Trail des vallees du chevalier – Marche les Dames – 1 mei 2009 – 62,439 km
Met grote goesting (jaja, loopgoesting) sprong ik rond een uur of zes fluitend uit mijn bed en dat was Edwin ook heel goed gelukt want hij was me al aan ’t opwachten aan de carpoolparking in Diepenbeek. Van daaruit ging het enthousiast pratend richting paracommandocentrum in Marche les Dames waar voor mij één van de hoogtepunten van het jaar op het programma stond. Edwin was op dat moment nog aan ’t twijfelen over wat hij precies ging doen : hij had zich immers niet op voorhand ingeschreven (verplicht) omdat hij normaal moest werken. Hij zou de zaak nog bekijken ter plaatse…..Voor hem is dit ook meer een training met het oog op de Ultrabalaton in juni ( 212 km !!).
De loop zelf dan. Een trail met een dergelijke heroische naam kon natuurlijk niet anders dan vol verrassingen zitten . Dat bedacht ik bij mezelf na afloop van deze mooie maar zware loop. Op het forum had ik bij de club van Namen op voorhand ook reeds een keer gepolst of de juiste route eventueel niet kon gepost worden maar dat bleek een probleem door de vele stukken privégebied waarheen we zouden doorheen lopen….Surprise , surprise…
Niet getreurd , dus zonder verwachtingen en ook zonder te weten wat ons allemaal te wachten stond , namen een 170-tal moedigen voor de 62km, aangevuld met een iets kleiner aantal voor de korte trail over 21 km rond kwart na negen de start . Ook Edwin kon nog zonder problemen starten voor de lange afstand. Zoals het een beginnend, onervaren ultraloper betaamt ging ikzelf weer veel te snel van start . Edwin kwam me na een korte achtervolging meedelen dat dit het tempo was waarmee hij normaal start als hij een snelle tijd wil neerzetten in een trail….Ik was dus niet echt verstandig bezig, maar aangezien de goesting bij mij altijd groter is dan het talent , was het kalf alweer verdronken…Zeker toen even later bleek dat het technisch gedeelte , waarvan we vaag hadden gehoord bij de briefing, een stuk van ongeveer 5 km was dat ook door de paras gebruikt wordt als trainingsparcours . Met andere woorden : een keer of tien loodzwaar , zeer stijl en glad op en af waar je telkens weer in het rood moest . Volledige stukken waren voorzien van dikke touwen en stalen kabels om heelhuids boven of beneden te geraken. Met lopen had dit allemaal nog weinig te maken en ik vroeg me meermaals af wat ik hier kwam doen.
Blijkbaar had mijn onderbewuste niet voor niets op voorhand de vraag gesteld naar een parcoursbeschrijving …had ik dit geweten …dan was ik zeker thuis in de vlakke bossen gaan lopen… zo ging mijn geest op en af tussen zwoegen en genieten….(en ik vermoed niet alleen die van mij) . Mijn snelle start brak me hier helemaal zuur op…Ondanks het afzien kwamen we rond de 35e positie door na al dat spectaculair klim-en daalwerk. De eerste bevoorrading na 20 km bereikten we nochtans pas na 2u53 minuten….Even rekenen leert ons dat we dus voor die 5 spectaculaire klauterkilometers ongeveer anderhalf uur nodig hebben gehad . Dat zegt meteen alles over de moeilijkheidsgraad.
Vanaf dan begint de trail wel leuker en mooier te worden . Bospaden wisselen zich af met passages dwars door velden en weiden (inderdaad privégebied !!) waar normaal geen mens komt. Edwin bleef uit broederliefde voorlopig nog bij me. Bij mij liep wel alles stilaan trager en trager en trager…Regelmatig loerde ik eens achterom , om te zien waar “het grote peleton” bleef dat ik niet te ver achter ons vermoedde. Maar de grote groep kwam niet . Wel Paul Heyns uit Geel die ik nog herkende van tien jaar geleden bij zijn eerste UTMB en waar we nu nog even mee bijkletsten. Hij was traag gestart om bij zijn minder getrainde vriend-collega-loper te blijven . Nadat Paul uit het zicht verdwenen was kwamen er druppelsgewijs af en toe nog een paar lopers en ook de eerste vrouwen ons voorbij gelopen . Vooral dat laatste werkte op Edwin nogal doorslaggevend en hij kwam mij eindelijk meedelen dat hij na de tweede bevoorrading (km40) aan een inhaalrace zou beginnen. Later bleek hij zelfs nog een 20-tal man ingehaald te hebben waardoor hij nog op de 21e plek eindigde !
Ondanks dat ikzelf steeds trager en trager ging lopen waren de wandelpauzes nooit lang en passeerden mij wellicht daardoor maar twee moedigen op dat laatste deel . De echte inzinking die ik verwacht had kwam er niet. Ik haalde zelfs op mijn beurt nog een paar mensen in die er volledig doorzaten of krampen hadden. Leeg geraken was op een parcours als dit ook geen wonder. Kwam daarbij nog dat de zon de hele dag vrolijk scheen en mee voor de nodige uitdrogingsverschijnselen ging zorgen. Persoonlijk heb ik trouwens ook liever 10 graden of regen dan 20 graden en zon op zo een lange loopdag , maar mijn krampen kwamen toch pas op bij de allerlaatste klim terug naar Marche. Aangezien het voor iedereen een zware dag bleek kwam niemand me nog voorbij gestrompeld en was ik uiterst tevreden met een 47e plaats in 8u53 op 112 aankomers. Blijkbaar waren er heel wat opgaves door de warmte en/of moeilijkheidsgraad. (1660 hoogtemeters)
Besluit: een erg goed georganiseerde loop in de prachtige Naamse Maasstreek , voldoende wegaanduidingen , maar iets te gevaarlijk klimwerk (meer voor bergbeklimmers of paras ) naar mijn persoonlijke smaak. Als ze die dingen uit het parcours schrappen wil ik best volgend jaar nog eens terugkomen . Wouter Hamelinck won in 5u55 !! De tweede eindigde op 10 minuten, de derde op 40 minuten….
http://www.rcnamur.be/rcntrail/marche09/clavalche62.pdf
Luc Lenaerts