{b}{u}Ultra-overpeinzingen{eb}{eu}
Pier (Hulsmans) –in 2000 nog geen clubmaat- bewandelde toen al ‘het kleinschalige marathonpad’. Ik schuimde bijna uitsluitend de grote stadsmarathons af. Maar toen Pier bij ons aansloot en me meetroonde naar de ‘marathonnetjes’ van ene Anton Smeets in Soerendonk, was ik meteen verloren. Met z’n 20’en of zo aan de start van een marathon! Ik hield het niet voor mogelijk.
En ik genoot er zowaar van : midden van de natuur en in een gezapig tempo, zonder tijdsdruk en andere stresserende toestanden, een 42’er afhaspelen. En het ‘rare’ volkje dat ik er ontmoette! Nou ja, raar … aan de figuren op te maken zagen die kerels er niet direct uit als wat ik onder ‘marathonloper’ versta. Sorry, Jan-Willem ‘kabouter’Dijkgraaf, Willem ‘reus’ Mütze, Patrick ‘slungel’ Kloek, Dion ‘snelwandelaar’ Joosten, Jos ‘filosoof’ Hopman, Vincent ‘babyface’ Schoenmakers, Smoking Jack Hendrickx, en nog andere ‘weirdies’ van dit illustere gezelschap. Zij waren er in alle maten en gewichten. En na die eerste ‘kleine’ marathon wist ik dat je kwaliteit niet kan meten met de ‘look’ van de betreffende persoon. Maar na de wedstrijd en na kennismaking en een gesprekje met die ‘loners’, wist ik dat ik één van hen zou worden. Hun mentaliteit was en is de mijne. Zij zijn die complexloze mensen die niet met die of gene gelopen tijd staan te pochen. Zij relativeren alles, ook de zwaarste klus wordt na de race gezamenlijk weggespoeld met een lekker bruintje, zonder zich te bekommeren om hun eindtijd.
Natuurlijk, als er weer eens met een lekker gevoel ‘gelopen’ is, dan is dat nadien fijn om aan de vrienden te vertellen. Maar het ultieme genot: het weer eens gedaan hebben, dat telt! Volgend weekend weer eentje! Daar gaat het om. Zij beleven plezier aan ’t lange-afstandslopen, en jawel hoor, begrijp me niet verkeerd, ook zij kunnen soms ‘afzien’, want wie beweert dat ie als veelloper het nooit eens moeilijk heeft gehad, behoort niet tot de categorie van mensen over wie dit artikel gaat. Als zij een mindere dag hebben, wordt tijdens de wedstrijd door inhalende collega’s een opbeurend woordje gepleegd, even wordt er samengelopen en met een ‘tot straks’ loopt ieder weer zijn eigen tempo. Ook als er een sneltrein als Marc ‘TGV’ Papanikitas je (meer dan eens) voorbijraast in een rondenmarathon wordt niet met ongezonde naijver gereageerd. Neen, integendeel, zij – de mindere goden – zetten bewust en met respect een stapje opzij om de snelle jongen(s) te laten passeren. Ook hier hoor je menig woord van aanmoediging. En als die Marc al een paar rondjes ‘droog’ staat, en de anderen nog voortboeren, is het eerstgenoemde ook niet te veel om de ‘meute’ een ‘komaan jongens’ of ‘goed zo’ toe te roepen.
Als ik dan Patricks (Patrick Kloek) verhaaltje lees over zijn 100ste marathon in Valkenburg …(Marc Papanikitas droeg daar het borstnummer 100) … Patrick merkte dat bij de start op, en zei lachend :”Marc, dit moest vandaag het mijne zijn.” De week na de wedstrijd valt er in Patricks brievenbus een omslag met het nummer 100 …met de groetjes van Marc. Mooi is dat, toch!
