Zondagmiddag, 3 augustus. Het is bloedheet. In de schaduw toch minstens 28° C en op de open plekken in het bos, boven het kale zand is het misschien wel 35° C. Het is dan ook geen wonder dat men midden in het bos bij Dieverbrug een kraampje met drinken voor de wandelaars heeft neergezet. Maar wat hangt er toch voor opgewonden sfeer, af en toe gejuich en geklap en vooral ook gezucht en gesteun. En die wandelaars gaan toch wel erg snel. Nadere beschouwing leert dat de wandelaars marathonlopers zijn die vandaag hun derde marathon van de Zomermarathon driedaagse afwerken! Een aantal lopers hebben hun derde marathon beëindigd, anderen zijn nog onderweg. Sommigen moeten nog drie rondjes van 2,5 km lopen op een zwaar parcours. Toen de route begin dit jaar werd uitgezet waren het allemaal harde bospaden. Maar door droogte, recreatie en ruiters is het parcours toch wel erg veranderd. Het bestaat nu uit zeer ongelijke bospaden met greppels, boven de grond uit stekende boomwortels, kuilen en dennenappels, afgewisseld met stukken los, mul zand. Het is een parcours waarop je geen meter je concentratie mag verliezen, je moet constant voor je kijken waar je moet lopen. Let je even niet op, dan val je subbiet. Er is geen sprake van lekker wegdromen of om je heen kijken. Henk Sipers ‘beklaagde’ zich erover dat hij nog geen konijntje had kunnen zien. Maar weer even terug naar het kraampje. Vanaf de eerste dag wordt dat door vrijwilligers bemand. Ik weet echt niet meer alle namen, maar jullie allemaal weer erg bedankt. En er staat een keur aan drinken (water, sportdrank, cola, thee en bouillon) en eten (rozijnen, koek, banaan, sinaasappel, zoute koekjes) uitgestald. En steeds weer emmers met koud water en sponzen. Allemaal weer perfect geregeld, zoals altijd in Diever(brug). Het zou goed zijn als een aantal organisatoren van grote marathons (Rotterdam, Amsterdam of Eindhoven bijvoorbeeld) daar eens een keertje stage kwamen lopen. Voor het startgeld dat zij vragen moet ook bij hen een goede verzorging mogelijk zijn. Hier lopen we drie marathons voor 15 euro!!
Goed, {b}de eerste dag{eb}, vrijdag, op het recreatie park Het Wildrijck bij Dieverbrug. Het is 16.00 uur als Ronald een kort inleidend praatje houdt, zegt dat het parcours best wel lastig is en dan de hoorn als startschot laat klinken. 37 lopers gaan van start voor 17 rondjes. En na één rondje wist je al, dat wordt niet makkelijk. Behalve de al genoemde kuilen, wortels e.d. zitten er ook nog een paar kleine klimmetjes is. Niet lang en hoog hoor, maar soms wel steil. En dat merk je vooral als je er een rondje of 12 hebt opzitten. Op driekwart van de ronde is een groot stuk mul zand dat moet worden overgestoken. Daarna een scherpe bocht naar links waar je moet bukken om onder de takken door te kunnen. Achter die takken stak een venijnige tak uit. In het tweede rondje liep Jack Hendrickx daar vol tegen aan, een meter of twee voor mij. Ik zie hem vallen en ben eigenlijk direct bij hem. Het bloed gutst letterlijk uit een scheur in zijn hoofdhuid. Om het bloeden te stelpen zijn pet ertegen aangedrukt. Dan maar verder wandelen naar de start voor de EHBO. Na 20 meter zegt hij dat ik door moet lopen, hij redt het wel. Na enige aarzeling heb ik dat gedaan. Na verzorging bij de EHBO heeft ook Jack die dag de marathon volbracht.
Voor mij was het mijn eerste meerdaagse wedstrijd. Best spannend dus. Van tevoren had ik bedacht dat ik bijzonder tevreden zou zijn als ik ze alle drie binnen 4 uur zou lopen. Toen wist ik nog niets van de warmte en het parcours. De eerste paar kilometer gaan altijd moeilijk. Mijn ademhaling is dan altijd te snel, alsof mijn lichaam nog even moet wennen. Maar na het tweede rondje, het rondje van Jack, is mijn ademhaling weer tot rust gekomen en heb ik mijn tempo gevonden. En inderdaad, het parcours is zwaar, maar ik vind het toch lekker lopen. De zachte ondergrond doet mijn knieën goed. Rondje na rondje leg ik af in een bijzonder vast tempo van tegen de 5:30/km, wat neer zou komen op 3:52. Rondjes lopen vind ik wel leuk. Je hebt een goed overzicht wat je nog moet doen, wat je al gedaan hebt, je weet wanneer je op de helft bent, wat er komen gaat en je kan lekkere rekensommetjes maken zo van: nog 4 1/2 rondje van 13:40 sec. Dan moet ik nog …. minuten en seconden lopen. Dat bij mijn tijd nu optellen, dan wordt mijn tijd uiteindelijk….! Heerlijk om te doen, voordat je de uitkomst hebt berekend ben je minstens een half rondje verder. Maar dan heb je alweer langer gelopen en kan je weer opnieuw beginnen.
