Precies 10 dagen rust waren voldoende om mijn kuitverrekking te laten herstellen. 2 dagen voor de wedstrijd kon ik een uurtje pijnvrij lopen en dat geeft voldoende vertrouwen om op zondag 23 april naar Ham-sur-Heure af te zakken voor een 46 km lange trail met 1190 m hoogtemeters. Onder de 60 vertrekkers slechts enkele bekende gezichten en dat had veel te maken met de locatie waar gelopen werd, nl. het ‘verre’ Henegouwen. Eén van de bekende was Amar Cherchari, een Waremmenaar die ik al enkele wedstrijden “bekampte” met wisselend succes. Een goede maand terug in Hamois trok hij nog aan het langste eind tijdens de 50 km trail. Ik was niet van plan om me in te houden en vanaf de start bij het mooie kasteel van Ham-sur-Heure maak ik deel uit van de kopgroep. Zoals meestal spatte die bij de 1ste klim al uit elkaar. Ik verzeil in zowat 10de positie. In de klim hijgen enkele taaie 50-ers mij gezwind voorbij. “Hebben die het nog niet geleerd”, denk ik bij mezelf. Ik speel wat haasje over met de grijsaards maar na een km of 5 kan ik ze toch afschudden. Ik loop met Amar en een withemd “Belgium” een strak tempo in de achtervolging op een 5-tal leiders. Het withemd loopt wat uit en wat later ook verkeerd. Of ons geroep hem veel geholpen heeft, betwijfel ik want we hebben hem niet meer gezien. In een lange goed beloopbare klim na 15 km wedstrijd komt een 2-tal ons voorbij. Ze hebben al gauw 20 m en Amar heeft geen zin om aan te pikken. Ik heb nog wat reserve en sluip langzaam naar hen toe. Amar zie ik pas bij de aankomst terug. Hij zal nog zo’n 3’ prijsgeven.
Km 24: passage in het kasteelpark waar de enige bevoorrading plaatsvond.
Ik had 2 bidons klaargezet en in mijn heuptasje zaten wat vijgen om eventuele dipjes op te vangen. Door mijn snelle pitstop loop ik een kilometertje, nl. een plaatselijk ronde in het park, vóór mijn voorgangers van daarnet. In de eerstvolgende klim worden de rollen weer omgedraaid. Ik blijf zo constant op geringe afstand volgen. Ook het onvermijdelijke riviertje staat weer op het programma. Enkel doorlopen is een optie. Op km 30 staat één van de koplopers met krampen en wat verder wordt mij toevertrouwd dat ik 5de loop. Dat geeft weer wat extra energie. Energie die bij 1 van mijn 2 voorlopers op is, want hij begint te wandelen en in geen tijd volgt hij op geruime afstand.
Ik loop nu 4de en zal dat ook blijven, want mijn 10 km lange jacht op nummer drie levert geen resultaat op. Telkens als ik de prooi bijna beet heb, weet hij weer wat te versnellen. Het kopduo komt over de streep in 3h29, de derde in 3h48 en ik volg een minuutje later, ruim tevreden met deze zeer ontspannen alweer perfect georganiseerde en heel gevarieerde loop met een fijne ambiance.
De volledige uitslag vind je op http://users.skynet.be/fa042229/classement2006.pdf
Edwin Lenaerts