Aangezien mijn gezin behalve uit mijzelf nog uit vrouw en drie dochters bestaat (8, 5, en 3 jaar) moet het lopen goed ingepland worden. In deze donkere maanden is de zaterdagochtend mijn lange duurloop ochtend. Vorige week als haas gelopen tijdens de 30 km trainingsloop in Amsterdam (met wat extra kilometers er voor en er na) op een tempo van 5:00min/km. Deze zaterdag dus een duurloop met wat tempoblokken.
Donderdag bel ik mijn oude trainer en tegenwoordige collega Gerard van Lent om te vragen of ik vanuit zijn huis in IJmuiden de training mag starten. Dan heb ik de mogelijkheid om te trainen in de duinen, op het strand en op de weg (alles wat er in Texel is). Zaterdagochtend 19-2 sta ik om 8:50 uur bij hem op de stoep. Hij is al wakker en leest lekker de krant met een kop koffie. Dreigende wolken pakken zich dan samen. Het weerbericht sprak over 5o C, windkracht 6/7 en regen en hagel met daling tot 2 0C. Dit allemaal is niet echt bevorderlijk voor de motivatie. We kletsen nog wat over welke route ik kan lopen, ik neem nog een kopje thee en een plak ontbijtkoek, maar dan moet ik echt gaan, het is al 9;30 uur. Met een schematische kaart en mijn nieuwe Garmin Forerunner 301 (GPS met hartslagmeter in één) ga ik op pad.
Al snel loop ik in de Heerenduinen. Daar neem ik eerst een verkeerd weggetje, geeft niet want ik kom er herten tegen. Dan terug en de goede weg weer gevonden. Na 30 minuten begint het eerste tempoblok, nadat ik eerst nog een groene specht voorbij heb zien vliegen. Na 40 minuten een heel hoge opgang naar het strand. Ik ga zo ver terug in tempo dat mijn Garmin op autopauze gaat, ik heb namelijk ingesteld dat hij bij een tempo onder de 8 km/u moet stoppen. De autostop dus maar even uitgezet.
Boven op het duin lijkt het te stuiven op het strand. Maar schijn bedriegt, het is geen zand maar hagel die over het strand waait. Een enorme bui barst los. Gelukkig heb ik de route zo gepland dat ik met de wind in de rug op het strand loop. Dat is waarschijnlijk niet zo als het in Texel is, maar ik zag niet uit naar windkracht 6/7 vol in de wind met regen of hagel en heb hier vanochtend bewust voor gekozen. Ben ik nu een watje? Dat doet mij opeens denken aan een triatlon die ik ooit deed in Denemarken. Het zwemmen was in het zwembad en ik kwam in mijn zwembroek door de hal op weg naar mijn fiets. Daar stonden mijn toenmalige Deense ploeggenoten die zeiden: “Det er ikke regn, der havl” (Of in Nederlands: Het regent niet meer het hagelt). Dat was nog eens afzien, hagel op je blote bovenbenen, de kramp schoot er spontaan in!
Maar ik was gebleven op het strand tussen Santpoort en Parnassia. Voor de wind over het strand gaat het lekker ik zie zelfs 3:30/km op de Garmin staan. Dan komt Parnassia in zicht en moet ik weer omhoog het duin over. Het tempoblok is afgelopen en ik ga weer terug naar een rustig tempo wat ik zo goed ken van al die trainingskilometers de afgelopen weken (ik ben blij dat ik volgende week weer eens aan een wedstrijd mee doe dan ‘mag’ ik een week wat minder trainen). Dan wordt het ook kouder aangezien er achter de duinen een strook open gebied zonder bomen ligt. Bij een hekje wat er staat voor de Schotse Hooglanders (ook daar zie ik er nog één van vandaag) wacht ik even om heel charmant portier te spelen voor een vrouwelijke collega loper. Aangekomen bij de Zeeweg weet ik even niet meer welke kant ik ook al weer op moet. Maar dat is het voordeel van zo lang lopen het maakt niet zo veel uit als je per ongeluk wat extra kilometers maakt. Na een tijdje vind ik weer de weg terug naar de plek waar mijn bidons staan te wachten. Na 1:30 uur gaat opeens mijn GSM (uit voorzorg meegenomen), Gerard aan de lijn waar ik ben. Ik ben dan op hemelsbreed één kilometer van zijn huis, lopend langs het hek van begraafplaats Westerveld. Aan het eind van dat hek zie ik zijn straat, maar helaas, iemand heeft besloten dat er een heel lang hek moet staan tussen twee vrij toegankelijke gebieden zodat ik eerst 500 m de andere kant moet oplopen voor ik een doorgang vind.
Na 24 km ben ik terug bij Gerard zijn huis. Hij komt even gezellig een praatje maken (helaas kan hij niet meelopen vanwege naweeën van de griep), ik ‘prop’ een banaan naar binnen, verwissel de bidon voor een nieuwe gevuld met Vitargo en ga weer op pad. Deze keer vind ik wel meteen de goede weg in de Heerenduinen. Op het strand neem ik een opgang eerder, die alleen nog steiler is, en loop dan richting Duin- en Kruidberg. Daar trainen mijn Phanos clubgenoten altijd op zaterdagochtend van 10 tot 12. Helaas zijn zij al weg als ik daar ben. Ik bedenk mij opeens dat ik al 2 ½ uur aan het lopen ben en dan niet eens zo erg in de gaten heb. Nog maar een half uur denk ik, het lopen van deze lange duurlopen begint te wennen, zowel lichamelijk als geestelijk.
Via het wezenpad (lekker veel op en neer) loop ik naar de uitgang Duin- en Kruidberg. Daar volg ik het oude spoor IJmuiden-Haarlem om weer terug te keren naar IJmuiden. De laatste 100 meter in de straat beloon ik mijzelf met wandelen. Na 3:07 uur en 41 km ben ik weer terug waar ik begon. Gauw de natte kleren uit (die zijn vooral nat van het zweten, bij die ene bui is het gelukkig gebleven) even wat broodjes eten, de laatste ritten op de 1000 m bekijken en dan weer terug naar huis, vrouwlief wil graag ook nog even naar buiten.
Thuis gekomen de Garmin aan de pc gehangen om alles nog eens rustig na te kijken. En daar zit ik nu nog. Lekker met een kop koffie en een koekje er bij. Het verhaal wat u zo juist gelezen heeft heb ik in die drie uur al in mijn hoofd geschreven en wachtte alleen nog op wat tijd om er uit te komen. En die tijd is er opeens, 2 kinderen spelen ergens anders de jongste zit ziekjes op de bank Teletubbies te kijken en vrouwlief is naar het tuincentrum. Ik heb een heerlijke ochtend gehad. Volgend weekend twee verjaardagen op zaterdag maar dat komt goed uit want zondag loop ik de 10 km van de Middenmeerloop. Het weekend er op heb ik een extra lange duurloop gepland. Mijn schoonvader gaat dan mee op de fiets (als het niet van dit weer is tenminste), dan kunnen we alles uitgebreid oefenen voor Texel.
En als klap op de vuurpijl gaan we vanavond ook nog lekker uit eten. En dat is dan ook het enige wat nog niet lekker loopt in de voorbereiding op Texel, mijn gewicht wil maar niet echt naar beneden gaan. Maar ja, je kunt niet alles hebben in het leven toch?
Martin Breedijk
e-mail m.breedijk provider zonnet.nl
e-mail info provider trainatdistance.nl