Dat je een uitslag als Record-cie van de IAU niet zo maar kunt “vertrouwen” bewijst onderstaand relaas van Bram van de Bijl nog maar eens. Verder geeft hij heel illustratief aan hoe nauwkeurig de metingen van een wegparcours moeten zijn.
{i}Hoe meer je over de materie van meting, regels, etc. na gaat denken, des te meer besef je de betrekkelijkheid van alles. Een meetlint van 1 meter met de geringe afwijking van slechts 1 mm levert op 100 km toch een afwijking van 100 meter op. Met andere woorden: Iemand, die een record mist met zo’n 20 seconden zal altijd met vraagtekens over de juiste lengte van het parcours blijven zitten. Met een curieus staaltje van ‘regels’ heb ik in september tijdens de Ultra Marathon de la Grande Traversée des Alpes kennis mogen maken. Vooropgesteld dient te worden, dat tijdens het lopen van dergelijke evenementen het klassement voor mij van nul en generlei waarde is. Uitlopen is het enige dat telt. Tijdens deze loop werden echter uitvallers gewoon in het klassement gehandhaaft. Zij kregen simpelweg de tijd van de laatste + 1 uur. Een aantal lopers, die in mijn ogen gewoon waren uitgevallen, omdat zij 1 of meer etappes niet hadden gelopen, stonden in de einduitslag gewoon vóór mij. Vreemde geschiedenis!
{ei}
Verdere responsen zijn welkom en worden aan dit nieuws-item toegevoegd.
Ton Smeets
ton.smeets@ou.nl