Na maanden stilte op de website http://www.holdiarun.com is er 20 april j.l. weer een nieuwsbericht verschenen. Maar het betreft niet het al lang verwachte bericht dat meneer Mes helaas moet afzien van Kaapstad – Amsterdam, zijn 2e monstertocht.
Ter herinnering: Mes belde donderdag 8 januari met Tom Hendriks met de mededeling dat hij, dankzij de ‘inspanningen’ van Hendriks, besloten had dat zijn tocht vanuit Kaapstad niet doorgaat. En dat hij dat besluit ook zeer binnenkort op zijn eigen website zou verkondigen, en daarbij uit de doeken zou doen welke rol Omega Technologies (het bedrijf van Hendriks) daarbij gespeeld heeft.
De redactie van UltraNed haalde zijn schouders op en dacht ‘einde verhaal’. Zelf baalde ik enigszins want juist in die eerste dagen van januari had ondergetekende nog een mooi overzicht van de Nederlandse ultrakalender gemaakt, met daarin het riante UN-aanbod aan meneer Mes om aan alle zes uurs lopen en 50 km lopen van 2004 gratis mee te doen! In totaal omvatte dat aanbod toen maar liefst 14 lopen, van Stein Zes Uur 7 maart t/m Amersfoort Zes Uur 3 oktober. De Fat Ass Fifty Schinnen was net dat weekend 4 januari al aan de gang, en de komende Zes Uren van Heerde op woensdag 29 december 2004 zou buiten de periode van trainingsopbouw vallen, aangezien Mes begin december 2004 uit Kaapstad wilde vertrekken.
Een stukje uit dat concept-artikel (in de vorm van een open brief) van begin januari dat dus nooit op UltraNed verschenen is:
{i}Het feit dat u nog nooit een Nederlandse ultraloop heeft volbracht, is niet bepaald vertrouwenwekkend voor de afloop van zo’n groot project in tropische omstandigheden. Wat dat betreft kunt u zich beter inschrijven voor de Run Across America (12 juni – 21 augustus 2004, zie onze website, met de artikelen van 23 november en 20 december). Die monstertocht is goed georganiseerd en vindt bovendien plaats in een kapitaalkrachtig land waar voorlichting over AIDS ook geen overbodige luxe is.
Toch blijven de vraagtekens rond uw loopcapaciteiten de UN-redactie intrigeren, en daarom willen wij u nu graag de gelegenheid bieden om te laten zien dat u wel degelijk een ultraloper of op zijn minst een lange-afstandsloper bent. Per slot van rekening heeft u nog ruim 10 maanden om aan uw vorm te werken. Als u echt begin december 2004 met die 11000 km zware tocht wilt starten, moeten er nu toch de nodige kilometers gemaakt worden. Niet al die trainingskilometers hoeft u echter in uw eentje af te leggen, want er zijn meer dan 20 georganiseerde ultralopen in Nederland waar je de conditie kan testen in een goed verzorgde en gezellige ambiance.
Gezien de huidige vorm van u – afgaande op de foto’s die van u gemaakt zijn tijdens de Kerstcross in Opmeer en uw eindtijd van 1 uur 17 minuten over 10 km, weliswaar met de vlag ‘Stop AIDS Now’ – kunt u die trainingskilometers wel gebruiken. Als uniek aanbod wil UltraNed daarom de eventuele deelname van u meneer Mes bekostigen bij vrijwel alle 6 uren en 50-60 km lopen die tot 1 december 2004 op de Nederlandse ultrakalender staan. In sneltreinvaart gaat het om:
7 maart Zes Uur Stein, 20 maart Maasdam 63 km, 27 maart Zes Uur Wijdewormer, 4 april Vier Uur Plus Dieverbrug, 24/25 april Fifty/fifty Soerendonk (50 km/50 km), 15 mei Eemmeerloop 50 km, 22 mei Zes Uur Apeldoorn, 19 juni Zes Uur Den Haag, 26 juni Zes Uur Hoofddorp, 21 aug Ter Apel-Bourtange 60 km, 29 aug Rondje Voorne 50 km, 29 aug Gouda 50 km, 3 okt Zes Uur Amersfoort. {ei}
Daar had ‘3 juli de Ronde van Amsterdam 60 km’ nog bij moeten komen, want die was net op UltraNed op 5 januari aangekondigd door Willem Mütze en Alex Wijsman. Wijselijk hadden wij alle langere ultralopen niet in het aanbod betrokken, omdat we de 50 & 60 km’s en de zes uren voor een ‘beginnend ultraloper’ al zwaar genoeg vonden.
