De 67 foto’s op http://www.rondjeguus.tk vertellen het verhaal. Ter verduidelijking even in het kort het verloop van de dag.
Om 10 uur ‘s ochtends stromen veertig familieleden, vrienden en ultralopers het sfeervolle boerderijtje Meijendel in het gelijknamige natuurgebied binnen. Bij een bakje koffie of thee houden de ouders van Guus een kort welkomstwoord. Daarbij hebben ze voor alle aanwezigen een leuke verrassing. Ze hebben ontdekt dat Guus, naast de vele fotoboeken, ook kleine handgeschreven dagboekjes bijhield van zijn belevenissen. Twee van deze ‘ouderwetse Guus’ verhalen hebben ze gekopieerd en krijgt iedereen uitgereikt. Ook de komst van Hannah Knippenberg, die ‘s ochtends nog besloten had te komen, is een prettige verrassing. Vervolgens tonen de broer en zus van Guus een videocompilatie van enkele van Guus z’n loopwedstrijden in binnen- en buitenland. Met name het stuk over de 120km van Texel was typisch Guus. Trots, veel pratend en het publiek erbij betrekkend, passeerde hij samen met organistor Martien Baars de finish.
Na een tweede kopje koffie gaan de lopers en de wandelaars rond 11 uur op pad om na anderhalf uur elkaar weer te ontmoeten op het strand. Rond een strandpaal hebben de wandelaars een uitgebreide lunch klaarstaan, met zelfgebakken appelcake en honingkoek van de familie, koffie en thee uit 8 thermoskannen en veel ander lekkers. Na ruim een half uur kletsen en een minuut stilte ter nagedachtenis van Guus vervolgen de lopers en wandelaars hun weg. De wandelaars zien eekhoorns en een vos (zie foto), de lopers genieten van strand, duinen en bos en van nog veel meer lekkers door Bart verstopt op een parkeerplaats.
Om een uur of vier is iedereen weer teruggekeerd in boerderij Meijendel om nog even na te praten. Volgend jaar komt er zeker een vervolg. Ook als je Guus niet hebt gekend, maar wel enthousiast geworden bent van de foto’s, die te zien zijn op de website, ben je van harte welkom. Want Guus gunde iedereen een blij gezicht, en daarvoor heeft hij vandaag weer gezorgd. Iedereen ging met een glimlach huiswaarts.
Wim-Bart Knol, Den Haag