WK 24 uur 2003<>2023
Afgelopen vrijdag-zaterdag 1-2 december werd in Taipei het Wereldkampioenschap 24 uur georganiseerd. Twintig jaar na het allereerste WK 24 uur in Uden. Daar werd Paul Beckers Wereldkampioen met een afstand van 270 km en Wim Epskamp werd toen 8e met 251 km. In de Nederlandse ploeg zat naast Epskamp ook o.a. Ron Teunisse. In de nadagen van zijn carrière waarin hij in 1990 in Apeldoorn met zijn 261,475 Nederlands Recordhouder was, liep Ron toen 219 km. Het Belgische team won met grote overmacht het teamklassement, want Etienne van Acker en Lucien Taelman werden 3e en 5e. Twintig jaar later in Taiwan was er geen afvaardiging uit België, ondanks dat Agnieszka Kuczko bij het Belgisch Kampioenschap dit jaar een afstand van 226 km liep. Met zo’n prestatie hoor je naar een WK te kunnen wat ze ook graag wou, maar er werd desondanks geen afvaardiging gestuurd. (Update: André Mingneau had 2 atleten ingeschreven voor het WK 24 uur in Taipei. Maar de KBAB honoreerde die aanvraag niet. Er wordt in België hard gewerkt om een betere band met de bond te krijgen. Een proces wat tijd kost. Maar er is hoop dat het in de komende jaren beter zal gaan. Daar zullen de atleten dan van profiteren.) Nederland was wel vertegenwoordigd, met bij de mannen Rene Kuijs en Paul Musegaas en bij de vrouwen Arenda Könnecke en Leonie Ton. Er stond een sterk deelnemersveld aan de start.
De wedstrijd, parcours en omstandigheden
Op vrijdag 1 december gingen er 138 mannen en 111 vrouwen uit 38 landen van start. De start was om 10 uur met redelijk goede omstandigheden. De temperatuur lag lager dan normaal. Die omstandigheden zouden in de loop van de wedstrijd verslechteren. Het parcours van precies 2 km maakte het lopen op een schema makkelijk. Het was een vlakke ronde met een heen en weer gedeelte in een park aan de oever van een rivier. Wel een park met bijna geen bomen, wat dan wel weer mooie uitzichten op de bergen opleverde. Maar toen in de loop van de wedstrijd de wind begon aan te wakkeren en er een aantal stevige buien waren werd het zwaar voor de deelnemers. Zeker voor degenen die een lager tempo liepen dan wel al stukken wandelden.
Paul Musegaas liep volgens zijn plan in het eerste gedeelte wat sneller om vervolgens terug te vallen in tempo. Om dan in een langzaam oplopend schema richting de 250 km te lopen. Voor Paul was het zijn tweede 24 uur. De eerste 24 uur liep hij in Amersfoort met temperaturen van ver boven de 30 graden, waar hij tot 232 km kwam. Paul wist zijn tempo verder in de wedstrijd stabiel te houden waardoor het Nederlands Record van Ron Teunisse van 261,475 km in zicht kwam. Pas in het allerlaatste gedeelte kreeg hij het echt zwaar, maar toen was het duidelijk dat hij het Nederlands Record ging verbreken. De laatste ronde liep Paul met Rene Kuijs en kwam uit op een afstand van 263,914 km wat goed was voor een 8e plaats bij de mannen.
Rene Kuijs kende geen ideale voorbereiding. Hij kwalificeerde zich vorig jaar voor het WK met een afstand van 228 km in de indoorwedstrijd in het Bislett stadion. Hij is zelf trainer van de A-selectie van PAC Rotterdam. Rene had voor zichzelf een aantal doelen gesteld en de lat niet té hoog gelegd. Zijn tactiek was om zo lang mogelijk hard te lopen en daarbij op een aantal momenten een wat langere pauze te nemen. Die tactiek werkte goed. In het laatste gedeelte verloor Rene wat plaatsen maar werd met een afstand van 233,915 km verdienstelijk 36e in het eindklassement. En een dik PR.
Arenda Könnecke liep vorig jaar een goed EK 24 uur in Verona waar ze tot 200 km kwam. In Taiwan werd de lat wat hoger gelegd. Lang liep ze een uitstekende vlakke wedstrijd. Ronde na ronde, uur na uur een gelijkmatig 10 per uur tempo. Als een Zwitsers uurwerk met als doel een afstand van 220 km. Maar helaas ging het mis. Het tempo ging er uit en Arenda moest veel wandelen, juist in de periode dat door de combinatie temperatuur, wind en regen de gevoelstemperatuur laag lag. Haar doel raakte steeds meer uit zicht, zelfs de 200 km leek niet meer haalbaar. Maar door een sterk slot wist Arenda toch net boven de 200 km uit te komen. Haar afstand van 200,575 km was goed voor een 46e plek. Ze miste haar PR met 138 meter. Arenda deed ook mee in het gelijktijdig georganiseerde WMA Masters WK in de categorie W45. Met afstand de sterkst bezette categorie. Arenda werd 7e.
Leonie Ton was een van de deelnemers die eerder de Spartathlon had gelopen, waaronder winnaars Fotis Zisimpoulos en Camille Herron. Na de Spartathlon had Leonie nog een blessure. Geen ideale voorbereiding wat de verwachtingen wat temperde. Leonie startte goed, maar kwam toen in de problemen. Ze werd erg misselijk. Moest veel wandelen net in de periode dat het zo koud was door de combinatie temperatuur, wind en regen. Maar Leonie is een doorzetter en liep de wedstrijd uit. Ze kwam tot een afstand van 181,719 km goed voor een 65e plek.
De begeleiding bestond uit Erik Hengstman, Henri Thunnissen en Renske Verweijen.
Podia
De 24 uur werd bij de mannen gewonnen door Aleksandr Sorokin met een afstand van 301,790 km voor Fotis Zisimopoulos met 292,254 km en Andrii Tkachuk met 284,540 km. Bij de vrouwen verbeterde de Japanse Miho Nakata het Wereldrecord van Camille Herron naar een afstand van 270,363. Olena Shevchenko werd tweede met 254,463 km voor Patrycja Bereznowska met 249,541 km. Litouwen won het teamklassement bij de mannen en Polen bij de vrouwen.
Dit WK in Taiwan was voor iedereen meteen een kennismaking met een bijzonder land. Er zijn de nodige toeristische uitstapjes gemaakt, waarbij de mooie natuur en bijzondere cultuur werd ontdekt. En er werden veel contacten gelegd met de deelnemers van de andere teams. Uit te kunnen komen voor je land is een bijzondere en eervolle ervaring.
Link naar de uitslagen:
https://iau-ultramarathon.org/2023-iau-24h-world-championships-final-results.html
Henri Thunnissen