Zaterdag 18 december. Net zo vroeg als doordeweeks sta ik naast mijn bed, nu echter niet om naar mijn werk te gaan, maar om me heerlijk uit te gaan leven in de bossen van Diever.
Betrouwbaar als altijd staat Dion Joosten om 7 uur bij de kerk in Huijbergen. Onderweg wordt het langzaam licht en is het nagenoeg helder (nog wel). Na een voortvarende autorit arriveren we rond half tien bij het “Dingspilhuus”. Nog een kop koffie, omkleden naar de start.
Bij de start verraadt Jack Hendriks aan enkele anderen dat ik hier niet alleen ben om 42,2 km te lopen, maar ook min of meer op studiereis ben. De aanloop is nog op asfalt, maar dan snel het bos in. De eerste ronde is vooral een parcoursverkenning. En ik wordt niet teleurgesteld; een heerlijke ronde van 10,5 km, met alles wat een cross moet hebben; enkele korte steile heuveltjes, stukken los zand, een aantal kleine heuveltjes kort achter elkaar, enkele stukken met behoorlijk wat modder n enkele stukken om min of meer te herstellen. Kortom; een parcours naar mijn hart !.
De eerste “verkenningronde” gaat in 1u.01´. Hard genoeg voor vandaag. Dat de organisatie er alles aan doet om het de lopers naar de zin te maken, blijkt wel uit het feit dat ze ook crossweer (wind en regen) besteld hebben. Onderweg wordt ook een aantal keer een massage aangeboden in de vorm van een hagelbui. Wat wil een mens nog meer.
Na de 2e ronde passeer ik “halfkoers” in 2u.02´ Het wordt nu rustiger op het parcours. Een enkeling zie nog in de verte voor me lopen. Ongeveer halverwege de derde ronde zie ik Jack Hendriks voor me lopen. Tijd om het tempo wat op te voeren Als ik bij Jack kom, blijkt dat hij door de regen en de gladheid hij net daarvoor onderuit is gegaan. De hagelstenen kletteren op ons neer en het gaat zelfs even onweren. Gelukkig is dit voor korte duur en hoeft de organisatie niet de wedstrijd stil te leggen.
De doorkomst na de derde ronde is na 3u.02´. Ik begin alweer aan de laatste ronde. Deze laatste ronde lijkt het wel of ik alleen in het bos loop. Heerlijk rustig. Ondanks dat ik de vermoeidheid nu begin te voelen, kan ik toch lekker blijven lopen, ook op de zwaardere stukken. Nog even opletten om niet in de laatste kilometers onderuit te gaan in de modder.
Eigenlijk vindt ik dat het leukste aan het lopen van lange afstanden; het omgaan met je vermoeidheid en je krachten economisch verdelen.
Na ruim 4 uur (4u.04´24”, op precies te zijn, ik blijf toch een boekhouder) zit de tocht in de dieverse bossen er op. Op het moment dat ik finish is het droog. Als ik in de verzorgingspost bij de finish even een bekertje bouillon drink, zie ik er alweer een bui aakomen. Ik maak me snel uit de voeten en loop het laatste stukje uit. Net op tijd kom ik bij het “Dingspilhuus”, want als ik net binnenben klettert de regen weer naar beneden.
Na de douche zie ik de anderen binnenkomen. Ook de vrijwilligers die de hele dag in weer en wind voor ons klaar hebben gestaan komen nat en verkleumd binnen. Diep respect voor deze mensen !!, zonder hen zouden er weinig wedstrijden overblijven. Als we Diever verlaten worden we gewaarschuwd voor gladheid. Hierdoor zijn wel wat langer onderweg en kunnen we (Dion, Jack en mijzelf) de resultaten van deze loop- annex studiedag wat beter analyseren.
Meer hierover later, voorwat nu betreft iedereen prettige feestdagen en een marathon en of ultrarijk 2005!!
Jean-Antoin van de Rijzen
Jeanvdrijzen@planet.nl