{i}Dat motivatie vaak net zo belangrijk is en soms nog belangrijker dan de rest blijkt uit mijn volgende verslag:{ei}
1-2-3 augustus 2003 Diever. De marathon-3-daagse. Ik (Henk Sipers) was met de trein naar Zwolle gegaan en werd daar opgepikt door Rob van den Hoek en Jacq Hendriks. De tent opgezet op de camping en toen naar de wedstrijd. Daar aangekomen trof ik Joost Oerlemans die ik kende van internet v/d Marathon des Sables.Na de start lagen we met 5 mensen voor op de groep en er werd in eerste instantie niet hard gelopen (alhoewel) en na een ronde van 2,5 km bleek waarom. Het was een zwaar cross-parcour en ik voelde dat mijn achillespezen dit ook merkten. Na enkele ronden schakelde ik terug naar een langzamer tempo. Na 25 km had ik veel last van mijn achillespezen maar ik finishde toch nog als zesde in 3 u 39 min. Jacq had zijn hoofd opgehaald aan een tak en moest dit later laten hechten. De eerste dag zat erop en het zou nog moeiljk worden. ik gebruikte deze wedstrijd tevens om enkele spullen voor de marathon des sables uit te proberen, zo ook het expeditievoedsel van AdventureFood. Het avondeten, mie-ratatoelie was heerlijk.
s ‘Morgens maakte ik het pakket expeditieontbijt klaar, het was voor 2 personen maar ik dacht dit makkelijk te kunnen verorberen ( blijkt later!!). Ik moest voor de start al een pijnstiller nemen voor mijn achillespezen en na 10 km wedstrijd heb ik er weer een moeten nemen. Het parcour had zijn tol geeist. Daarna kreeg ik ontzettende buikpijn, waarschijnlijk van teveel ontbijt. Ik kon zelfs de elastiek van mijn loopbroek niet meer verdragen. Een boodschap in de struiken bracht maar voor even opluchting. Jacq was uitgevallen i.v.m. hoofdpijn, een zeer verstandig besluit, misschien toch een lichte hersenschudding, hetgeen hijzelf betwijfeld!!! Patrick Kloek gisteren nog winnaar, had ook een zeer slechte dag, hij finishde in 4 u 20 min en ik in 4 u 28 min!!!!!!!! Na de wedstrijd was ik moe, duizelig en had buikpijn. Later in de tent voelde ik me nog beroerder en kon de eerste uren na de wedstrijd niet eten of drinken. Na de tweede portie mie-ratatoelie van Adventure Food herstelde ik wonderbaarlijk maar ik was niet meer gemotiveerd om morgen te lopen. Na toch een goede nachtrust besloot ik toch te starten de derde dag.
Mijn achillespezen deden geen zeer en ik vertrok ondanks dat ik niet gemotiveerd was. Na 17 km dacht ik weer waarom loop ik eigenlijk nog, een redelijke klassering zat er niet meer in na gisteren en ik had me vertrapt en weer een nieuw pijntje en op eens stond ik stil. Toen dacht ik: Nou dan is het maar afgelopen. Rob van den Hoek liep weer uitstekend en Patrick Kloek deed het na gisteren ook weer heel goed. En ik, het was warm, maar dat was de rede niet, in de Trial in Belgie was het ook warm en de marathon-10-daagse van vorig jaar was me ook goed afgegaan dus ……..???? Het lag in elk geval niet aan de organisatie, alle respect en eer voor deze.
Volgende keer beter en misschien ben ik wel aan een beetje rust toe, want rust is net zo belangrijk als trainen ( zeggen ze)
{b}Henk Sipers{eb}
http://members.home.nl/ultrasport/index.htm