En wat ook lekker is bij rondjes lopen is het positieve denken: bij aanvang van rondje 13 moet je nog vijf rondjes lopen. Ik denk echter altijd: na het volgende rondje nog maar drie rondjes. Rondje 13, het rondje waar ik in zit, tel ik dan lekker niet mee. Uiteindelijk eindig ik de eerste marathon in 3:51:58. De tweede helft ging ruim een minuut sneller dan de eerste helft. Met opbouw en tijd ben ik dik tevreden. De {b}tweede dag{eb} is lastiger. Tussen de start van de eerste en tweede marathon zit maar 19 uur! Bovendien is het nog wat warmer, is het zand voor het gevoel nog losser en die boomwortels zijn afgelopen nacht duidelijk gegroeid. Maar, mij benen voelen goed aan. Zelfs trap afgaan is niet echt een probleem. En het fijne van die korte rondjes is ook dat je steeds na 2,5 km kan drinken en kan sponzen. Vanaf de eerste ronde heb ik steeds een spons bij me. Door steeds even mijn armen en benen nat te maken koelde ik heerlijk af. En natuurlijk lekker koud water in mijn nek en op mijn hoofd. Dus vol goede moed gestart in hetzelfde tempo. Maar na het 14 rondje wordt het toch wel zwaar en moet ik mijn tempo iets bijstellen, vooral ook met het oog op morgen. Uiteindelijk kom ik na 3:54:16 over de finish. Nog steeds erg tevreden alhoewel ik er de tweede helft bijna drie minuten langer heb gedaan.
Tussen de start van tweede en derde marathon zit nu 24 uur, dus vijf uur extra rust. Heerlijk. ’s avonds lekker bami eten bij de Chinees. Lex de Boer en Ben Mol zaten daar ook al. Vincent Schoenmakers, Theo Cloosterman en Regina Geene kozen voor een pannenkoek. En Patrick Kloek en Rob van den Hoek zag ik patat eten. Tussen de eerste en tweede dag had Patrick niet kunnen eten. En dat brak hem op. Was hij de eerste dag nog winnaar in 3:08, de tweede marathon moest ik goed op hem inpraten om hem zijn laatste rondje te laten afmaken. Het werd zijn langzaamste en langste marathon ooit. Dan de {b}derde dag{eb}. Deze dag ging voor iedereen beter. Halverwege ging ik steeds sneller. Op een gegeven moment te snel naar mijn zin. Rondjes van 13:40 werden 13:10 en zelfs 13 rond. Dus maar weer even de handrem erop. Drie rondes voor het einde gaat het tocht wel erg zwaar, even een dip. Dan zie ik Gijs Honing een eind voor mij lopen. Ik trek me aan hem op, wil hem inhalen. En ongemerkt ga ik harder weer lopen, hoewel ongemerkt. Die laatste ronde doet alles zeer. Bij de doorkomst zie ik dat ik dik onder de 3:51 kan lopen, misschien wel onder 3:50. Ik krijg Gijs op 500 meter voor de finish te pakken en trek gelijk door en eindig in 3:50:13. Dus de laatste marathon is de snelste. De laatste ronde ervan is mijn op een na snelste van het hele weekend. En in het overallklassement eindig ik tenslotte als zevende, een plaats waar ik dik tevreden en trots op ben! Na de finish ben ik wel goed kapot. Maar ja, je bent in Dieverbrug te gast en dan kan je op een stoel gaan zitten en komen ze vragen wat je wilt drinken. En na drie keer een bekertje bouillon aangereikt gekregen te hebben (de vierde heb ik zelf moeten pakken) was ik er alweer snel bij om de anderen binnen te zien komen. En Patrick Kloek neemt deze derde dag op alles en iedereen, en vooral op zich zelfs revanche, door als tweede achter Jan Nabuurs te eindigen in 3:16. Over Jan Nabuurs gesproken. Als ik zo mooi, zo vloeiend, zo krachtig en zo soepel kon lopen als hij, dan zou ik nooit meer stoppen, dan zou ik altijd blijven doorlopen.
Ik heb deze drie dagen staaltjes van doorzettingsvermogen gezien die ik niet voor mogelijk hield. Theo Cloosterman bijvoorbeeld. Het ging allemaal niet zo denderend. Er zat geen snelheid in. Toen ik binnen was moest hij nog drie rondje, nog drie rondjes terwijl het steeds warmer werd. Hij was kapot. Maar opgeven, nee hoor, ho maar, doorzetten en uitlopen. Weliswaar in meer dan vijf uur, maar wel uitgelopen. Regina Geene, nog zo’n kanjer. Ze was al gestopt omdat het niet goed ging en ze op was. Ze had wat staan kletsen en drinken en toen opeens, opeens was ze weer weg. Om nog drie rondjes te lopen en de marathon toch te volbrengen. Janneke Cazemier en Hinrick Klugkist, een onafscheidelijk duo. Drie keer kwamen ze samen over de streep en elke dag stukken sneller dan de vorig. De laatste dag zelfs 15 minuten sneller! En natuurlijk Jach Hendrickx. De tweede dag moest hij na 7 rondjes met hoofdpijn stoppen, maar de derde dag weer geprobeerd en jawel, uitgelopen. Al met al, een geweldig spektakel dat ik voor geen goud zou willen missen. En nogmaals, een geweldige verzorging en organisatie! Maar, en er is altijd een maar, als jullie, Sjoerd en Ronald en de rest, deze drie daagse weer organiseren, noem het dan geen Zomermarathon driedaagse, maar Zomer{b}CROSS{eb}marathon driedaagse. En, schrijf mij alvast maar in.
THEO DE JONG
viridis@planet.nl