Na Malta,Cyprus en Spanje heb ik nu gekozen voor een marathon in Turkije.
Op 18 maart had daar de 2nd Internationale Oeger Antalya Marathon( http://www.oeger-marathon.com/uk/index.php) plaats. Een marathon met een keerpunt, 21km op, en 21km af met de restmeters in het Ataturk stadion,de thuishaven van voetbalclub Antalyaspor.
Het startschot wordt gegeven om 8h00, 100 meters van het Ataturk stadion.Het is een volledige Duitse organisatie, en natuurlijk bestaat het grootste deel van de deelnemers uit Duitse atleten.Over de omloop kan ik vrij kort zijn,het is licht golvend,en het gaat van Antalya naar het vakantie-paradijs Lara. Daar bevinden zich de grootste en mooiste hotels die ik tot nu toe in mijn leven heb gezien. De toegang van die hotels worden bewaakt door soldaten met geweer in aanslag. Ik denk dat daar de rijksten der aarde zitten,anders zou het zo niet bewaakt worden.
Buiten Lara was het keerpunt en konden wij de weg vervolgen in de andere richting. Het is een marathon zonder sfeer, onderweg staan er weinig of geen toeschouwers. Het enige positieve is dat de bevoorrading onderweg uitstekend is. Het grote minpunt van de organisatie is het ophalen van het startnummer. Dat ligt kilometers verwijderd van start en aankomstplaats.De startnummers kunnen de dag voor de wedstrijd opgehaald worden. Daar kan je voor 3 euro inschrijven, om met de autobus het parcours te verkennen en te bezichtigen.
Er stonden 2 Belgen aan de start Eric Desmet en ik zelf.En wij hebben allebei de marathon tot een goed einde gebracht. Van tijd en plaats lig ik al lang niet meer wakker van. Het is ongeveer 1h30 langzamer dan mijn p.r dat 2h37.45 is. Er nog bij zijn is voor mij al meer dan genoeg. En ik heb samen met Eric en onze vrouwen een mooie en zonnige vakantie gehad.
Wat moet een mens nog meer hebben.
William Verdonck.