{u}{b}Voetreis rond de wereld, in twee jaar{eu}{eb}
(bron: Dagblad van het Noorden, vrijdag 16 januari 2004)
In twee jaar hardlopend de wereld rond. Zesentwintigduizend kilometer, in etappes van veertig tot tachtig kilometer per dag. De Deen Jesper Olsen (33) en zijn Russische loopvriend Alexander Korotkov (45) gingen het avontuur aan. In de nacht van woensdag op donderdag logeerden ze in Hoogkerk.
Door Sander van der Werff
{b}HOOGKERK/GRONINGEN{eb}
Van Engeland naar het vaste land van Europa. Dan naar Rusland, Azië en Australië om via Noord-Amerika in Londen te eindigen. Als afgestudeerd politicoloog Olsen en computerprogrammeur Korotkov de monstertocht volbrengen, zijn ze de eersten die dat klaarspelen. De twee ultralopers startten op 1 januari in het Engelse Greenwich. Ondanks een voorbereiding van twee-en een half jaar, verliep de eerste etappe niet vlekkeloos. Door een rekenfout (ze haalden mijlen en kilometers door elkaar) haalden ze hun bestemming niet, waardoor ze hun tentjes in de middenberm van een autoweg moesten opzetten.
Olsen en Korotkov vervoeren hun spullen tijdens hun wereldreis in een snel model kinderwagen. Om de beurt moeten ze een uurtje duwen. Niet de spieren, maar het karretje leverde de lopers de meeste kopzorgen op. “We hebben al een aantal lekke banden gehad”, verklaart Olsen. “Het kost Alexander drie kwartier om een band te plakken. Het vervelendste is dat we dan helemaal afkoelen.”
De loopfreaks logeerden de nacht van woensdag op donderdag bij Bé en Harmke Kracht in Hoogkerk. Ze kregen de gelegenheid om bij de plaatselijke fietsenmaker twee extra sterke banden te kopen vuur hun buggy. Daarna vertrokken de wereldreizigers rennend naar de stad Groningen, om vervolgens via Hoogezand richting Winschoten te lopen.
{b}GUINNESS{eb}
De mannen lopen per dag gemiddeld 47 kilometer, met een kruissnelheid tussen de zeven en de elf kilometer. Om in het Guinness Book of Records te komen, mogen ze per veertien dagen slechts één rustdag opnemen. “Tot nu toe gaat het goed”, verklaart Olsen. “Onze lichamen hebben zich goed aangepast aan deze belasting.”
Goed schoeisel is een vereiste tijdens de monstertocht. Olsen en Korotkov mogen tijdens hun reis veertig paar schoenen gebruiken. “We hebben een deal gesloten met Asics. In een aantal grotere steden staan telkens nieuwe schoenen voor ons klaar. Die zullen we hard nodig hebben.
De lopers maken gebruik van moderne navigatiemiddelen. Een klein GPS-apparaatje wijst hen de weg en telefoon met fotocamera zendt tijdens het lopen al foto’s naar de website (www.worldrun.org). En als de satellietnavigatie het laat afweten, vallen ze net zo makkelijk terug op een ouderwets kompas.
Aan het begin van de reis passeren ze in korte tijd relatief veel grenzen, in Rusland verandert dat. “Het kost ons zeven maanden om door Rusland te komen”, weet Olsen. Die gedachte drijft ze niet tot wanhoop. Korotkov wordt in Sint Petersburg korte tijd herenigd met vrouw en kinderen, Olsen kan niet wachten om de Russische cultuur in zich op te nemen. En hoe was Nederland? “Very nice people.”
{u}{b}Voetreis rond de wereld stokt in Winschoten{eu}{eb}
(bron: Dagblad van het Noorden, zaterdag 17 januari 2004)
{b}Nieuw Beerta{eb}
Meer dan 26.000 kilometer willen ze lopen, de Deense socioloog Jesper Olsen (33) en zijn Russische loopvriend de computerspecialist Alexander Korotkov (45). In de krant van gisteren vertelden ze over hun twee jaar durende monstertocht dwars door Europa, Azië, Afrika, Australië en Noord- en Zuid-Amerika. Op 1 januari zijn ze in Greenwich bij Londen begonnen. Gisteren waren ze in Oost-Groningen. En daar ging het mis. De bedoeling was ’s morgens vroeg al de grens bij Nieuweschans over te steken. Maar de twee ultralopers raakten bij Winschoten letterlijk de weg kwijt. Liefst drie uur liepen ze rondjes om de molenstad, met hun buitenmodel buggy waarop ze al hun bagage hebben verstouwd. Ze konden de weg naar de grens maar niet vinden. Steeds liepen ze mis en kwamen weer aan de verkeerde kant van Winschoten uit. Tot een voorbijganger ze alsnog de juiste route wees. Uren later dan hun loopschema toeliet, renden ze in het Polderlandschap bij Nieuw Beerta. En dat allemaal om in het Guiness Book of Records te komen en om kennis op te doen van verschillende culturen.
Met dank aan Hinrick Klugkist voor het doorsturen van de 2 artikels.