In dit ultrawereldje wordt aan de top natuurlijk ook wel geknokt om de ereplaatsen, maar het wederzijds respect dat hier geldt, is enig in zijn soort, enig in de sportwereld. En na de wedstrijd wordt in de groep steevast geïnformeerd naar de volgende ontmoeting, zij zullen het misschien niet toegeven, maar ze kunnen niet zonder elkaar.
De kameraadschap onder de ultra’s is van een bijzondere soort. Vermits zij uit alle delen van de Lage Landen komen, is er dus een geografische kloof die moeilijk te overbruggen is om, laten we zeggen, eens een ‘sociaal’ bezoekje te brengen. Maar persoonlijk denk ik dat ze daar ook geen nood aan hebben. Elkaar zien, afspraken maken voor een volgende loopgelegenheid, meer moet dat niet zijn. Wat bijpraten vóór, even keuvelen tijdens, en in de cafetaria wat napraten over de gedane wedstrijd …en hun dag kan niet meer stuk.
En als er nog iemand wat meer kwijt wil over zijn eigen (loop)ervaringen, en dit aan de halve ultrawereld wil meedelen, dan is er nog altijd UltraNed ( https://www.ultraned.org ).
Meer en meer ultralopers ontdekken deze prachtige site van onze collega’s Ton, Tom, Martien en Jean-Paul (en tot voor kort Rob), met een schat aan uitslagen, verslagen en andere interessante items.
Hoed af voor deze mensen, want alleen een webmaster weet wat voor (pro deo) werk in het updaten van een webstek kruipt. Ikzelf ben webmaster van http://www.addemer.com (wat reclame mag toch!) en besef ten volle hoe arbeidsintensief deze job wel is … en de stank voor dank, die je vaak ervoor krijgt.
Bij deze, jongens, dikke proficiat voor het geleverde werk, en in naam van alle UltraNed-webstekbezoekers, hartelijk dank voor alles wat jullie voor de ultra’s doen, en hopelijk nog lang zullen doen! Keep up the good work!
En Anton, speciaal voor jou : chapeau voor wat jij en je dame al gepresteerd hebben en nog presteren bij elke marathon of FAF! In regen en wind, koude en warmte, te velde die tijden opnemen! Ik ga het eenvoudig stellen : zonder jou en de jouwen, en zonder al die vele mensen, die vele vrijwilligers in alle kleinschalige marathons die weer en wind trotseren, de seingevers, de mensen aan de bevoorradingen enz. dank! Want zonder jullie belangeloze inzet kunnen wij onze passie, die het lopen is, niet beoefenen.
Micha Havreluk
(organisator Louis Persoons memorial Marathon – GENK (België)
{b}{u}Louis Persoons Memorial
Beste vrienden{eb}{eu}
Omwille van omstandigheden buiten onze wil, werden er op de 18de januari bij de finish van de marathon geen medailles gegeven. Deze exclusieve kleinoden worden vanaf volgende week samen met je diploma (waarop je eigen foto prijkt) en de volledige, verbeterde uitslag per post bezorgd.
Ook kwam de aangekondigde speaker niet opdagen, hoewel hij via email én persoonlijke man-tot-man afspraak toegezegd had. Alle persoonlijke info die jullie via het webformulier van de voorinschrijvingen hadden overgemaakt, had ik op fiches gezet om het de man gemakkelijk te maken. Uren werk um sonst!
Bij deze nog mijn verontschuldigingen … volgend jaar 16 januari is dit euvel verholpen!
Nieuwigheid 2005 : het parcours blijft maar wordt met 600 m verlengd zodat één ronde exact 6 km bedraagt. Eerst wordt 195 m vóór de finishlijn gestart, zodat na die 195 m nog net 7 ronden dienen gelopen te worden. Het voordeel (omdat er ook nog een 21,1 km, 10 km en 5 km worden gelopen) is dat er slechts 6 kilometerborden dienen geplaatst te worden, met de verschillende afstanden erop, wat minder verwarrend is (zoals bv. in Kevelaer in Duitsland)