Afgelopen zaterdag reisde ik samen met Margriet af naar Apeldoorn voor de Midwinter Marathon. Prachtig, die bossen met sneeuw; dat moet de ultramarathonner toch inspireren. Echt koud of gure wind was het niet; natuurlijk ook geen ideaal loopweer, maar wat wil je begin februari. Ultramarathonners moeten altijd kunnen lopen, dus ook in hartje winter. Vierentwintig uur ideale omstandigheden geeft het nooit, of je moet je heil zoeken op een indoorbaantje van 200 meter, maar dat is ook niet alles. Verspringers kunnen even talmen totdat de wind met net geen twee meter per seconde in de rug blaast. Als dan in de vlucht van de sprong nog eens een extra windstoot mee speelt, heb je zo een PR dat ze je nooit meer af nemen. En als je dat geluk niet hebt, kan nog altijd iemand wat te kort bij de windmeter gaan staan waardoor de gemeten wind binnen de perken blijft. Ik haal de Sestriere affaire met enig sarcasme naar voren omdat we laatst weer met de perikelen rond “records” en “besteprestaties” geconfronteerd werden. Binnen de wegatletiek kunnen we alleen maar zorgen dat we onze sport zo zuiver mogelijk houden en al die in slaap gevallen baanfanaten maar laten voor wat ze zijn.
In Nederland telt nog alleen maar topsport van het allerhoogste niveau. En dat allerhoogste niveau wordt al direct geassocieerd met Olympisch. Dus niet Olympisch is synoniem voor niet interessant. Toch ligt het er maar aan wat je wilt zien en wat je niet wilt zien. Indooratletiek is niet Olympisch maar wel interessant voor de Olympische baanatletiek. Marathon is Olympisch, maar de ultramarathon is blijkbaar toch niet interessant. De ultramarathon is een klein oninteressant groepje, maar de Nederlandse inbreng tijdens de Midwinter Marathon kwam toch aardig van ultramarathonners. Zonder hen was het maar een slappe bedoening geweest, met wat Oost-Europeanen die de loop domineren voor de enveloppen na afloop. Polen, Polen, Polen, Litouwen, Litouwen, Oekraïne zijn de eerste zes. Overigens kreeg ik net een nieuwe Oost-Europese marathon site onder ogen http://marathon.lv , maar dat even terzijde.
Voor de ultramarathon is dit jaar geen geld vanuit de KNAU. Misschien zult u denken dat dat voor de hand ligt als de Nederlandse top toch ergens een uur achter de wereldtop aan kachelt. En als u dat denkt heeft u nog gelijk ook. Maar de situatie zou niet veel anders zijn als we een groepje 6:30 of 6:40 lopers zouden hebben. De KNAU is haar hoofdsponsors kwijt. Ja, en dan moet er eerst een grote vis gevangen worden waar je dan een schooltje kleinere vissen om heen kunt laten zwemmen. En eer je dat rond hebt ben je zo een half jaartje verder. Ja precies, dan is het zomerseizoen al weer bijna afgelopen. Als je topsport wil zien, zal er ook beleid moeten zijn waarin topsport tot ontplooi kan komen. Selectiecommissies kunnen wel hoge eisen stellen aan de sporters, maar wordt het niet eens tijd dat de topsporter eisen gaat stellen aan haar bondsorganen. Het is niet alleen het falen van de Nederlandse topsporter. De room is zo dun dat alleen een heel select clubje de room af kan scheppen. Voor nieuwe aanwas, vernieuwing, verbreding, daar blijft dan zelfs geen magere melk meer voor over. Dat gaat even goed, maar binnen enkele jaren ligt daar de rekening van. En zoveel Olympische medailles heeft Nederland toch al niet gehaald in de atletiek. En laten we eerlijk blijven, een atletiek-medaille spreekt internationaal toch veel meer aan dan een schaatsmedaille.
De Nederlandse ultramarathon staat er niet slecht voor overigens. Met meer dan twintig evenementen op de jaarkalender is het aanbod rijkelijk. Afgelopen jaar zeven lopers op de honderd kilometer onder de acht uur is nog niet iets om over naar huis te schrijven, maar er zit wel weer vooruitzicht in naar betere tijden. Bij de vrouwen hebben we afgelopen jaar voor het eerst een podium gehad tijdens het nationaal kampioenschap. De 24 uur ranglijst en de individuele successen bij klassiekers duiden er op dat Nederland steeds beter haar mannetje kan gaan staan op de 24 uur. De eerste vruchten van de inzet van Gerrit van Rotterdam als bondscoach beginnen dus al te rijpen. Het is aan de KNAU denk ik dan of ze straks ook in de oogst mogen mee delen. Af en toe wat snoeien is niet gek voor een goede boomgaard, maar omhakken is niet de methode. Een beetje bijmesten mag best, en dan bedoel ik niet met stront gooien, maar gewoon de ultramarathon een faire kans geven naast de andere disciplines. Is driehonderd ultramarathonners maar een kleine groep? Tel eens de polsstokhoogspringers of de kogelslingeraars. En dan zie je genoeg atleten die maar een enkele keer polsstokhoogspringer zijn omdat de competitie dat vraagt, of slingeraars die dat doen ter afwisseling van het kogelstoten en/of discuswerpen. De ultramarathonner heeft bewust gekozen voor de ultramarathon en pikt er links of rechts nog eens graag een marathonnetje bij als training. Met voldoende loopvermogen is zo’n training nog ruim onder de drie uur en dan tel je al aardig mee in een marathon als de Midwinter.
Anton Smeets
ton.smeets@ou.nl
PS De definitieve uitslag van de Midwinter Marathon kunt u vanaf http://www.av34.nl/content/index.php als pdf-bestand downloaden.