Mes hoefde dus geen inschrijfgeld te betalen voor de ultralopen waar hij aan deel wilde nemen, want dat aspect zou de redactie op zich nemen (of met de betreffende organisatie gratis deelname regelen). In ieder geval, dit genereuze aanbod zou voor Mes alleen inhouden dat hij vroegtijdig zijn keuze aan de redactie (en de betreffende organisaties) bekend zou moeten maken. Bovendien hield de UN-redactie zich het recht voor om over zijn prestaties op de betreffende ultraparcoursen verslag te doen.
Met enige klem wil ik hier benadrukken dat bovenstaand aanbod nooit verschenen is en dus nooit gedaan is aan meneer Mes, omdat zijn mondelinge aankondiging van het aflasten van Kaapstad-Amsterdam (of -Enkhuizen) de publikatie van ons aanbod doorkruiste.
Nu die monstertocht op papier nog steeds gaat plaatsvinden (zie onder), heeft de redactie van UltraNed het eerdere plan van aanbod heroverwogen maar bij nader inzien toch besloten het genereuze aanbod niet te gaan doen. Ten eerste zijn er na komend weekend al 8 van de betreffende 14 ultralopen geweest. En ten tweede geloven wij niet dat er met de heer Mes afspraken te maken zijn waar in de praktijk voor beide partijen zonder frustratie mee te werken valt. En ten derde willen wij de organisaties van ultralopen niet opzadelen met onze moeizame relatie met meneer Mes. En ten vierde geloven wij niet dat de heer Mes loopcapaciteiten heeft die ons aanbod rechtvaardigen.
Bij oorlogsherdenkingen en bevrijdingsparades heeft men tegenwoordig last van ‘nep-veteranen’. Het lijkt er op dat ons ultrawereldje een ‘ultra-fantast’ kent. Daar hebben we alleen op papier last van, want in de praktijk dook en duikt deze ‘hardloper voor het goede doel’ bij geen enkele ultraloop op. Dat is ook wel te begrijpen, want ons wereldje is te klein voor de ‘goede doelen’ die hij wil dienen.
In de recente publicatie van 20 april op de website van Mes wordt merkwaardigerwijs gedaan alsof de tocht Kaapstad-Amsterdam gewoon doorgaat:
{i}‘Zoals bekend staat er een een tocht van 11.000 kilometer op stapel, van Kaapstad naar Enkhuizen.
Doel is deze afstand te lopen in 8 maanden/’{ei}
Als trainingstochten worden de Dam-tot-Damloop en de Marathon Amsterdam genoemd.
Kortom, in al zijn loopactiviteiten probeert Mes de controle op zijn prestaties te ontlopen. Hij doet tegenwoordig alleen mee in dit soort massa-evenementen, waar hij dan in de achterhoede loopt met zijn vlag ‘Stop AIDS Now’. Alleen al die vlag is natuurlijk een prachtig excuus om achteraan te gaan lopen waar niemand last heeft van dat onding.
Meneer Mes kijkt wel uit om mee te doen aan een ultraloop, waar hij gezien het kleine aantal deelnemers veel te veel in de schijnwerpers zou staan. Qua lopen dan. Want op een rondje van een paar kilometer krijg je van de organisatie rap toestemming om die niet-commerciële vlag pontificaal op het punt met het meeste publiek te parkeren, en dan lekker zelf zonder vlag te gaan lopen.
Meneer Mes heeft geen auto en kan ‘als diabetes patient moeilijk met het openbaar vervoer dus doet dus hij alleen maar lopen bij hem in de buurt’ (zie het telefoongesprek met Tom Hendriks, artikel van 8 januari 2004 hieronder). En ook dan kijkt de grote loper Mes wel uit om deel te nemen aan een evenement met ultralopers in de eigen regio. Hij was niet te bekennen bij de DTS Ultraloop in Wijdewormer (6 uur & marathon, op 27 maart), of bij de Jan Knippenberg Memorial in Den Helder (80 & 32 km, op 10 april). En zal straks ook niet te observeren zijn in de Zes Uur van de Haarlemmermeer (26 juni) of de Ronde van Amsterdam 60 km (3 juli). Althans dat is onze verwachting.
Bovendien gaat hij veel liever zelf een nieuwe monstertocht organiseren dan dat hij mee deed vorig voorjaar aan de Trans Europa Lauf 2003, of dat hij komende zomer mee doet aan de Run Across America 2004. Daar wordt echter wel alle kopzorg qua organisatie en logistiek weggenomen. Maar bij andermans monstertochten kan je je natuurlijk niet verschuilen achter vage, algemene beschrijvingen van etappes en route zoals bij zijn solotocht van Jeruzalem naar Enkhuizen. Bij een algemene etappeloop met meerdere deelnemers en een onafhankelijke organisatie komt er keihard zicht op iemands loopcapaciteiten. Wat dat betreft is het verslag over de Pieterpad-loop van 1999 ontluisterend genoeg voor meneer Mes (zie de link hieronder naar het betreffende UN-artikel van 2 maart).
