{b}VAN EEN RONDJE VOORNE KUN JE LANG GENIETEN.{eb}
‘Heb je nog nooit het rondje Voorne gelopen?’, vroegen diverse ultralopers me regelmatig. Ze roemden het schitterende parcours, door oude dorpjes, langs het vele water van het Zuid-Hollandse eiland, over duinen en zeker niet te vergeten tussen de 30 en 40 km over het strand. Ik was dan ook zeer benieuwd toen ik zondag 1 september, weer in gezelschap van de sympathieke sportman Jos Hopman, naar Brielle reisde. Mijn voorinschrijving was onder voorbehoud, vanwege een nog niet geheel herstelde blessure, waarvoor ik nog steeds naar de fysiotherapeut ga.
Het beloofde lekker loopweer te worden met aangename temperaturen net onder de 20 graden en weinig wind.
De inschrijf- kleed- en douchegelegenheid lag op 500 meter van de start.
Het Maerlant College was een schitterende locatie met een goede eet- en drinkvoorziening. Alle noodzakelijke faciliteiten op loopgebied waren aanwezig.
Fijn dat vele sporters dezelfde gedachtegang hebben aan ze naar een wedstrijd gaan. Velen komen een uurtje tevoren om lekker wat samen te kletsen terwijl ze ondertussen de nodige koolhydraten naar binnen werken. Voor diverse mensen was dit de laatste voorbereiding voor de 100 van Winschoten. Lex d Boer, Rob v d Hoek die naarstig op zoek was naar snelle hazen, Carrie v d Beek en Rob Tieleman die zich na de 24 uur van Welden een nieuw aërodynamisch kapsel had aangemeten om nog sneller de anderen voor te blijven, ze waren er weer. En natuurlijk, mister Ben Mol himself, hij liep een thuiswedstrijd, moest dus goed voor de dag komen, maar desondanks hoorde ik hem toch zeggen dat hij een stressfractuur had. Ik denk dat die blessure mede zijn goede eindtijd beïnvloed heeft.
Gezamenlijk heel rustig naar de start lopen heeft zeker zijn charmes, vooral in Brielle. Ik had wel in de informatie gelezen dat de KNAU ultraloop was uitgegroeid tot een evenement met allerlei andere prestatie en recreatiemogelijkheden (afwisselend lopen, fietsen of skeeleren). Aan de start leek het wel het wel run-bike-run loop, zoveel fietsers er stonden. Lachend vroeg ik aan een jonge fietsster of ik van haar hulp gebruik mocht maken (achterop bvb) als ik in de problemen zou komen.
‘Het hangt ervan af welke problemen je hebt’, antwoordde ze gevat. Dat kon ik natuurlijk tevoren niet voorspellen.
Daar gingen we dan. In het begin moest je echt goed uitkijken. Met wat zigzaggen kon je na ongeveer een kilometer aardig aan je eigen tempo beginnen. Gelukkig is het Rondje Voorne geen wedstrijd waar gestresste atleten ellebogenwerk verrichten om snel weg te komen. Ze houden het daar leuk, gezellig, en dit ontspannen sfeertje bleek ook onderweg. Al snel liepen we langs het water. ‘Hier ligt voor een kapitaal in het water’, zei ik tegen iemand die toevallig naast me liep. ‘Ja, den buitenkant wel, ze willen zich wel allemaal mooi voordoen met een bootje in de haven, maar als je sommige boten eens van binnen bekijkt schreeuwen ze om een opknapbeurt’, antwoordde hij. Het gaat lekker en ik kijk mijn ogen uit naar de mooie omgeving. We lopen over fietspaden, dijken en rustige landbouwweggetjes door Zwartewaal naar Heenvliet waar zich het 10 km (55 min) punt bevond. Dan in een mooi aangelegde recreatiegebied van Bernisse met aan de linkerkant weer water. Een hond sprong uit het water en schudde zijn vacht uit terwijl ik langs hem liep. Die had goed gezien dat ik bezweet was, dacht ik. Tussen Bernisse en Oudenhoorn liepen we langs een kaarsrechte lange fietspad met de wind in de rug. Afleiding genoeg want de skeelers die een uur later gestart waren, vlogen ons in een mooie elegante stijl voorbij. Wat gingen die snel.
