{u}{b}Verslag Sponsorloop{eu}{eb}
Het moet zowat een kleine twee maanden geleden zijn dat ik tijdens één van mijn duurloopjes de bevlieging kreeg om zelf een sponsorloop te organiseren. Sympathisanten kregen zo de gelegenheid om ook hun steentje bij te dragen aan de steun die ik tijdens mijn loop doorheen het Dogongebied in Mali, mede dankzij de hulp van meerdere sponsors, ginds kan bieden. Meer dan 800 euro werd bij elkaar gesprokkeld met dit initiatief waarmee ik ongelofelijk blij ben. Samen met de andere sponsors vergaarde ik nu al meer dan 2000 euro wat in het arme Mali een groot kapitaal is. Het gemiddeld jaarinkomen bedraagt er nog geen 1000 euro.
De sponsorloop dan… Ik stippelde met de mountainbike een route uit die symbolisch vertrok aan de ambassade van Mali in Brussel en dan verder liep via Scherpenheuvel tot aan mijn woonplaats in Genk. Precies 109 km over rustige wegen, fietspaden en wandelpaden doorheen talrijke natuurgebieden. Aanvankelijk dacht ik aan een solotocht, maar al vlug kreeg ik spontaan respons van kandidaat-meelopers. De weergoden kwamen in laatste instantie de tocht nog wat bemoeilijken, maar dat was niet van die aard om te twijfelen aan deze uitdaging. Dus vertrok ik zaterdagmorgen om 03.30 u. richting Eindhout waar ik mijn broer Luc oppikte. Hij verjaart vandaag, maar is toch bereid om vandaag voor mij in de bres te springen. In Linden pikken we Georges van den Hautem op, die de eerste 40 km vanaf Brussel meeloopt. Als een ervaren gids brengt hij ons stipt om 06.00 u. bij de Malinese ambassade waar al iemand staat te ijsberen. Letterlijk en figuurlijk want de temperatuur moet ergens tussen –5 en –10° C liggen. Het is Patrick Kloek, die er al een zoektocht met de taxi vanuit Antwerpen heeft opzitten.
We maken ons startensklaar, nog een foto voor de archieven en om 06.05 u. vertrekken we viervoudig gechronometreerd. Na een 500 m zitten we al in het Terkamerenbos waar we ons risicoloos midden op de 3 of 4 vaksbaan voortbewegen. Via Watermaal-Bosvoorde lopen we het Zoniënwoud in. Het wordt stilaan dag en dwarrelsneeuw brengt ons in een sprookjeslandschap. De fotomomenten volgen elkaar in snel tempo op. Rechts schiet een jong reetje omhoog. Wat verder rent een haas voor zijn leven over een 10 cm dik sneeuwtapijt. Na 18 km in Duisburg, we lopen precies 1h50, bevoorraadt Luc ons voor de eerste maal. We lopen nu kilometers doorheen velden over gladde betonwegjes. Hier en daar wordt een halve schuiver gemaakt. Even voor Leuven op het Ormendaalpad komt Leo Pardaens ons met de fiets tegemoet geskied. Hij zal ons tot Scherpenheuvel vergezellen en aanmoedigen. Het is Leo zijn biotoop hier en hij weet perfect op welke paadjes hij ons kan volgen en waar hij een alternatief moet zoeken. Die moeilijke paadjes lopen regelmatig omhaag en omlaag door 10 tot 15 cm losse sneeuw. Het onderstel is hier allang kletsnat. In Linden, de klok loopt ondertussen 4h06, verlaat Georges ons na een dikke 40 km. Patrick en ik gieten ons nog eens vol en samen met Leo vervolgen we onze weg tot Scherpenheuvel. We doorploeteren ondertussen nog een modderpoel die er aanvankelijk onschuldig maagdelijk wit uitzag. Wat verder zakten we echter tot onze enkels weg doorheen het sneeuwtapijt in een slurpende brei. Toch wordt Scherpenheuvel (km 61) nog vrij vlot gehaald in 6h15. Al van ver worden we onthaald op een aanmoedigingsconcert van vooral de walen Iron, Maiden en Petit Lou die vanaf hier volgen. Verder ook nog Joseph Buteneers met broer Jean-Marie die ons vanaf hier ook bevoorraadt, Jacques Vandewal, Ghislain Dops en Gino Lauwen. Ook mijn vrouw Carine met kinderen Ward en Wietse komen ons hier wat oppeppen. Joseph heeft ook nog een oppeppertje in de vorm van een borreltje. We branden een kaarsje en schieten wat foto’s. De borrel schijnt te werken want de eerstvolgende 10 kilometers verlopen moeiteloos.
Vanaf dan begint de vermoeidheid bij momenten te knagen, maar ook Patrick begint meer en meer af te zien. Wat verder krijgen we nog gezelschap van Marc Van Oosterwijck die nog enkele ADD’ers opgetrommeld heeft om nog een 30-tal km mee te lopen. Precies op tijd want Jean-Marie heeft een bevoorradingspost gemist. Die bevoorrading wordt nu door Marc en de zijnen overgenomen. Wat verder moet Patrick eventjes wandelen. Joseph, die na een zware verkoudheid nog last heeft van de luchtwegen, blijft bij hem. Wat verder komen ze terug aansluiten. De volgende bevoorrading ligt 7,5 km verder en het tweetal besluit bij Jean-Marie in te stappen. De overblijvers pletsen nu richting en langs het kanaal. Het plezant gevoel vermindert daar de natte sneeuw al wat schade aan de voeten heeft aangericht. Aan de brug van Stokrooie is de welgekomen bevoorrading. Ik blijf er maar heel even en wandel vlug verder. Tot mijn verbazing schuift Patrick terug mee. Ook de rest volgt spoedig. We lopen doorheen het natuurgebied “de platwijers” via de kinderboerderij in Kiewit naar Bokrijk. Het wordt bij momenten stil in de groep. Aan het station van Bokrijk kunnen we weer bijtanken. Patrick echter heeft wat teveel en moet overgeven. Daarna kruipt hij weer in de auto. Ik heb hier precies 100 km gelopen in 11h05. We lopen nu verder doorheen de Bokrijkse bossen waar Lennert en Robbe met bomma en bompa staan te supporteren. We doorkruisen “de Maten” waarna Patrick laat zien dat ie nog niet dood is en kost wat kost de laatste 4 kilometers wil meelopen. Als toetje lopen we nog over “de Melberg”.
Na precies 12h08m21s loop ik samen met Patrick door het aankomstlint dat door familie en supporters was opgezet.
Zeer tevreden dat ik deze uitdaging heb kunnen volbrengen dankzij de steun van Carine, medelopers, bevoorraders, en iedereen die zijn steentje op welke manier dan ook heeft bijgedragen.
Alle info over de wedstrijd in Mali en nog veel meer is terug te vinden op http://www.lopersgeluk.tk
Edwin Lenaerts