{u}{b}1987 : Domingo CATALAN{eu}{eb}
1987 was een mijlpaal in de geschiedenis van de Nacht van Vlaanderen, want toen kreeg Torhout de organisatie van het (officieuze) wereldkampioenschap toegewezen. Voor de ultraloop had men een ongeëvenaard deelnemersveld bij elkaar gekregen met als blikvangers Jean-Paul Praet, de Spanjaard Domingo Catalan, de Amerikaan Barney Klecker, de Tsjech Kamenik, de Pool Jan Szumiec en nog veel andere wereldvedetten. Er waren landenploegen uit Schotland, Polen, Tsjecho-Slowakije, Spanje, Griekenland, Joegoslavië, Zweden, West-Duitsland, Frankrijk, USA, Engeland, Italië, Zwitserland, en Nederland. Daarnaast kwamen er nog eenzaten uit Canada, Botswana, Mexico, Iran, Zuid-Afrika en Algerije. De omloop onderging voor het eerst enkele grondige wijzigingen. De plaatselijke omloop werd uitgebouwd tot 15 km en de ‘grote’ omloop naar de kust liet Wulpen en Zoetenaaie links liggen. In de plaats daarvan werd vanaf Nieuwpoort de IJzer gevolgd tot in Diksmuide. De start vond nog altijd plaats op de Burg, terwijl de aankomststreep toen nog aan de sporthal lag.
Voor de start kregen de organisatoren een koude douche over zich heen, want juist geteld één uur voor de start begon het water te gieten en de hele nacht zou het water met bakken uit de hemel blijven vallen. De lopers schenen van de regen echter niet veel last te hebben want er werd meteen vaart achter gezet. Het was de graatmagere Canadees Feckner die de eerste 15 km de touwtjes in handen nam, in gezelschap van de lokale atleet Johan Van Oost die slechts een oefentripje van 30 km op het oog had. Jean-Paul Praet, Catalan en de Fransman Rosetti volgden toen op een handvol seconden. Na 30 km ging Praet al solo met een stevige tussentijd van 1.45.16, scherp genoeg om van een nieuwe wereldtijd te dromen. Catalan stond toen al met 20 seconden in het krijt en andere favorieten volgden al op meer dan één minuut.
Aan km 40 had de Spanjaard echter al zijn achterstand goedgemaakt. Met een achterstand van 3 minuten kwamen Feckner en de Amerikanen Trayer en Klecker voorbij. Consternatie alom toen half wedstrijd Domingo Catalan zich alleen in de controlepost aanbood. Praet was met tendinitis uit de wedstrijd verdwenen. Het leek alsof de Spanjaard op een rustige manier op de eindzege kon afstevenen. Even zag het er zelfs naar uit dat hij Praets record zou afsnoepen, maar de laatste kilometers zakte zijn tempo zienderogen. In de achtergrond kwamen twee veteranen nog sterk opzetten : de Schot Don Ritchie en de Franse “leeuw” Roland Vuillemenot. Maar de 38-jarige Catalan werd uiteindelijk nog gemakkelijk wereldkampioen in 6.19.35. Er moest meer dan 20 minuten gewacht worden op Don Ritchie die tweede werd in 6.40.51 voor Vuillemenot (6.43.22). Hoe sterk de internationale bezetting was, bleek al vlug uit de uitslag : de eerste Belg (Robert Jonckheere uit Zedelgem) moesten we al gaan zoeken op de 26ste plaats. Bij de dames zegevierde de Zwitserse Agnes Eberle in een zeer scherpe tijd : 8.01.33
{u}{b}1988 : Jean-Paul PRAET{eu}{eb}
De 9de nacht van Vlaanderen zat een beetje gekneld tussen het wereldkampioenschap van het jaar voordien en de jubileumuitgave van het volgende jaar. Toch had men niet stilgezeten om er opnieuw een daverende editie van te maken. Stilstaan stond niet in het woordenboek van Wilfried Lammens en zijn bestuur. Belangrijke nieuwigheden was het opnemen van Leffinge in het parcours en de verlegging van de aankomst naar de Markt, om het feestelijke karakter van de Nacht van Vlaanderen nog meer allure te geven. Ook de wedstrijdmaker Dirk Strumane had niet stilgezeten, want in dit ‘stille’ jaar had men toch weer heel wat wereldvedetten weten te strikken. Kouros, Szumiec, Kamenik, Feckner, de Zweed Rune Larsson, de Rus Kovala, Catalan en de Hongaar Kis-Kiraly waren stuk voor stuk lopers van het beste niveau en in Torhout al heel bekend. Daarnaast kondigden zich nog heel andere gerenommeerde lopers aan uit Frankrijk, West-Duitsland, Engeland, Zwitserland, USA en Italië. Maar het was vooral uitkijken wat de coming-man Jean-Paul Praet zou vermogen tegen al die wereldsterren, temeer daar men in laatste instantie ook de Zuid-Afrikaanse wonderboy Bruce Fordyce naar Torhout kon lokken.
Het was de Pool Szumiec die al in de straten van Torhout het vuur aan de lont stak, een kamikazepoging die de Pool al vaker succes had opgeleverd, maar die hij nu duur zou betalen. Aan km 25 telde hij al vier minuten voorsprong op Johan Van Oost, Lucien Taelman en de Canadees Feckner. Op zes minuten volgde een groepje waarin alle grote kanonnen braaf in mekaars hielen bleven : Catalan, Kamenik, de Zwitser Roos, Kis-Kiraly, de Fransman Bruno Scelsi en natuurlijk Jean-Paul Praet. De Denderleeuwenaar liet zich rustig meedrijven met dit groepje dat tempo maken nog even uitstelde. Tussen Slijpe en Leffinge (km 41) gooide de wind plots alle rollen om en werd het duidelijk dat een nieuwe recordtijd vergeten mocht worden. Szumiec, Kamenik en Feckner werden teruggewaaid en ook het liedje van Van Oost (die alleen een training op het oog had) was uitgezongen. In één klap zaten Catalan, Praet en Taelman in de leiderszetel.
In Middelkerke zorgde Praet nog voor meer vuurwerk. Zijn eerste speldenprik werd, niet moeiteloos evenwel, nog door zijn twee maats opgevangen. Maar in Nieuwpoort (km 57) barstte de strijd helemaal los. De Spanjaard beet het hardst op de tanden, Taelman snakte naar adem. Maar Praet hanteerde de zwaarste hamer en dook gezwind de IJzervlakte in. Beetje bij beetje liet hij zijn achtervolgers eenzamer achter tot hij even voor Diksmuide aan de Dodengang met krampen in de bil te kampen kreeg. Zijn dokter was evenwel in de buurt en een pijnverdovend spuitje bracht soelaas. Catalan kon daardoor wat terugkeren, maar niet voor lang. In Werken (km 86) kwam hij alweer negen minuten later door dan Praet. De Spanjaard (die sinds 1982 geen enkele 100 km-wedstrijd meer verloren had) moest zelfs dulden dat Bruno Scelsi hem nog de tweede plaats afsnoepte. Uiteindelijk zegevierde Jean-Paul Praet met meer dan 16 minuten voorsprong in 6.26.46. Alleen Lucien Taelman nestelde zich als Belg in de toptien. Hij werd zevende in 7.03.20. Bij de dames ging de overwinning naar de West-Duitse Katharina Janicke (8.06.35) voor Angela Mertens (8.27.10).