{b}6 uren van Stein{eb}
{b}{u}De wedstrijd die ik niet had mogen lopen….{eb}{eu}
Zaterdagnamiddag, 8 maart. Nationaal selectieheer Ivan Degrieck heeft me pas laten weten dringend enkele pasfoto’s nodig te hebben voor mijn visum naar Moskou (EK 100km, weet je…) Door mijn voorlopig al te drukke agenda heb ik wel nauwelijks tijd maar snel, snel loop ik toch bij een plaatselijk fotograaf langs. Ik schrik me een bult als ik het resultaat zie…. “ben ik dat ??” Ik zie er verschrikkelijk moe uit, minstens enkele jaren ouder dan ik ben…
Het loodzware programma van de laatste weken had klaarblijkelijk zijn tol geëist. Naast de verplichtingen in het gezinsleven, topweken in mijn praktijk als kinesist, trainingsbegeleiding van joggers en twee jeugdploegen krachtbal, plaatselijke en nationale politiek en dan nog toneel spelen.
Jawel, sinds vorig jaar ben ik begonnen met toneel en het moet nu lukken dat ons tweede stuk gespeeld werd op 7 en 8 maart. Met de bijhorende repetities van de laatste weken betekende dat nauwelijks of nooit voor middernacht in bed, niet ideaal voor iemand die op top-niveau wil sporten. Deze week voelde ik me dan ook iedere dag ontzettend vermoeid, in die mate zelfs dat ik het aantal trainingskilometers tot een absoluut minimum beperkte en eerder een uur rusten verkoos. Ook zaterdag was al 23u30 gepasseerd toen ik de toneelzaal verliet… Diezelfde nacht broedde ik dan blijkbaar nog ‘iets’ uit want ik zweette alsof ik een marathon liep, of was het angstzweet voor wat komen zou ??
Vooraf had ik (overmoedig) gedacht dat de strijd voor de overwinning zou gaan tussen Lucien Taelman, Marc Papanikitas en ikzelf met als voornaamste outsiders Wim Epskamp en Paul Beckers. In Stein aangekomen hoorde ik dan van organisator Han Frenken dat Stanislav Lazyuta ook van de partij was. In normale omstandigheden kan ik hem in 75% van de gevallen aan, maar met mijn staat van vermoeidheid en ook het feit dat ik voorlopig nog niet mijn normale volume in kilometers haal was de kans deze keer wel erg klein. Hoe dan ook, ik wou mezelf testen, in welke toestand ik me dan ook bevond. Liefst niet trager dan 4’12” en niet sneller dan 4’/km, een 50km tussentijd van om en bij de 3u20’. Met een eindtotaal van 85-86km zou ik al méér dan tevreden zijn.
Toen de wedstrijd op gang werd geschoten probeerde ik zo traag mogelijk te vertrekken, maar zelfs dan nog liep ik binnen de kortste keren tientallen meters voor op het peloton met uitzondering van Lazyuta en zijn vriend. Het begintempo was 4’03”/km, geen probleem dus. De groep achter ons koos klaarblijkelijk voor een 4’20” of zoiets… Na twee ronden verhoogde Lazyuta het tempo lichtjes en liepen we aan een gemiddelde van 3’58”, rondjes van 12’17”, absoluut geen ‘zelfmoord’-tempo, want in de meeste 100km wedstrijden wordt er minstens zo snel gestart. Wanneer hij echter na 20km besloot om van kledij te veranderen kwam ik plotseling alleen aan de leiding, zowat 40” liep ik voor… “Binnen de twee ronden is hij terug”, zei ik nog tegen de begeleidende fietsers maar het duurde zomaar liefst 2u vooraleer ik hem terug zag. Tegen dan was mijn bobijntje af… Op nauwelijks enkele kilometers tijd voelde ik de energie zo uit mijn lichaam wegvloeien.. Precies aan km 50 (3u18’18”) nam Lazyuta terug de leiding, ik probeerde zelfs niet om aan te pikken. Eventjes dacht ik er nog aan om me in het zog van de gedubbelde Wim Epskamp te laten meeglijden maar zelfs dat tempo kon ik plots niet meer aan. “Ik probeer nog twee ronden” riep ik tegen mijn vrouw… de eerste daaropvolgende ronde lukte ik nog 13’00”, daarna was het definitief gedaan. Verder aandringen was zinloos en af te raden met het oog op de komende trainingsweken. Ik had een goede training gehad, mijn vermoeidheidtoestand van voor de wedstrijd had me uiteindelijk de das om gedaan.
Achteraf gezien had ik beter moeten weten, had ik beter eerst goed uitgeslapen en in de namiddag thuis een lange duurloop van 50km gelopen. Maar ja, soms overschat zelfs een ervaren ultraloper zijn eigen mogelijkheden wel eens.
Beste groeten,
Jan Vandendriessche
Hieronder Jan tezamen met de latere winnaar, de Ukraïner Stanislav Lazyuta.
{JanVDDLaz.jpg}