Zaterdag 23/3 arriveerden we in Vohl om de startnummers op te halen. Vrijwel geen mensen op straat, en een bijna verlaten sporthal. Is dit de supermarathon waar 3 skate afstanden zijn (5, en 9,5, en 28,5 km), een marathon, en de 50 en 60 km?!? Omdat het voor ons een weekendje weg was, besloten we niet naar de (gratis) nudelparty te gaan, maar in de omgeving wat rond te kijken.
Wat rustig overal! Waar zijn al die mensen? Daar kwamen we de volgende morgen al snel achter.
Hoewel de marathonafstand verderop om 09.00 in Waldeck startte, was er ook de nodige drukte in Vohl. Ongeveer 157 lopers voor de 50 en 60 km die om 09.00 in Vohl startten en zo’n 70 skaters die om 09.20 in Vohl startten. Mijn vriend, die de 28,5 zou skaten keek met verbazing naar de professioneel uitziende skaters van skateclubs. Wat een snel materiaal hadden die aan.
Na het elkaar succes wensen in het startvak speelde de fanfare en konden de lopers gaan.
Al snel werd mij duidelijk dat dit geen vlak parcours was, de eerste misrekening. Maar vanaf de heuvels had je mooi uitzicht op de Edersee. De eerste en de laatste 10-12 km lijken qua heuvels op de Monschau Marathon. Ertussen loop je om de Edersee heen, met prachtig uitzicht ! De 2 dagen ervoor had ik naar het Duitse Journaal gekeken. Het zou zo’n 10 graden worden. Ik dacht dat dat zomaar 15 graden zou kunnen worden. Tenslotte is het lente en ik had dus een zomeroutfitje, met jasje, aangetrokken. De tweede misrekening.
Na zo’n 12 km begon het te hagelen en dat bleef het de komende 3 uren doen. Zag om mij heen verstandiger/ervarener lopers met winter tights en grote mutsen. Die bleken te weten dat het vorig jaar sneeuwde. Was zelf de dagen ervoor nog mijn stem kwijt en grieperig, en liep hier nu vrolijk in zomeroutfit. Er klopte iets niet in dit plaatje.
De estafette lopers (6 x 10 km) kwamen telkens fris en vriendelijk voorbij. Slot Waldeck lag er prachtig bij, bovenop de berg. Het lopen om alle ‘inhammen’ maakt het parcours heel afwisselend.
Ook de ondergrond wisselde: heuvels, bospaden, asfalt, en de tegels over de stuwdam. Onderweg stond op veel plaatsen de vrijwillige brandweer paraat en er waren vele drankposten met oa mineraalwater / warme thee en vriendelijke behulpzame mensen. Ook een koud klusje bij zo’n post in de hagel.
Aan de rand van het meer was een duiker-in-pak bezig zijn spullen klaar te zetten. Het idee om je pak bij deze temperatuur vol te laten lopen , was genoeg om ‘snel’ door te lopen. Ook van de overkant was Slot Waldeck mooi. Ik had onderweg al een paar korte duitse praatjes gemaakt en bij de 40 km kwam ik een aardige duitse heer tegen. “of ik de UltraNED site en Anton Smeets kende”. Hoezo klein wereldje. Hij zei dat hij wel wilde uitstappen want hij had niet zo’n zin meer, maar dat was eigenlijk geen doorslaggevende reden om te stoppen dus liep hij met relaxte glimlach door.
Bij mij deed het lichaam zelfs in mijn polsen zeer. Als beginnend ultralopertje wist ik niets van de gevolgen van te koud gekleed zijn. Maar daar kom je dan vanzelf door schade en schande achter. Totaal verkleumd nam ik afscheid van de heer en stapte uit op 44 km, proberend te wandelen zonder dat overal de kramp in schoot.
Ondanks mijn persoonlijke miskleun, is het natuurlijk een hele mooie loop, en zeker een aanrader, mits je voor het weer de passende kleding aan hebt ;-). Voor meer info en uitslagen: http://www.edersee-marathon.de
Prisca Vis, Noordwijk priscavis@hotmail.com