Wat aan de grondslag lag van de naam van deze wedstrijd is voor mij een open vraag. Ofwel was het de betoverende schoonheid van het parcours ofwel waren het de sterren die ik regelmatig tegenkwam en die talrijker werden naarmate de wedstrijd vorderde. Het werd in ieder geval één van de moeilijke wedstrijden die ik al gelopen had. Enerzijds door een gebrekkige voorbereiding met o.a. een recuperatiemaand na mijn avontuur in Mali en een veel te beperkte heuveltraining die hier onontbeerlijk was maar omwille van een weerbarstige hamstring niet haalbaar was. Anderzijds was het traject over 100 kilometer niet van de poes. Er was nl. een cumulatief hoogteverschil te overwinnen van om en bij de 2500 m. Hieronder het summier relaas van deze mooie wedstrijd op Pinksteren 30 mei 2004.
Mijn veel te korte nachtrust,die ook nog verstoord werd door een ontsnapte ezel die voor een deur een bijna-ongeval met een personenwagen veroorzaakte en met veel bijbehorende tamtam vanwege ezel en betrokkenen, werd definitief onderbroken om 3 uur toen de wekker afliep. Waske, plaske en boterhammekes en dan op weg naar Tiège in de buurt van Spa waar de start en aankomst van deze trail lag. Als ik mijn startnummer ophaal, is het een plezant weerzien met steeds weer meer bekende gezichten. Na de drietalige briefing worden we uiteindelijk om 05.20h op weg gezet.
Aanvankelijk loop ik makkelijk mee met de kopgroep van 8, maar na de eerste steile klim, na een 3-tal km, spat de groep uit elkaar. Het is Raphael Brabants die aan de boom schudt en die als enige loper de helling al lopend bedwingt. Raphael weet die koppositie vast te houden tot km 80, waar hij totaal uitgeput het strijdtoneel moet verlaten. Ik val, na de eerste beklimming, in het gezelschap van Fernand Bouhou, die ik een tweetal weken eerder ontmoette op mijn verkenningstocht. Rond km 10 sluiten we aan op het Grote Routepad GR AE. Even voordat we Spa bereiken (km 18) op een nogal hobbelige afdaling laat ik Fernand lopen. Na 1.37h kan ik de brandstoftank een eerste maal bijvullen. Eens Spa uit verbaas ik er mij over dat hier nog zoveel lopers dicht bij elkaar lopen, dit in tegenstelling met andere edities. De mooie vallei van Ninglinspo wordt afgedaald over een zeer geaccidenteerd en technisch parcours waarbij we het kronkelend riviertje regelmatig oversteken over boomstambruggen. Een goed evenwichtsgevoel is hier een onmiskenbaar voordeel.
Bij km 35 is er de tweede bevoorrading. Ik arriveer hier in 3.15h, een gemiddelde van ongeveer 11 km/h. De volgende bevoorrading ligt zo’n 27 km verder. Met de opkomende warmte beslis ik mijn camelbag te vullen en nog 2 flesjes sportdrank in de hand te houden (samen goed voor 3 liter). Ik neem nu de aansluiting met de GR571 en loop een stukje langs de Amblève alvorens wat verder links een steil bospad te beklimmen naar Chefna (300m hoogte te overwinnen ). Even voorbij Stoumont, net voorbij halfweg, laat ik me misleiden door 4 voorlopers die ik in de verte zie wegslingeren. Als bonus krijg ik een extra heuvel aan mijn broek. Als we terugkeren blijkt er op het bankje een verwarrende wegaanduiding aanwezig te zijn. Het algemeen gevoel is hier nog goed maar voor de moraal is dat ommetje toch niet zo gunstig.
We dalen terug af naar de Amblève en moeten onmiddellijk weer terug 300 m stijgen en dalen vooraleer bij bevoorrading 3 te komen in Coo (km 62 ). Mijn drankvoorraad was nog te beperkt en daarom moet ik me nu extra volgieten. Ik eet ook nog een stukje banaan en een mueslireep en probeer terug op gang te komen. Dit gaat echter zeer moeizaam. Temeer daar ik na een honderd meter de steile trappen onder de stoeltjeslift opgestuurd word richting “belle vue”. Boven aangekomen voelen de bovenbenen plots zwaar en lopen lukt amper. Als er toch wat beweging inkomt, moeten we dadelijk terug haaks omhoog. Wat verder kunnen we terug naar beneden over een moeilijk beloopbare, rotsachtige weg richting Trois-Points. Van hieruit moeten we nog 1 klim en afdaling doen vooraleer we Stavelot bereiken. Via de GR 5 lopen we via door een venengebied naar de laatste bevoorrading (Ferme de Berinzinne). Tijdens deze laatste 23 kilometers bedroeg mijn zwoeggemiddelde 7 km/h. Ik passeer wat verder de mooie venen van Malchamps met o.a. de typische houten loopbruggetjes. Spoedig begin ik aan een lange geleidelijke afdaling naar Spa. De wandelmomenten worden terug zeldzaam en ik kan terug een aanvaardbaar tempo halen. In de slotkilometers passeer ik nog het mooie Lac de Warfaaz en even later bereik ik na 11.43h als 20° de aankomst in Tiège.
Er waren 142 vertrekkers waarvan er 107 de wedstrijd uitliepen. De winnaar lapte de 100 km af in 9.45h en de laatste liep na 17.48h over de eindmeet. Allen werden weer als kampioenen onthaald en achteraf vergast op een etentje van het huis. Gewoonweg subliem hoe Alain, Louis, Philippe en alle helpers dit weer voor elkaar brachten. Een dikke merci hiervoor.
Meer lopersgenot op http://www.lopersgeluk.tk
Edwin Lenaerts