Op 9 januari ging voor de tweede keer de Grottenmarathon van start. Omdat mijn broer verleden jaar had deelgenomen en dat hij het een zeer toffe marathon vond moest ik die ook eens lopen.
Na een serieuze trainingsperiode en na het voorval in Schaarbeek waar ik de marathon uitliep en toch op de voorlaatste plaats gerangschikt werd met 19 km wilde ik nu eindelijk mijn persoonlijk record aanvallen.
Om 9.00 uur kwam onze vriend Verdonck Philip aangereden in Beveren waar wij hadden afgesproken om samen naar Valkenburg te rijden.
Daar aangekomen gingen we ons snel inschrijven en naar de start begeven. Enkele minuten voor de start werd er overal gevraagd ieders lampje aanstond. Ik moest dat lampje niet: ik had een mooi brilletje op dat ging schijnen in de donker .
We starten op de berg waar we na enkele honderden meters in de grotten liepen. De eerste bocht nam ik voorzichtig omdat ik het parcours niet goed kende. Na enkele rondes gelopen te hebben kende we de moeilijke plaatsen en kon ik mijn tempo inzetten.
Hier had ik een voordeel omdat de lucht in de grotten ijl en vochtig is had ik geen last van mijn adem: ik ben namelijk roker.
Ik heb al gemerkt dat als wij moeten lopen op plaatsen waar het moeilijk ademen is b.v op industriegebieden of stadsmarathons waar veel smog hangt, ik bevoordeligd ben( dus iedereen begint maar te roken ;-).
Na een twintigtal kilometers had ik schrik dat mijn benen loodzwaar zouden worden maar ik had nog altijd geen last van mijn benen. Dus kon ik het tempo een beetje ver hogen: nu liep ik 12 per uur. Na drie uur begon ik last te krijgen van mijn onderrug en begon het zwaar te worden.
Buiten gekomen vroeg ik hoeveel ronden nog; ze riepen nog vier.
Na enkele rondes verder riepen ze de laatste ronde. Ik keek op de klok die stond op 3u10’: ik kon eindelijk mijn persoonlijk record lopen waar ik al jaren op gewacht had.
Ik begon te lopen als een bezetene. En toen ik wilde finishen werd er geroepen nog twee rondes. Alles in mij brak als een lucifertje: ik kon geen stap meer vooruit.
Daarom wil ik via deze weg de ganse organisatie mijn verontschuldigingen aanbieden voor mijn gedrag. Ik weet ook dat zij er voor ons in weer en wind staan en het zal zeker niet meer gebeuren.
Sportieve groeten
Gerald Kloek
PS: Er stond aan de drankpost een jongen waar ik mijn brilletje aan beloofd heb. Moest iemand die kennen gelieve dan zijn adres eventjes op te sturen (naar e-mail gerald.kloek en provider pandora.be) dan krijgt hij het brilletje met de post thuisgestuurd.