Het 20 km punt passeerde ik in 1.52. Dan op naar Hellevoetssluis. Wat is het daar mooi zeg! Wat een hoeveelheid water bij elkaar. Bij ons in het zuidoosten van het land zien we enkel water wat uit de lucht valt. Hier kijk je op een mooie zonnige dag om je heen en geniet van de rust die ervan uitgaat. Op zulke momenten vergeet je dat je aan het hardlopen bent en voor jezelf een prestatie wilt leveren, je wordt opgeslokt door een omgeving waarvan je jezelf op dat moment afvraagt waarom je dat niet eerder wist. Drie weken geleden de marathon van Monschau in het Duitse Eifelgebied, prachtig, maar dat was in Duitsland, dat verwacht je. Dit verwacht je niet, het is mooier. Ik passeerde een bordje met de volgende tekst: ‘Vanwege de slechte zomer hebben we weinig honing. Op = op’. Mijn natte wenkbrauwen fronsten zich, ik trok mijn bezweet T shit even los uit mijn broekje. Het 30 km punt in 2.51, het moet lukken om net onder de 5 uur te blijven, zelfs bij eventueel licht verval. En dan het strand. Wat viel dat tegen in het begin. Door het losse zand liep ik naar de kant van het water. Mijn schoenen zakten bijna helemaal in de blubber. Dan hogerop. Even experimenteren en op zoek naar de ideale lijn. Gelukkig vond ik die midden op het strand. Toch is het heel anders lopen dan op verharde wegen. Op het tweede strandstuk hadden we de wind op kop. Fijn dat er extra verzorgingsposten waren. Die waren allemaal rijkelijk gevuld met isotone drank, water, koek, banaan en sommige zelfs met komkommer. Ondanks de extra verzorging zat ik in een dipje, het liep niet, althans ik liep niet zoals ik wenste. Als de tijd niet belangrijk is, is dat bij het Rondje Voorne niet belangrijk, want er was weer afleiding genoeg. Zonaanbidders die je aankeken alsof ze wilden zeggen, kom eens lekker naast me zitten. Er waren ook strandwandelaars die zich heuse supporters toonden en ons geploeter met applaus beloonden. Het 40 km punt heb ik niet gezien, terwijl de aanwijzingen toch perfect waren, zowel door de vele vrijwilligers als de duidelijke routepijlen. Omdat het vanaf de 30 km langs het strand moeizamer ging, was ik benieuwd op welke tijd ik het marathonpunt passeerde. Dat was in 4.13, ik had 1 uur en 22 min over 12 km gedaan. Dit verval was niet meer goed te maken. Normaliter moest het lukken maar mijn lies speelde op en ik berustte erin mijn streeftijd te overschrijden. Niet erg, want ik wil ook volgende maand en volgend jaar nog blijven lopen.
Van Oostvoorne tot aan Brielle was het adembenemend rustig en relaxt lopen over de schilderachtige polderweggetjes met een fantastisch uitzicht over de groene omgeving. Vanaf kilometerpunt 45 stond elke km aangegeven. Dat gaf de sporter moed om op het laatste stuk nog even lekker door te trekken, dwz als de pijp niet leeg was. Ik finishte nog fris en dik tevreden in 5.03.46.
Een Rondje Voorne is zeker een aanrader voor volgend jaar. De organisatie staat garant voor uitstekende voorzieningen en voortreffelijke verzorging. De zoals ik hoorde, zeker 100 vrijwilligers, hebben ons een prachtig mooi loopevement bezorgd.
Vincent Schoenmakers
vincentschoenmakers@hetnet.nl