“Als je lichaam smeekt om te vertragen, moet je geest sterk genoeg zijn om door te gaan.
Als het bobijntje op is, is het natuurlijk op, maar we kunnen meer dan we denken door de kracht van onze geest.”
Dit zijn de woorden die Jean-Paul Praet me eens doormailde na één van mijn eerste vragen aan hem i.v.m. ultralopen.
Dit is tevens de samenvatting van mijn 2e keer 100km in Torhout.
Het ganse verhaal van mijn race ga ik niet meer doen. Ik heb ongeveer tot 80km gevochten voor de eerste plaats en heb verloren van 2 profs met een pak ervaring.
Wel wil ik eventjes een aantal zaken kwijt:
{u}{b}Jos (Cleemput){eu}{eb}, Ik heb het gehaald kerel. Ik hoop dat je tevreden bent, alhoewel ik vermoed dat je wel één of andere constructieve opmerking zal hebben.
Ik bedank in de eerste plaats {u}{b}mijn vrouw{eu}{eb}, die al 18 jaar volledig achter me staat.
Ze is nog gekker dan ik want ze waagt het om met 3 kinderen (waaronder een baby) vanuit het verre Stekene als verrassing naar Torhout te komen. Ze moest daarvoor 2 x 30’ stappen, bussen en 2 treinen nemen.
{u}{b}Jan Vandendriessche{eu}{eb} mijn coach die me net op tijd klaar heeft gekregen. Met een minimum aan training heeft hij me toch zo’n sterke prestatie laten lopen. Een man die me geleerd heeft op tijd te relativeren.
{u}{b}Simon Scherpenberg{eu}{eb}, mijn vorige coach, die de deur naar het ultralopen voor me heeft geopend. Je bent een groot trainer als je kan toegeven dat je niet meer over de mogelijkheden beschikt om een atleet te begeleiden. Je bent nog een groter trainer als je op zoek gaat naar iemand anders om je atleet aan over te dragen.
{u}{b}Jean Van Onselen{eu}{eb}, mijn eerste coach. 11 jaar heeft hij me “gesoigneerd” en erop toegekeken dat ik niet opgebrand was tegen de tijd dat ik echt moest presteren.
Ziehier het resultaat.
{u}{b}Luc Hendrickx{eu}{eb}, Journalist van het Nieuwsblad. Hij volgt me al jaren en schrijft heel veel mooie artikels over me. Dank zij hem behoud ik elk jaar mijn sponsoring en krijg ik er in de toekomst misschien nog nieuwe bij.
Ik wens hem trouwens een fantastische trouwpartij zaterdag 26 juni, en veel geluk.
Alle ultra-atleten die me gesteund hebben en hopelijk blijven steunen: Jean-Paul, Rik, Emile,…..
{u}{b}Ivan Degrieck{eu}{eb} die me vlak voor de start meedeelde dat ik me niet onder druk moest laten zetten en dat ik me nu nog niet moest bewijzen. Het waren bevrijdende woorden die zeker hun uitwerking tijdens de race hadden.
Mijn sponsors Adidas en Marathon – Sport. Die het nog durven om in deze moeilijke tijden te investeren in een atleet die dan nog een minder populaire tak in de atletiek beoefend.
Hen die ik vergeten ben………
Het lijkt een beetje op de speech na een Oscaruitreiking, maar ik vind dat dit ook eens kan. Al deze mensen hebben er voor gezorgd dat ik vrijdagnacht een geweldige prestatie heb neergezet. Ik hoop natuurlijk dat er nog betere komen.
Marc Papanikitas