Vorig jaar nam ik in Stein voor het eerst deel aan een 6-uren wedstrijd, enkele weken voordien had ik voor de eerste maal een afstand boven de marathon afgelegd tijdens de 50km van Zolder. Ik had er toen wel wat schrik voor want eigelijk was ik nog niet klaar voor zoiets, maar als er iets in het hoofd zit dan geraakt het er moeilijk uit, dus nam ik deel. Ik strandde op 63km547m.
Nu een jaar later wou ik uiteraard beter doen. Ik wist dat ik het voorbije jaar heel wat vooruitgang gemaakt had en een stuk sterker aan de start ging komen. Het belangrijkste doel voor mij was om de wedstrijd beter te kunnen uitlopen als het jaar ervoor. Met de weliswaar prille ervaring van vorig jaar moest ik toch al wel iets beter in staat zijn om de wedstrijd in te delen.
Vorig jaar kreeg ik het na 4h al heel moeilijk en moest ik me echt naar het einde toe slepen.
De weersomstandigheden waren niet in het voordeel van de lopers en zoals de speakers ons vertelde was het de koudste editie uit de geschiedenis van deze 6-uren. Je moet toch wel echt gek zijn om in deze temperaturen 6 uren te willen lopen. Op mijn kamer hangt een poster waarop staat: “runners are freaks, they don’t behave like normal people, they don’t dress like normal people”.
Daar ging het startschot, ik had me voorgenomen om een tempo van 12h te lopen en dit zolang het kon. Ik had op een papiertje heel precies elke rondetijd opgeschreven die ik moest lopen samen met het exacte aantal km’s en meters dat ik dan zou hebben.
Na enkele minuten kwam Edwin Lenaerts naast me lopen, hij neemt volgende maand deel aan de Sakura Michi Nature Run in Japan over een afstand van 250km. Samen houden we mijn schema van 12km/h aan en dat lukt heel vlotjes. 5O km precies in 4H10, perfect maw. Vorig jaar begon ik op dit tijdstip al enorm af te zien, nu zijn de benen nog heel goed, ik voel me nog vrij fris.
Een ronde verder lijkt Edwin het iets moeilijker te krijgen en zegt me dat ik niet verrast moet zijn als hij enkele meters achter blijft en dat ik niet naar hem moet kijken. Ik blijf keurig mijn 12km/h aanhouden, Edwin blijft nog een ronde op enkele meters hangen. Enkele ogenblikken later zie ik hem niet meer. Ik was liever bij hem gebleven maar ik voel me nog heel goed en als ik dit tempo nog 1,5h kan aanhouden lever ik een sterke prestatie af.
5h, nog een uurtje te gaan, de benen zijn nog altijd heel goed, het verbaast me, het voelt niet aan alsof ik al 5h aan het lopen ben. Ik loop nu al een ronde bij een Duitser, dat kan ik afleiden aan de hand van de letters op zijn truitje. Het blijkt Karl Graf te zijn, ff het geheugen raadplegen… Graf, jaja die was vorig jaar 12de met 75km. Ik ben iemand die uitslagen nauwkeurig bestudeerd en ken zo heel wat namen en prestaties. Ik moet dan heel wat opgeschoven zijn in de wedstrijd als ik bij hem loop.
Nog 45 minuten, het gaat nog altijd goed, als ik dit kan houden …. Ik zit nog altijd op schema van 72km en probeer bij Graf te blijven, maar hij lijkt af en toe het tempo iets te willen optrekken, soms vallen er een paar meters tussen, dan lopen we weer naast mekaar. Aan de bevoorrading vallen er weer een paar meters tussen, toch blijf ik hem in het vizier houden. Maar op enkele minuten tijd zijn de benen veel minder geworden en dan even later zie ik hem staan …, hij komt even kijken vanachter een boom, zou hij mij moeten hebben ? Ik kan hem niet meer ontwijken en boem … daar krijg ik een hamer tegen mijn kop. Over en out.
Het is gewoonweg op, het gaat niet meer, hoe graag je ook nog wilt, nog een dik half uur, ik verlies nog heel wat terrein, ik neem nog wat aan de bevoorrading, maar nee het helpt niet meer, de geest wilt nog maar het lichaam zegt nee. Bij het begin van de laatste ronde haalt Edwin me weer bij, loop nog ff mee zegt hij, maar ik kan niet meer. Op karakter doe ik er nog een ronde bij om op 68km706m te eindigen 29ste plaats, 40min voor het einde lag ik nog op schema van 72km.
Bij het horen van de toeter ben ik net in het tentje van de bevoorrading. Ik zet met op het tafeltje want ik voel me duizelig, ik vraag nog wat cola en dat helpt me weer wat op mijn poten.
Wat onthoud ik na deze wedstrijd? Dat ik al bij al toch tevreden ben. Gezien de weersomstandigheden was het een zware wedstrijd (zie het aantal opgevers). Ik doe 5km beter dan mijn debuut vorig jaar. Maar het belangrijkste is dat ik weet nog heel wat progressiemarge te hebben. Met mijn 27j ben ik nog een groentje tussen dit gezelschap.
Achteraf zie ik in de uitslag dat Graf 10de was, daarom versnelde hij dus, ik liep op dat moment met hem voor een 10de plaats…..
I’ll be back !
Gino Lauwen