Merkerser Kristallmarathon! 26-02-2005!
Het is in september 2001 geweest dat een artikel op Ultraned over een mijnmarathon te Sondershausen in Duitsland mijn aandacht trok.
In dat artikel legde Anton Smeets uit dat hem en Han Frenken verzocht was die mijnmarathon te organiseren omdat een aantal anderen er geen puf meer in hadden.
Ook Christian Hottas van de 100 Marathon Club te Hamburg was hierbij betrokken.
De marathon zou dat jaar in oktober gehouden worden en ik had mij al voor de Zestig van Texel ingeschreven die dat jaar naar oktober was verplaatst in verband met de MKZ. In de hoop dat de mijnmarathon nog een keer gehouden zou worden mailde ik met Han die me doorverwees naar Christian Hottas die me wel een datum wist te geven, maar verder geen bijzonderheden. Wel wees hij mij op de mijnmarathon van Merkers van begin maart 2003.Helaas ging die aan mijn neus voorbij en naspeuringen omtrent Sondershausen leverden niets op. Jammer,want het leek mij wel wat eens leuk een kijkje onder de grond te nemen en daar te hardlopen.Vorig jaar kwam ik er toch achter dat er in december in Sondershausen onder de naam Untertage Sparkassen Marathon,weer ondergronds gelopen zou worden.
Ik had echter al een afspraak met mijn vrouw dat we op Ameland zouden gaan lopen,waar ik overigens geen spijt van heb gehad,maar de wens ondergronds te gaan bleef.
Geheel onverwacht kreeg ik van mijn loopmaat Geert Brouwer een mailtje met informatie over de Merkerser Kristallmarathon bij Bad Salzungen,zoals het op de agenda vermeld staat.
Een marathon in een voormalige kalimijn waarbij door exploitatie, zout het eindproduct was.
Een marathon 500 meter onder het aardoppervlak. Een plan was geboren!
Het inschrijven ging via een e-mailadres van een reisbureau in Bad Salzungen,waarbij we het verzoek hebben gedaan om op de marathondag zelf te mogen betalen en dat was geen probleem. Omdat er maar maximaal 200 deelnemers op de hele en de halve afstand mee mochten doen waren we er als de kippen bij, waarbij we voor onze vriend Henk ter Steege ook een inschrijving hebben verzorgd. Voor de rest was het afwachten op eventuele informatie die zou kunnen komen. Toch ook maar even internet afgestroopt waarvan we niet echt veel wijzer werden. Nou ja,we zullen dáár dan wel de nodige info krijgen. Toch nog maar even gemaild met de vraag waar dan wel de startnummers opgehaald zouden kunnen worden. Toch wel makkelijk om even te weten. Met die wetenschap togen Henk en ondergetekende richting het Thüringer Wald om in het westelijk gedeelte daarvan onder Eisenach,in Bad Salzungen neer te strijken. Geert zou met zijn vrouw gaan om daar ook nog een aantal dagen zich te laten verwennen in het plaatselijke kuurbad. Voor de kosten hoef je een verblijf in die omgeving niet te laten. Onderdak en eten zijn goedkoop,helemaal als je na een bezoek aan de pizzeria nog een fles wijn meekrijgt ook. Vroeg slapen en dan op zaterdag vroeg uit de veren om ons te melden bij het Erlebnis Bergwerk Merkers om eens te zien wat er verder zou gaan gebeuren.
Nou dat viel niet tegen. Daar gaat hij dan!
Het sneeuwt weer eens als we door een stel Duitsers worden aangesproken als die Holländer die vermeld hebben gestaan in een krant uit de omgeving. Een mens wordt er verlegen van. Het is bij de ingang van het Bergwerk al aardig druk. Het bekende prettige gegons.
Ondanks de weinige info vooraf is onze inschrijving goed geregeld. Vrij snel zijn we klaar met de formaliteiten. En dan naar beneden,met een verplichte helm op in naar mijn inziens iets te kleine lift. Ik kijk op mijn horloge en constateer dat we in ongeveer anderhalf minuut beneden zijn. Dat ging dan ook niet zonder de nodige druk op de oren. Na een sluis gepasseerd te hebben moeten we op een vrachtwagentje plaats nemen die ons met een behoorlijke snelheid door de gangen naar de plaats van bestemming brengt. Onderweg hopen er een paar dat we niet verdwalen want een mobiel zal hier wel niet te gebruiken zijn. Uiteindelijk komen we in een grote ruimte terecht waar een fikse graafmachine staat opgesteld en een sfeervol elektronisch muziekje wordt gedraaid. In deze ruimte worden in de loop van het jaar ook concerten gehouden en dat lijkt mij een prachtige belevenis. Langzamerhand loopt de ruimte vol met allerlei mensen. Naast het hardlopen is er ook de mogelijkheid om over 21 km aan Nordic Walking te doen. U weet wel,dat wandelen met prikstokken. En er is een minivoetbaltoernooi voor pupillen. Ruimte genoeg overigens om zich om te kleden,alhoewel er weinig aangetrokken hoeft te worden bij een temperatuur van ongeveer 22 graden in de gangen.
