Vorig jaar hebben we zeker 5 keer een autorit van 5 uur er voor over gehad, om in Diever of Dieverbrug aan de start te staan voor een of meerdere marathons. Echter nooit in de Drents Friese Wold marathon die sportvereniging Friesland nu al voor de 6e keer organiseert. Lopers attendeerden ons op dit evenement. ‘Je moet die ooit gelopen hebben’, ‘een juweeltje van een marathon’, ‘het parcours voert door een prachtig natuurgebied’, ‘heel wat anders dan rondjes lopen, je ogen schieten te kort’. Deze uitspraken kun je niet als spek en bonen aan je laten voorbijgaan. Theo Cloosterman, die ondanks verwoede pogingen zijn chef te overtuigen dat hij op 13 maart elders bij een belangrijk evenement niet gemist kon worden, moest helaas toch werken. Regina, Jos en ik zijn zeer benieuwd waarmee deze marathon ons kan verrassen en waarschijnlijk daarom staan we al 2 uur voor aanvang als eerste onze inschrijvingsformulieren in te vullen. Vrij snel hierna loopt het vol en zitten we midden in de voor ons zo bekende groep, die elkaar bijna wekelijks met grappige anekdotes, blessureleed of sterke verhalen bestoken.
In de kleedkamer riskeren velen de korte broek aan te trekken vanwege het beloofde mooie weer van 10/11°. Als koukleum doe ik er niet aan mee. Op weg naar de start hoor ik vertellen dat Sjoerd en Ronald vanmorgen nog enkele uren zijn bezig geweest nieuwe pijlen bij de eerste 12 kilometer te plaatsen, omdat er een veertigtal verdwenen zijn. De zogenaamde grappenmakers hebben wel ‘humor’ zeg. Wie haalt zoiets in zijn kop?
Er wordt gestart in twee groepen, 12.15 voor de KNAU leden en 12.25 voor de recreanten. De reden is dat vorig jaar de winnaar uit recreantengroep kwam en dan niet in een officiële wedstrijd in de prijzen meedingt. Dan is het zover, we kunnen gelukkig weg, want er waait een koude wind en je wilt snel opwarmen. Rob van den Hoek heb ik al lang niet meer gezien, hij loopt de laatste tijd wat minder wedstrijden, dus volop reden voor een babbel. Rob Steyger, de organisator van Wijdewormer komt erbij. Hij heeft al 40 voorinschrijvingen binnen.
De eerste 5 km gaan in 25 minuten. Ik heb me voorgenomen er ongeveer 4 uur over te doen, want pas 6 dagen geleden liepen we in Stein. Het kan niet iedere keer full speed. Je lichaam moet de kans krijgen zich te herstellen. Theo de Jong komt erbij lopen. De 10 km gaan in 52. Rob Steyger vertelt dat de vervelende blessure die Lex de Boer begin december opliep zowat genezen is. Gelukkig, dan zien we hem binnenkort weer. Tussen al onze conservaties in hebben we toch nog oog voor de vrije natuur waarin we ons bevinden. Die is schitterend, vele vennen en meertjes, met op de achtergrond enkele heuveltjes in het landschap. Ook wij vervolgen onze weg niet vlak, want regelmatig moet er fiks geklommen worden. De halve afstand gaat in 1.53. Ik moet mijn schema bijstellen, want bij gelijkmatig lopen kom ik ruim onder de 4 uur. Maar het gaat lekker en ik voel me sterk. Mijn enkel heeft slechts kortdurend last veroorzaakt, ik loop echt ontspannen.
We komen in het Drents Friese Wold waar we vele wildroosters moeten trotseren. Ik hou in als ik er overheen loop, want de neus van mijn schoen is er jaren geleden in een vakantie op Texel ooit tussen geschoven, wat een onprettige val veroorzaakte. Wat is het mooi! Ik las ergens dat in de tweede helft van de vorige eeuw bijna 50 procent van het natuurgebied in Nederland is verdwenen. Maar het Drentse Friese Wold is ongerept. Toch lijkt het of bos, duin en heide uit de mode zijn. We gaan aan de kant voor 1 fietser en we passeren 2 wandelaars. Ik zie de schapen raar opkijken als wij lopers langs komen hollen. Ze zullen gedacht hebben: ‘hé eindelijk belangstelling. We koesteren de collectieve eenzaamheid, maar af en toe wat familiebezoek behaagt’. Het zwarte schaap van de familie is er natuurlijk ook bij, die blijft op afstand, is in de verte aan het grazen, waarschijnlijk door de anderen in de steek gelaten. In de verte zandduinen, schitterend. Toch vergeten we niet wat we aan het doen zijn. Het tempo blijft gelijk. Het 25 km punt hebben we niet gezien. De 30 km in 2.40. Het gaat nog steeds voorspoedig. De verzorgingsposten zijn goed voorzien. De sportdrank is verwarmd wat wel lekker is met dit koude weer. Peperkoek en banaan is ook royaal voorradig. Enkele mannen sjouwen zware stukken boomstammen op hun aanhanger. Ik roep: ‘dat is tenminste pas werken wat jullie doen, wij hobbyen’. Ze betwijfelen dit sterk en vinden onze inspanningen vermoeiender. Bij de 30 km (3.06) zegt Rob van den Hoek: ‘Ga maar, ik doe het rustiger’. Nog steeds voel ik me uitstekend en loop weg van Rob. Theo volgt op enkele tientallen meters. De resterende ruim 7 km loop ik in 36 minuten, ondanks het geploeter tegen de wind. Ik finish in 3.44.34 en heb in een negatieve split gelopen. Maar als alles meezit, is het verlangen groot je getrainde lichaam zijn zin te geven en het uit plichtsbesef extra te belasten, zodat het weer een volle week mag uitrusten. Regina en Ineke Scheffer komen wat later binnen als ze gewend zijn. Na de 35 km zijn ze fout gelopen. Pijlen die verdraaid zijn, wijzen hen de verkeerde weg. Niet hun beide alleen zijn er de dupe van, zeker nog een twaalftal anderen die later finishen. Zal deze platte ‘humor’ de daders amuseren? In de taal van de straat zeg je dan: klootzakken, welke lol beleef je daaraan?
Een marathon lopen zonder voorbijrazende auto’s, dwars door een uniek natuurgebied is het mooiste wat een marathonloper zich kan voorstellen.
Organisatieteam, bedankt voor de uitstekende verzorging. Wij beseffen heel goed dat één ronde veel vrijwilligerswerk met zich meebrengt, deze keer nog extra belast door zichzelf noemende grappenmakers. Desondanks hopen we volgend jaar hier weer terug te kunnen komen.
Vincent Schoenmakers