Het valt me moeilijk iets te schrijven over mijn prestatie op de 60 van Texel, maar ik had beloofd aan Martien om toch iets kort te maken. Niet over mezelf en het verloop van de wedstrijd, dat is de laatste dagen in geuren en kleuren beschreven door anderen.
De impact van het tragische bericht vlak voor de start was enorm en allesoverheersend. Ik denk dat ik één van de weinige ultra-Belgen ben die André persoonlijk hebben gekend. We hebben veel gediscussieerd over leven en ultralopen (net zoals hij dat met de meeste onder ons deed) en we waren elkaars tegengestelden op beide terreinen. André was ook één van de mensen die me jaren geleden waarschuwden voor de klap die ik zou krijgen door mijn loop/levensstijl. Hij heeft gelijk gekregen. Stilaan neig ik naar zijn visie over lopen en leven. Me bewust zijn van de kleine dingen, iets meer genieten van je gezin, je kinderen. Tevreden zijn met hetgeen je hebt en kan.
Voor mij persoonlijk was de race al gelopen op drie minuten voor de start, het hoefde niet echt meer. Daarom wil ik Ed en Liesbeth nog even bedanken voor de oprechte en goede opvang vlak voor de start en na de wedstrijd. Ze hebben er voor gezorgd dat ik een overwinning heb behaald, niet voor mezelf maar voor André.
Marc Papanikitas