Als enige buitenlanders hebben we startnummer 1,2 en 3 meegekregen van de organisatie. Wel leuk, maar een mens wordt er verlegen van. Ook hebben alle lopers een transponder met armbandje meegekregen wat bij elke ronde in een apparaatje gedouwd moet worden wat correspondeert met een computer die via een groot scherm aangeeft wie je bent en hoeveel rondes je nog moet lopen. Handig, maar voor de snelle lopers niet dus. Na enige verwarring onder de lopers blijkt dat we 14 rondes van 3 km moeten lopen op de marathon.
De halve start eerst en vijf minuten later mogen wij in korte broek,singletje en verplichte helm met lamp, auch losgehen. Na ongeveer 100 meter vlak, links de bocht om en dan gelijk een klim in twee gedeeltes. Adembenemend leuk. Hoewel ik uit de informatie niet kon opmaken hoe dat met die gangen zat hebben we wel genoeg ruimte om te lopen Ik schat dat de breedte zo’n 5 m is en de hoogte al gauw 3m.Het is er behoorlijk droog en dat wordt dus veel drinken.
Hier en daar tocht het wat en dat maakt het extra droog. Het parcours gaat voortdurend op en neer met soms korte klimmetjes en scherpe afdalingen. Het aantal klimmeters per ronde is behoorlijk!Er zijn slechts 200 m vlak en wel bij start en finish De bodem is soms wat los,maar verder redelijk vlak en goed te belopen. Het zicht prima,dus een lampje is niet echt nodig, maar goed. Het is wat mij betreft een parcours om rustig te beginnen om enig ritme op te bouwen en dat ging dan ook wel,ondanks een paar gebruikelijke sanitaire stops. WC,s voldoende en vlak langs de route. Heel prettig. Geert is snel uit het zicht en zal uiteindelijk mij eens een keer voorblijven. Het levert hem een interview met een journalist op. Met Henk gaat het wat minder voortvarend. De klimmetjes zorgen voor stijfheid en pijn in zijn scharnierend linker heupgewricht. Het is aan zijn koppigheid te danken dat hij doorzet al moeten er stukken gewandeld worden.
De laatste vier rondes gaan bij mij minder vlot. De vermoeidheid slaat toe en het klimmen bezorgen me wat kramp in de bovenbenen. Door de stijgingen snelwandelend op techniek te nemen kan ik het probleem bezweren en ritme houden. Uitermate tevreden finish ik, met een medaille als beloning. Op een stoel rust ik uit waarbij enige emotie los komt. De rugklachten van de afgelopen maanden hebben de nodige frustratie achtergelaten,dus vandaar. Het wachten is op Henk die stug blijft doorlopen en gelijk heeft hij. Nou je hier toch bent kan je net zo goed koppig blijven om thuis te vertellen dat je de marathon hebt volbracht. De tijd doet er niet toe. Na een oorkonde opgehaald te hebben,schuifelen we na de wagen die ons weer terug brengt naar de lift. Boven gekomen blijkt de wereld er wit van de sneeuw uit te zien. Het is tijdens de marathon gewoon niet opgevallen.’s Avonds met z,n allen onder een smaakvolle maaltijd nog wat napraten en de volgende dag zijn Henk en ondergetekende alweer op weg naar Nederland, rijdend in sneeuw en harde wind. Volgende keer zal ik wel een jerrycan vol met ruitensproeiervloeistof meenemen om die witte waas van pekel op de voorruit te bestrijden.
Ja, en dan de epiloog of iets dergelijks.
Met het inschrijven moet men geduld hebben. De verzorging is goed. Twee drinkposten per ronde is ook wel nodig, alhoewel het licht koolzuurhoudende water een keer de neus kan uitkomen. Men kan het altijd gebruiken om oververhitte spieren te bezweren. Als je daar loopt dan valt het gewoon niet op dat men op 500m diepte bezig is,althans wat ik zelf heb ervaren en toch heeft de dag indruk gemaakt. Na afloop kan men boven ook nog douchen.
De tijd,ja,die tijd,nou Geert kwam op 4.15 uit, Henk op 5.03 en ondergetekende op 4.19!
Er is trouwens meer te doen, daar onder de grond. Op verschillende dieptes kan men onder andere een bezoekerscentrum met restaurant vinden.
Een kristalgrot kan men bewonderen en er kan een bezoek gemaakt worden aan de ruimte waar de Amerikaanse troepen aan het einde van de laatste wereldoorlog, het goud en deviezen van de Reichsbank ondekten. Een rondtour door de kilometers lange gangen, behoort ook tot het programma. Als men de toerist wil uithangen, lijkt me dat de moeite waard.
Een keertje lopen op diepte? Hou de Duitse websites in de gaten.
De mijnmarathon van Sondershausen wordt op 10 december van dit jaar gehouden.
Wij groeten u en hopen elkaar weer eens tegen te komen.
Oh ja,blijf in beweging, al is het ondergronds.
Tot wederhoren,
Herman Euverman.