Ja,dat was wat met al dat water daar aan die kust,de Zeeuwse Kust.
Hoe dat komt en wat de gevolgen daarvan waren zal ik jullie zo vertellen,maar eerst datgene wat er aan vooraf ging.
Het hele jaar had ik twee doelen,de Comrades Marathon en de Run in Wintschoten.
De Comrades liep ik met pijn en moeite uit en de Run helemaal niet.
Nou valt het voor een hardloopsukkel als ik ook niet mee om een 100 kilometer uit te lopen als je zo,n rug hebt als ik. Hoe langer de afstand des te kwetsbaarder ik wordt en dan moet het echt goed zitten met dat lijf van mij.
Nou zou je ook kunnen zeggen dat,dat allemaal kletspraat is want er lopen toch diverse hardloopwrakken rond die het wel voor elkaar krijgen.
Ik ben er nog niet helemaal uit,maar na 40 kilometer sloegen de heupen in het hoge noorden helemaal op slot.Het bespaarde me een hoop moordende warmte later op die dag.
Nou had ik die dag gelijk de nodige afleiding.
Amper in Zwolle en ik kon weer doorrijden naar Heerenveen waar men mijn moeder met een hersenbloeding naar het ziekenhuis bracht.
Wel,dat heeft ze overleefd maar ze zal toch niet meer de ‘oude’ worden.
En die rug van mij? Wel dat begint er weer op te lijken en ja een marathon moet toch lukken.
Als man van de zee is het eigenlijk een must om de Zeeuwse Kustmarathon te lopen.
Een marathon van mij hart,een marathon die me motiveert en inspireert.
De belangstelling voor deze marathon was dit jaar groot ondanks het selectieve parcours.
Zo,n 600 lopers gingen er van start onder goede weersomstandigheden,maar met een harde westen wind.
Onder hen een aantal oude bekenden,Jos Akkermans,Jos Hopman,Theo Cloosterman,Ben en Lies Mol en een aantal anderen wiens naam ik vergeten ben.
Met het startschot in het knusse en gezellige Burgh Haamstede zitten we al vlot in de bossen en duinen.Na 5 kilometer draaien we de Deltawerken op met rechts een ruige zee.
Telkens als we een pijler van de dam passeren krijgen we een windstoot.
Linke omstandigheden voor vederlichte Kenianen lijkt mij.
De eerste 20 kilometer lijken te doen,maar dat is juist zo verraderlijk,vooral als je het parcours niet kent want of je de wind nou van voren hebt of van opzij,het kost altijd energie.
Inhouden en wat om je heen kijken,relaxen achter de rug van een ander,het strand komt nog.
Dat strand ja,6 kilometer lang en dit jaar met hoog water,springtij van wege de volle maan én
westen wind die de ruige golven er over heen doet spoelen.Prachtig gewoon!
Naarstig wordt het detectiepoortje voor de tijdswaarneming in de buurt van de vloedlijn weggesleept.We zitten halverwege en het slimste komt nog.
Daar komen ze dan die golven.Soms geheel onverwachts.Lopers deinzen weg in de hoop droge voeten te houden.Dat lukt niet elke keer,maar ach natte voeten,wat geeft het. Hoger op het strand gaan lopen is het alternatief.Hier kan je lekker wegzakken en wegglijden op het zachte zand.Slopend!
De wind lijkt wat te draaien naar zuidwest.We krijgen hem nu meer tegen. Beetje bij beetje haal ik mensen in.Gaaf!
Op 26 kilometer het strand af en even in de luwte van een bos en dan de duinen in,op en neer op paden met soms scherpe stenen die ver in de schoenzolen doordringen.
Na het strand in een ander ritme zien te komen.Het is wennen maar het lukt.
Dan duiken ook de eerste trappen in het parcours op en rustig als een oude heer betaamt,wel overwogen omhoog en omlaag,goed uitkijken.En nog steeds laat de wind zich letterlijk voelen.In dit stadium is het inhalen en ingehaald worden door mensen met een betere tempohardheid.Ik vind het best.Het gaat prima zo.
Bij Westkapelle,bij de ingang van de Westerschelde,moeten we de bocht om.
Varende schepen rechts van ons,ploeterend in de golven.
Bij harde zuidwesten wind hang je op dat stuk zeedijk letterlijk in de wind,nu is het te doen.
Bij die oude tank daar op de zeedijk draaien we naar links en hebben we de wind in de rug.
Een eind verderop een aardig hoog duin met een flinke trap,maar voordat ik die bereik een krampscheut in de rechter hamstrings.Ai,wat is dat nou.Het ging zo lekker.
Ontspannen,rekken en strekken,niet verrekken en dan weer verder trekken,richting Zoutelande.Die laatste kilometers blijven op en neer gaan met af en toe trappetjes.
Iedereen om me heen is zeer geconcentreerd en ingespannen bezig.De laatste loodjes hè.
Op 40 kilometer nog een stukje strand en wat loopt dat lekker zeg!Hard strand nodigt uit tot een tempoversnelling want ik wil wel onder de 4.20 blijven.
De klanken van een doedelzakspeler komen ons tegemoet als we het strand verlaten en de aanmoedigingen van heel veel mensen doen de rest.
We stormen de straten van Zoutelande binnen,waar op finishstreep nog een verrassing wacht,
een bult zand waartegen we moeten oplopen en dat met een eindtijd van 4.17.Prachtig!
In de tent aan de finish met een kop thee eerst even de emoties van de afgelopen weken verwerken en dan naar de sporthal schuifelen.
Daar houdt Jos Akkermans me bezig en samen met dat blikje cola van hem kom ik weer helemaal onder de mensen.En,ja die douche doet de rest.
Helemaal niets te klagen heb ik als hardloopvriend Geert Brouwer na zijn marathon achter het stuur kruipt om de terugweg naar Zwolle aan te vangen.Heeft hij zelf aangeboden!!
De Zeeuwse Kustmarathon is een marathon zoals er van mij meer mogen zijn.
Deze marathon past goed in de Marathon&Ultracup.Goed georganiseerd en sfeervol.
Steeds meer mensen langs het parcours en fietsers die meefietsen daar waar mogelijk is,om lopers uit de wind te houden.Soms hinderlijk als er onvoldoende ruimte is.
De tijd werd geregistreerd door een chipje aan een draadje achterop het startnummer bevestigd,Dag System geheten wat ik ken van wedstrijden in Duitsland.
Een eenvoudig maar effectief systeem tijdens deze marathon.
Tijd is tijd en wie volgend jaar even tijd heeft moet zeker deze marathon eens gaan lopen,een marathon met karakter en ach het predikaat ‘zwaarste marathon’van Nederland zal wel een keer overtroffen worden.
Wat me zelf betreft,ik verheug me op de Berenloop op Terschelling.
Gegroet,
{i}Herman Euverman {ei}