{u}{b}1989 : Jean-Paul PRAET{eu}{eb}
In 1989 stond het bestuur alweer voor een nieuwe uitdaging : de tiende editie van de nacht van Vlaanderen mocht zeker niet onderdoen voor de twee laatste schitterende edities. Er werd vooral werk gemaakt van de uitbouw van het feestelijke gebeuren rond de aankomst op de Markt en het aantrekken van buitenlandse vedetten. Daarvoor was wedstrijdmaker Dirk Strumane o.a. in het voorjaar naar Zuid-Afrika getrokken, vergezeld door een ploeg Europese atleten die er aan een befaamde 100 km-loop zouden deelnemen. Het leverde hen prompt een schorsing op omdat in die tijd nog een sportboycot tegen de apartheid van kracht was. Even kwamen dreigende wolken boven de Nacht van Vlaanderen samentrekken. Zouden de geschorste toppers, waaronder blikvanger Praet, in Torhout mogen starten, en zo ja, zouden andere atleten het risico willen lopen om aan te treden in een wedstrijd waarin geschorste atleten en Zuid-Afrikaanse lopers uitgenodigd werden ? De moeilijkheden konden omzeild worden omdat de Nacht van Vlaanderen een vrije organisatie was, en dus niet ingericht door een officiële atletiekbond. Toch bleek achteraf dat vooral van Franse en Duitse kant de Nacht van 1989 aan de kant geschoven werd. Dit belette echter niet dat matchmaker Strumane opnieuw een indrukwekkend deelnemersveld bij elkaar kreeg met o.a. de looplegende Kouros, de Franse ‘rebellen’ Bellocq en Vuillemenot, de Zweed Larsson, de Hongaren Kovacs, Fazekas en Kis-Kiraly, de Tsjech Kamenik, de Zuid-Afrikanen Radebe en Fordyce(veelvoudig Comrades-winnaar en levende legende in zijn land), de Amerikanen Trayer en Zimmermann en nog vele anderen. In de kranten werd dan ook druk gespeculeerd hoe Jean-Paul Praet al dat buitenlands geweld de baas zou blijven.
De absolute blikvanger werd dus het nieuwe idool Jean-Paul Praet die al van bij de start de wedstrijd open gooide op zoek naar een nieuw Belgisch record over de 50 km. Toch was het de Hongaar Kis-Kiraly die in de eerste wedstrijdhelft de show stal. Als een duivel in een wijwatervat weerde hij zich om als eerste het halfwegpunt in Middelkerke te bereiken. Daar had Middelkerke immers een premie van 30.000 fr uitgeloofd voor de eerste atleet die er voorbijkwam. Voor de Hongaarse mijnwerker betekende dat zowat een heel jaarloon ! Hij slaagde in zijn opzet, maar liet zich daarna terugzakken en beperkte zich tot het uitlopen van de wedstrijd. Op Jean-Paul Praet stond nu geen maat meer en hij zegevierde in 6.15.30. Op meer dan 23 minuten eindigde de Hongaar Kovacs, voor de Fransman Bellocq. Yiannis Kouros werd nog vierde, voor de zwarte Zuid-Afrikaanse atleet Radebe. Elf atleten bleven onder de 7-urengrens, en dat was in die tijd buitengewoon. Bij de dames won de in Torhout toen erg populaire Marta Vass uit Hongarije in een mooi 8.11.49.
{u}{b}1990 : Jean-Paul PRAET{eu}{eb}
Ook de 11de Nacht van Vlaanderen stond in het teken van de confrontatie van Jean-Paul Praet met de buiitenlandse elite. En de wedstrijd brak al direct open met een kamikazepoging van de Zuid-Afrikaan Holzhausen die na de plaatselijke omloop al iedereen achter zich gelaten had en op het schema liep van een onwaarschijnlijke wereldtijd. Het bleek achteraf maar blufpoker, maar Praet was er toch niet gerust in en ging met de Pool Szumiec en de Hongaar Kis-Kiraly in de tegenaanval. Eerst beenden ze Vuillemenot bij en samen gingen ze op zoek naar Holzhausen. Het was opnieuw op de zeedijk dat de kaarten geschud werden. Holzhausen verzwakte vooraan en Praet moest even Vuillemenot laten voorgaan. Maar Praet sloeg terug en rukte op naar de leidersplaats. Hij kreeg de overwinning echter niet op een presenteerblad, want uit de achtergrond bleef de traag gestarte Fransman Denis Gack fors naderen. Ook Vuillemenot, een loper met een leeuwenhart, bleef het goed doen en strandde uiteindelijk slechts op twee minuten van de uiteindelijke winnaar Jean-Paul Praet (6.35.36) (die de laatste kilometers wel wat uitbolde om te genieten van het Torhoutse applaus). Met Jean-Paul Praet, Roland Vuillemenot en Denis Gack op de eerste drie plaatsen had Torhout opnieuw een podium waarmee gepronkt kon worden. Oud-wereldkampioen Catalan werd vierde en kamikaze Holzhausen kon uiteindelijk nog de vijfde plaats vasthouden. Bij de dames won opnieuw Marta Vass in een zeer scherpe tijd : 7.41.42.