{b}{u}Wintermarathon Dieverblubberrug 11 januari 04.{eb}{eu}
Om het marathonjaar 2004 te beginnen werd gekozen voor Dieverbrug. Ik had daar nog nooit gelopen en van de marathons in Diever, 2 kilometer verderop, weet ik dat je er gegarandeerd in een mooi natuurgebied loopt. Teletekst belooft ons een hoop onheil op zondag in de vorm van stormachtige wind en heel veel regen.
Dat blijkt aardig te kloppen als we met z’n drieën (loopmaatje Robert en leefmaatje Marina gaan ook mee) de snelweg richting het Noorden opdraaien. De ruitenwissers staan niet stil en de wind rukt behoorlijk aan de auto. In Dieverbrug moeten we even zoeken naar vakantiepark “het Wildrijck” waar het inschrijven en de kleedgelegenheid zijn. Dat weten we dan ook weer voor een volgende keer want ik denk dat ik in de toekomst nog weleens vaker in Dieverbrug zal lopen. Er worden daar nu eenmaal zoveel marathons georganiseerd dat de ware verzamelaar af en toe wel naar Drente moet rijden.
Vooraf is het natuurlijk weer het bal der bekenden en zo’n marathon is dan een mooie gelegenheid om elkaar een goed nieuwjaar te wensen met veel (blessurevrije) kilometers.
Er staat nog een enorme rij bij de inschrijving maar het loopt aardig vlot door en we houden nog genoeg tijd over om ons te verkleden in de kleedkamer van het zwembad. De regen gaat inmiddels gestaag door en iedereen verschuilt zich nog een beetje op het grote bordes waar je nog droog staat, wat natuurlijk onzin is want straks zijn we binnen een kwartier toch allemaal doornat. Dan is het toch bijna elf uur en worden we weggetoeterd om ons eerste rondje door het bos te soppen. Het is dringen geblazen in het begin, er waren geloof ik nog nooit zoveel deelnemers aan deze marathon (>150 op alle afstanden samen).
De eerste rondjes loop ik met Rob en André op en ik maak uit de verhalen van Rob wel op dat ik toch echt iets gemist heb aan de grottenmarathon, al was het alleen maar om de enorme publiciteit die het opleverde. Als er 2004 weer een edite wordt gehouden zal ik me dus maar over mijn licht claustrofobische aandoening heen moeten zetten en mezelf in de grotten wurmen om o.a. die krokodil eens op te zoeken. Dat kletsen is trouwens best gezellig maar ik moet tegelijkertijd goed opletten waar ik loop want het is hier en daar ontzettend modderig en je gaat in het begin automatisch de grote plassen vermijden (later niet meer trouwens) om geen doorweekte schoenen te krijgen. Na ruim 3 rondes loop ik alleen en begin ik pas een beetje lekker te draaien. Ik noem het voor mezelf “technisch lopen”wat je hier moet doen. Dat wil zeggen dat je constant alert moet zijn op de ondergrond en of het niet erg glad is door de modder want je gaat hier dus vandaag zo op je plaat en daar heb ik geen zin in. In zeker zin lijkt het een beetje op Olne-Spa-Olne; ook daar moest je heel oplettend lopen, het grote verschil is natuurlijk dat het hier wat vlakker is dan in de Ardennen.
De vele bakken regen maken het er ook niet makkelijker op want bij ieder rondje wordt de route slechter begaanbaar en op sommige stukken spekglad.
Pas in de 4e ronde kijk ik een beetje om me heen en ontdek dat het hier best een mooie ronde is om te lopen.Het lopen zelf gaat vrij soepel en op de “makkelijke” stukken maak ik aardig vaart en op de moeilijke stukken, vooral tussen de 1 en 3 kilometer pas ik gewoon mijn tempo aan. Er zijn een aantal medestrijders die ik op een ronde zet (sorry Henk) en ik vraag me na 6 rondes af in welke positie ik eigenlijk loop. Aan de andere kant boeit het me ook niet zo, vandaag maar eens niet op tijden en klasseringen letten maar gewoon lekker modderen in de Dieverse bossen en maar zien waar dat toe leidt.
Het loopt vandaag erg lekker, ik krijg geen last van hongerkloppen of krampverschijnselen e.d. Ook de laatste ronde kan ik nog best mijn tempo vasthouden en ik passeer de finish in 3 uur 25 en wat seconden. Op dit parcours is dat niet slecht want dat is toch nog een gemiddelde snelheid van iets boven de 12 km/u. Het blijkt dat ik er net 4e mee ben geworden, nummer 5 haalde ik een paar 100 meter voor de meet in. Later hoor ik dat de winnaar het in 2 uur 49 afraffelde wat ik echt ongelofelijk knap vind op zo’n prutparcours. Ik ga snel douchen en zie later nog wat coryfeeën binnenkomen en ook Robbert die een zware kluif aan deze marathon had.
Het is me heel goed bevallen in Dieverbrug en ook vandaag was het me de lange autorit toch wel weer waard. De rest van januari is het weer trainen geblazen en in februari staat Apeldoorn, de midwintermarathon weer op het programma waar het wat mij betreft mag sneeuwen in plaats van regenen want van dat laffe herfstweer hebben we al genoeg in Nederland!
Jan van de Erve
http://www.ultralopen.cjb.net
11/01/04