Het is om half tien al aardig druk bij de inschrijving. We mogen geen eigen chip gebruiken, maar krijgen een Romerchip van de organisatie in bruikleen. Al meteen krijg ik gratis koffie aangeboden. Service van Han en zijn organisatieteam. Ondanks dat hij vanavond naar Mali vertrekt is Han zowat de gehele middag aanwezig. Jos Hopman en ik kunnen nog net een zitplaats veroveren. We zitten midden tussen een Duits gezelschap. Het lijkt dat ze vandaag de meerderheid vormen. ’s Avonds heb ik op de uitslagenlijst van de 206 deelnemers maar liefst 98 Duitsers geteld. Stein schijnt bij onze Oosterburen goed aangeschreven te staan. Tel daarbij nog op de PR-capaciteiten van Han en je bent op de hoogte van de Limburgse methode om een internationaal veld binnen te halen.
Twee jaar geleden was het korte broeken weer. Nu is een dubbele lange tight nog niet voldoende. Alleen Lucien laat zich niet gek maken door vrieskou en sneeuw, hij loopt gewoon zoals altijd, in korte broek. Het zal dan toch iets met snelheid te maken hebben, gezien zijn ruim 81 km. Cees van de Woude is er ook, niet als loper, maar supporter. Na ziekte is hij aan de betere hand en hoopt binnenkort weer op loopschoenen aanwezig te zijn. Het is fijn hem na een tijd weer te zien, je ervaart dan weer de onderlinge betrokkenheid.
Het is druk aan de start, maar 6 uur is lang, de lopers komen exact 11 uur langzaam in beweging. Wat zeg ik, langzaam, al in de 3e ronde passeert Marc. Zeker een minuut later zie ik de Pool Thomasz pas voorbijkomen. Zou Marc echt die wereldrecordtijd van ruim 92 km van vorig jaar kunnen verbeteren! Hij is er wel voor in staat, maar al zo vroeg in de wedstrijd een hoog tempo handhaven, lijkt me wat roekeloos. Maar Marc is geen afwachter, maar een aanvaller en dat zie ik graag. De beuk erin, knallen, je hoort niet voor niks bij de top.
Ik begin zoals altijd wat stroef. Vandaag duurt het zeker 2 uur voor ik echt lekker ronddraai. Theo Cloosterman loopt bij me, hij weet dat ik voor de 60 ga en wil hetzelfde tempo volgen. Hij loopt voorop, ik stimuleer hem door te gaan, omdat het bij mij nog niet lekker gaat. Na de 7e doorkomst wijst de klok 2.02 aan, totaal 22 km. In de volgende ronde begint mijn motor lekker te draaien, ik loop van Theo weg. Math komt voorbij, hij is niet tevreden en moppert wat. Na zijn wedstrijdschoenen (met veel te weinig demping) gewisseld te hebben gaat het beter. Ondertussen komt Tomasz steeds dichterbij Marc. Plotseling zie ik dat Marc de leiding moet afstaan ten gunste van Tomasz. Ik hoor de microfonist zeggen dat hij dicht bij het wereldrecord zit, maar ik zie dat de souplesse en de krachtige tred verdwenen zijn. Een lust voor het oog is Philip te zien voorbijkomen, mooi kaarsrecht, met lange passen. De inmiddels bekende tactiek van Wim Epskamp werkt altijd: langzaam op weg naar de kop. Na het uitvallen van Marc schuift Lucien naar voren. Met zijn kleine venijnige krachtige pasjes weet hij naar de tweede plaats op te rukken.
Een aanloopstuk van 400 meter en 16 ronden van 3,1 km maken samen 50 km. Dat bereik ik in 4.44. Dan kunnen de 10 km er gemakkelijk bij. De rondetijden van 17 minuten laat ik wat oplopen. Ondanks de sneeuwbuien die ons de laatste uren nog parten spelen en de kou die steeds heviger wordt, bewonder ik de supporters die blijven zingen en aanmoedigen. Er komt iemand naast me lopen. ‘Je kent me zeker niet’, zegt hij. Dat is een juiste constatering. ‘Ik ben boer en nog wel de snelste boer’. ‘Jij kunt het weten, jij kent je eigen wereldje het beste, hardlopende boeren ben ik nog weinig tegengekomen’, lach ik. ‘Ik loop me suf te rekenen en kom er maar niet uit op hoeveel ronden ik zit’, zegt iemand anders. Ik zie steeds meer uitvallers in de kleedkamer verdwijnen.
In de laatste volle ronde komt Ton Smeets nog even bij me lopen om tijdens het wandelen wat warm te draaien, terwijl 8 van mijn 10 vingers zowat bevriezen, ondanks de handschoenen waar ze inzitten. Om 5.43 kom ik voor de laatste keer door. Op bijna 300 meter na kan ik nog een ronde bijschrijven. Na het stopsignaal is het helemaal afzien. Gelukkig komen 2 lieve dames me een ‘zilveren’ deken aanbieden om nare bevriezingstoestanden te voorkomen. Dat kun je toch niet weigeren! Horst Preisler staat bij me. Het is vandaag zijn 100e (ultra)marathon in Nederland gelopen. Ik loop naar de kleedkamer met Wim Callens. Hij debuteert vandaag op de 6 uur en loopt ruim 71 km.
Stein staat bekend om zijn perfect georganiseerde wedstrijden. Dat is ook zo. Het mooie parcours en de prima verzorging zijn van uitstekend niveau. Het gebruik van de Romerchips is echter niet deelnemers vriendelijk. Na de inspanning moet aangesloten worden in een lange rij om de chip in te leveren om de 25 euro borg terug te krijgen. Bijna iedere loper heeft een eigen Championchip, waarom kan dat systeem dan niet gebruikt worden, of stel ik het te simpel voor? Het zal wel om de financiën draaien.
Als je van prijsuitreikingen houdt zit je goed in Stein: 1e vrouwen – 1e mannen – huldiging 10e deelname – vrouwen overall – mannen overall – top 20 Marathon &Ultracup – klassement gemeente Stein – vrouwenteam – mannenteam en Limburg Trofee, waar ik achter Wim Epskamp een mooie 2e plaats in de wacht sleep. Hulde voor de organisatie die op deze manier respect tonen voor de hardloopprestaties en zo onze mooie sport enthousiasmeren. Het is een gezellige afsluiting met veel aanwezigen.
Vanwege het verre reizen in de sneeuwbuien is de ledenvergadering van de Marathon-&Ultracup slechts door een enkeling bezocht. Bijzonderheden evenwel zullen tijdig op UltraNed gepubliceerd worden.
Vincent Schoenmakers