Op een training bij de club in januari hoorde ik van een nieuwe marathon in Zeeland, even speuren op internet en ik had het al gevonden; een marathon Van Burgh-Haamstede naar Zoutelande, over strand, de oosterscheldekering en door de duinen. Dit klonk me wel aantrekkelijk in de oren.
Op zaterdag 4 oktober staan ongeveer 380 medemasochisten (volgens een artikel in de Runnersworld van september) aan de start van de mooiste en zwaarste marathon van Nederland (volgens de organisatie. Na een verharde aanloop van enkele kilometers door het bos van Westenschouwen, lijdt een steile strook met mul zand voor het eerst naar het strand. Op dit stukje strand denk ik terug aan een artikel van Koos Rademaker eerder op Ultraned. Die had het erover dat hij in het begin van ultraloop het `Zeeuws meisje` tactiek toepast (zuunig lopen, ééé). Hier met de wind in de rug gaat me dat goed af. In de verte is dan al de Oosterscheldekering zichtbaar, waarover we van Schouwen-Duiveland naar Noord-Beveland lopen. De oosterscheldekering is zo´n 10 km lang, met halverwege een passage over het voormalige werkeiland Neeltje Jans.
Na de passage van het 15 km punt gaat de route verder over de veerse dam. Even voor het 20 km punt bereiken we Walcheren en gaat het voor het eerst wat zwaarder worden. Hier worden we voor de tweede keer het strand opgestuurd, nu echter met wind tegen. Door het mulle zand naar de vloedlijn. Gelukkig kan ik aansluiten bij een groepje, en lopen we om de beurt op kop. Voor kwartiertje althans, want als ik na een kopbeurt omkijk zie ik mijn medelopers volgen op zo´n 30 meter. Shit, dat heb ik weer, dan maar alleen verder, lekker bikkelen tegen de wind.
Na ongeveer 26 km loop ik (of wat er voor door gaat) het strand weer af. In de duinen is de wind wel wat minder, maar er zijn nog genoeg korte, maar soms steile klimmetjes en stroken met soms mul zand om ons bezig te houden, gelukkig maar, het moet natuurlijk wel leuk (zwaar) blijven, want daar ben ik uiteindelijk voor gekomen.
De passage van het 30 km punt gaat in ongeveer 3 uur. Even later passeren we Domburg en zien we in de verte de vuurtoren van Westkapelle. Via een smal schelpenpad boven op de duinen (beschutting zoeken onmogelijk) gaan we die kant op. Op dit smalle schelpenpad is het zaak om geconcentreerd te blijven lopen, want anders kukel je zo de duinen af naar beneden.
De organisatie gooit nog een wapen in de strijd om het leuk te houden, want tot enkele keren toe mogen we een duin beklimmen via een trap van ongeveer 40 treden, en dan aan de andere kant gewoon weer naar beneden. Altijd leuk. Ik begin nu toch wel een beetje uit te kijken naar het 40 km punt. Na enkele trappen en duintoppen staat er een bord met 40 km aan de kant is Zoutelande (finish) haast binnen handbereik. Aan het einde van het duinpad is het immers linksaf naar Zoutelande. Blijkbaar was dat te kort, want we gaan niet links maar rechts af, en komen via enkele trappen voor de derde keer vandaag op het strand. Nog een kleine kilometer strand en dan weer omhoog het strand af. Nog een kleine, steile afdaling door de duinen en ik loop de door de winkelstraat van Zoutelande. Aan het einde van deze straat staat de finishboog en zit de marathon er na zo´n 4 uur en 20 minuten op.
Ik krijg van de een medaille omgehangen en zoek een plekje op een bankje. Ik kijk een medeloper naast me aan en zeg: “de Zeeuwse kust marathon, da´s weer eens wat anders”.
{b}Jean-Antoin van de Rijzen{eb}