Vier uren plus loop Dieverbrug

De sympathieke Belgische loper Patrick Kloek stuurde ons zijn verslag

Zaterdagmorgen, de zon schijnt volop maar als we buiten uit het hotel in Dwingeloo komen is het zeer koud. Het heeft dan ook gevroren vannacht. Toch belet het ons niet om eventjes tussen twee wedstrijden door nog een vier uur race te lopen. De vorige dag hadden we al de 15 kilometer vanaf het station Beilen tot Dwingeloo mogen afwandelen. Dit door de prachtige bossen en heide die Drente rijk is. Gerald had beslist om na lange tijd ook weer eens aan een Ultraloopje probeert te wagen.

Ik had echter deze wedstrijd niet gepland maar vond het toch de moeite om weer eens te starten. Nu moesten we ook weer een vijftal kilometers lopen om aan de start te komen. Net voor we aan het vakantiepark ’t Wildtrijck komen worden we opgepikt door Vincent en Theo die ons die laatste kilometer wandelen sparen. Er is nog niet veel volk, dus drinken we nog wat. Binnen is het gezellig en er brand een open haard, waarom eigenlijk nog lopen? Zijn we soms verslaafd? Een voor een druppelen de overige deelnemers binnen tot we met 56 deelnemerszijn. Dan gaan we ons omkleden in een lekker warme kleedkamer van het zwembad.

Eenmaal buiten weet ik niet best wat aan te doen. Met lange broek en rustig lopen of de korte en vlammen om op te warmen. De meerderheid kiest voor lang, masochist dat ik ben kies ik voor de korte. Zolang de borst maar warm blijft. We verzamelen aan de ingangpoort en worden na een minuut stilte op weg getoeterd. Meteen weer een dilemma, Edwin van der Loop kiest meteen het hazepad en ik zit net achter drie andere deelnemers. Wat te doen, meegaan of hier blijven zitten. Het tempo is iets te langzaam om op te warmen dus ga ik in de tegenaanval. Ik kom bij Edwin en hij is maar al te blij om niet de hele tijd alleen tegen de wind te moeten opboksen. Gedurende twee uur blijven we in elkaars gezelschap. Ik om te recupereren van de wedstrijd in Wijdewormer, en Edwin om zich te sparen voor de Europese Kampioenschappen 100 km in Moskou. Hij kiest dan ook voor mijn tempo. We praatten wat af onderweg. De route loopt het grootste gedeelte door het bos maar net na het bord ‘Het trekpeerd’, een camping waar ook paarden op mogen (Mag ik er als steenezel ook binnen?) begint het gedeelte tegen de wind in. Het draait om een weiland heen en zorgt ervoor dat er altijd wel ergens wind in het nadeel staat. Op dit stuk wordt het voor Edwin tijd om even aan de boom te schudden. Ik houdt me wijselijk op mijn tempo en zie hem snel weglopen.

Ik had van het begin al meteen gevoeld dat hij beter was. “Net hiervoor waren we Vincent gepasseerd. Jullie lopen snel hoor” was zijn commentaar. Niet voor lang dus. Toch had ik geen pijnlijke benen en kon het tempo vrij redelijk houden. Nu is het echter aftellen geblazen. Het leuke aan een vier uursloop is dat wanneer het na die vier uurtjes je het moeilijk krijgt het nu afgelopen is, hoewel het tempo toch iets hoger ligt. De ronde tijden bleven ongeveer constant en menig maal mocht ik mijn lotgenoten passeren. Natuurlijk kon Ben Mol het weer niet laten om even wat elleboogwerk te leveren maar ik kon er nog met een wijde boog omheen. Dit is eigenlijk een spelletje dat we al spelen vanaf de marathon van Genk begin dit jaar. Dan mocht ik met nog een kwartiertje te gaan beginnen aan de laatste ronde. Ik verminderde wat vaart en kwam na 4 u 5 minuten en 54,4 km rijker weer waar ik vertrokken was. Edwin had meer pech. Hij zag zich al gespaard van de laatste ronde maar moest met een en halve minuut nog een rondje gaan. Hij eindigde met 58,5 km in 4,17 uur. Een voor een sijpelden de overige deelnemers binnen waarvan de grote meerderheid tevreden was met de marathonafstand of iets meer. Wat bij deze wind en koude best aardig was. We mogen weer tevreden terugkijken op een prachtige ervaring van deze toch wel perfecte organisatie. Nog even dit, Gerald mocht weer terugkijken op een goede trainingsloop. Gekomen voor 42 km strandde hij echter door knieproblemen op de dertig kilometer.

Na een drankje konden we weer de terugweg aanvatten richting hotel, maar niet voor we eerst nog even de Hunebedden in Diever gingen opzoeken.Toerisme hoort er immers ook bij.

{b}Kloek Patrick{eb}