Almere buiten, Almere haven, Almere hout, Almere stad. Voor de Almeerders waarschijnlijk één en al duidelijkheid. Voor ons lopers van buiten Almere (niet te verwarren met Almere buiten) één pot nat. En in Almere was de tweede editie van de Marathon van Almere. Via de A27 en A6 zit je zo in Almere (maakt niet uit in welke) en ook zo bij de sporthal vrijbuiter waar de start is.
Mijn laatste wedstrijden (100 km Diever, 100 km Torhout, 53 km Soerendonk) zijn wedstrijden die ik het liefst vergeet. Ook in de trainingskilometers ging het voor geen meter. Al snel zware, lome, vermoeide benen. Na 10 km was ik al bekaf. En zo ging het week na week. Na de Zestig van Texel liep ik nauwelijks meer dan 45 km per week. En dan toch verbaast zijn dat het niet gaat. Dus voerde ik het aantal kilometers op tot 70-80 per week. Almere was dan ook de ‘place to be’ om te kijken hoe het zou gaan. Tijd was niet belangrijk, uitlopen en de manier waarop, daar ging het om.
Meteen na de start had ik het zoals gebruikelijk in de laatste weken moeilijk, heel moeilijk. Hijgen, puffen en steunen. Ik leek wel een ouwe kerel. Benen zo zwaar als lood en moe, heel moe. In het begin van dat eerste rondje sukkelde achter de Nederlands teamleden Ineke Scheffers en Ben Mol aan. Het gezelschap werd vol gemaakt met Lies Heijen en good old Vincent Schoenmakers. Voorwaar een voortreffelijk gezelschap en ik kon ze maar met moeite bijhouden. Maar opeens, na een kilometer of vijf, zes voelde ik dat het weer ging. De pijntjes zakten weg, het hijgen werd minder n het lood vloeide uit mijn benen. En zowaar, ik kon opeens ook weer een gesprek voeren. Met zijn allen kwamen we het eerste rondje door in ruim een uur. Het tweede rondje ging gewoon lekker. Ik liep een beetje bij beetje bij mijn illustere gezelschap vandaan. Zonder te forceren liep ik mijn rondjes steeds sneller. De eerste in ruim een uur, de tweede in 59 minuten (halve marathon in 2:02), de derde in ruim 57 en de laatste in net geen 57 minuten. Dat leverde uiteindelijk een tijd op van 3:55:52 met een negatieve split van 8 minuten. Kortom ik was een tevreden mens, een zeer tevreden mens.
En die marathon in Almere Buiten, die moeten ze er maar in houden. Een leuke afwisselende ronde van 10,5 km, door bossen, langs weilanden, kassen en kanalen. Ook over kanalen met venijnige klimmetjes en een keerpunt op het drukke winkelcentrum. Een goede verzorging, prima verkeersregelaars en een heerlijke douche aan het eind. En voor de echt vermoeiden twee masseurs in de sporthal. Het kan allemaal nog leuker worden als op en nabij het winkelcentrum de route duidelijk in een heen- en terugroute wordt gescheiden. Nu werd ik in de bocht vrijwel omvergelopen door de pas gestarte ½ marathonners.
En voor de rest, laten zo als het is, inclusief het afkoelende buitje in de vierde ronde.
{i}Theo de Jong.{ei}