben mij ettelijke malen gezegd dat de UTMB het trailevenement op deze planeet is. Dit heb ik altijd weggewuifd. Tot vorige week. Nu ik erbij ben geweest en de 171 km heb meegelopen ben ik dezelfde mening toegedaan. Het evenement is inderdaad fantastisch om mee te maken. De start in Chamonix, de presentatie van de elitelopers, het enthousiaste publiek, de route om de Mont Blanc en de finish. Weergaloos !!!
Een minpuntje onderweg vond ikzelf de verzorgingsposten waar water en cola, kaakjes, tuc, stukjes chocola en muslireep en droog stokbrood na 100 km je neus uitkwamen. Veel deelnemers hoorde je met dezelfde klacht. Ik zag begeleiders die met zakken junkfood van de Mac binnenkwamen om hun lopers te bevoorraden. Heerlijk. Ikzelf heb een tijdje in een kroeg gezeten en ijs, chips, alcoholvrij bier en een reep chocola naar binnen gewerkt. Een welkome afwisseling moet ik zeggen.
De route was vrij goed te lopen. Echter diegene die beweren dat de UTMB een autobaanparcours is moet ik persoonlijk de mond snoeren. Er zaten behoorlijk technische trajecten in en zeker de drie beklimmingen aan het eind, genaamd de 3 naalden, waren voor mij wat vervloekingen waard.
Courmayeur, op 80 km, had ik in 17 uur afgelegd. Na een klein rekensommetje trok ik de conclusie dat een finish onder de 40 uur wel mogelijk zou moeten zijn. Niets van dat alles. Na 45 uur en 13 minuten stond ik onder de boog in Chamonix. De tweede helft was toch iets zwaarder dan verwacht.
Al met al een fantastisch evenement. Veel trailrunners zijn mij al voorgegaan en er zullen er denk ik nog velen volgen. Iedere Finisher verdient diep respect. Voor diegene die hem nog willen lopen heel veel sterkte gewenst met het behalen van de benodigde punten. Want ook dat is geen kattenpis.
See you bij de Pyreneeën Ultra.
Groet,
Hans Lems