De redactie van UltraNed zou het hoofdstuk ‘Martin Mes’ graag willen afsluiten maar vreest dat dit gedoe nog wel een tijdje zal voortduren. Wij als buitenstaanders kunnen hem maar één goede raad geven: begin in godsnaam niet aan die tocht vanuit Kaapstad, want zo’n expeditie gaat je grenzen fysiek, organisatorisch en mentaal ver te boven.
We hebben de datum 1 december 2004 Kaapstad-Amsterdam pro forma in de kalender van UltraNed gezet. Niet als teken dat we geloven dat meneer Mes dan echt van start gaat, maar vooral om de artikelen die we nu aan deze grote hardloper gewijd hebben, met elkaar te linken. Wellicht dat de start van de loop door Mes naar 1 december 2005 verschoven wordt, en dan nog eens naar 1 december 2006? Want met januari 2003 naar december 2006 is het dan haast een Olympisch verhaal van 4 jaar.
Ken je die mop van die hardloper die uit Kaapstad zou vertrekken lopend naar huis? Nou, die ging dus niet 😉
Martien Baars
————–
Als toegift mijn eerste reactie naar mijn mede-redacteuren van UltraNed, na het vernemen (van Tom Hendriks op 8 jan. jl) dat Mes zijn tocht van Kaapstad naar Amsterdam wilde aflasten.
Email 9 januari 2004
Hoi Tom, Ton en Jean-Paul,
Gisteravond vond ik vrij snel de Runner’s World terug waarin dat berichtje over Mes stond, en ik sluit het hieronder bij (december 2001, p.7). Hij had al in januari 2003 van start willen gaan, dus het project is denk ik twee keer een jaar uitgesteld. Ook het prijskaartje wat hij noemt in dat eerste (?) berichtje, liegt er niet om, 430.000 gulden 😉
Misschien is tzt dat RW-berichtje nog te gebruiken voor een artikel waarin verder teruggeblikt wordt op deze Mes-affaire, want ik heb zo het gevoel dat het nog niet helemaal afgelopen is. Anderzijds mag hij ons wel erg dankbaar zijn, want hij kan nu op een makkelijke en goedkope manier van zijn project af. Zijn lege reclamecamper is vast nog niet ingericht met slaapcabines en douche/toilet (zie het berichtje op zijn website), en hij hoeft nu ook niet meer moeizaam achter sponsors aan. Plus dat al die kilometers niet meer getraind hoeven worden 😉
Zelf heb ik indertijd op UN op 23 november 2001 naar dat RW berichtje verwezen – in combinatie met het RW berichtje over de 100e marathon van Henry Okkersen – onderaan in mijn artikeltje “Lof voor Nederlandse ultramarathons” over de ingezonden brief van Jouke Altenburg in dat RW-nummer: https://www.ultraned.org/n_item/f809.php
En ik kan me herinneren dat Anton het volbrengen van Jeruzalem-Enkhuizen door Martin Mes ook indertijd in Marathon Plus vermeld heeft.
Zo zie je maar weer hoe iedereen er indertijd ingestonken is, en heel lange tijd niemand bij niemand ging navragen ‘Ken jij die Mes? Wat is dat voor een figuur?’
Groet, Martien
—————
{i}Runner’s World, december 2001, pagina 7 (in de rubriek Lopende Zaken){ei}
{b}Martin Mes kan helaas niet over water lopen{eb}
Nog maar nauwelijks hersteld van zijn vorige monstertocht (Jeruzalem-Amsterdam, ruim 6000 kilometer), bereidt Martin Mes zich voor op een nieuwe uitdaging. In januari 2003 hoopt hij te vertrekken voor een loop over 11.000 kilometer, die begint in Zuid-Afrika. Na het gehele Afrikaanse continent doorkruist te hebben, pakt hij dan in Marokko de boot – omdat hij helaas niet over water kan lopen – naar het Spaanse Cadiz, waar hij de draad weer oppakt richting Amsterdam.
Mes (49) wil een gemiddelde halen van minimaal 45 kilometer per dag, wat neerkomt op acht maanden voor de totale afstand. De training, nu 150 kilometer per week, zal hij geleidelijk opvoeren naar 350 kilometer. Hoe hij zich gaat voorbereiden op de woestijn en andere ontberingen, weet hij op dit moment nog niet. ‘Je moet er mentaal naar toe groeien.’ Vrouw en kinderen verklaren Mes, die lijdt aan een ernstige vorm van suikerziekte, voor gek. ‘En dat klopt in zekere zin ook wel. Maar ik ben nu eenmaal verslaafd aan ultralopen, vooral als het kan in combinatie met geld inzamelen voor een goed doel.’ De bijna twee meter lange ultraloper zegt al ver te zijn met het vinden van sponsors voor een professionele begeleiding. Aan zijn nieuwe droom hangt een prijskaartje van 430.000 gulden.