Laat je niet kennen, kom ’n rondje rennen…
Stond met grote letters op de oude kantine van AV’23 aan de 300 meter sintelbaan.
12 jaar geleden verdween met de komst van de lang verwachte tartanbaan de kantinekeet, met alles d’r op en d’r aan in de Amsterdamse ’vullesschuit’.
Net als in de mode alles komt terug; dat retro-bord zou nu precies de lading dekken van de MeerMarathon.
AV’23 organiseert op zaterdag 29 augustus voor de tweede keer de MeerMarathon. 10 rondjes van 4,2 km over een schaduwrijk parcours met bomen, want zoals vorig jaar, kan ’t ook in de Watergraafsmeer 4 meter onder NAP, ‘s middags flink warm zijn.
Wij maken er op zaterdagmiddag weer ’n lopersfeestje van. Doe je mee, laten even weten of je na afloop mee wil eten. Inschrijving 5 Euro, pasta en een drankje 5 Euro.
Kijk op www.meermarathon.nl
Er zijn nog clubleden die weten wat er op de andere kant van die oude kantine stond…
Voor je ’t weet ben je een atleet…..
Op Ultraned stond vorig jaar onderstaand verslag van Irene van Wijk:
Meer, Maas en Waal Woensdag 10 september 2008
Deze week wil ik niet werken. Heb ik geen leuk werk? Jazeker, heel leuk. Voel ik me niet goed? Welnee, ik voel me prima. Is het weer soms te mooi om op kantoor te zitten? Alleen als je van regen en wind houdt. Wat dan? Het komt door de bloemen. Twee grote, prachtige boeketten. In de huiskamer. Dáár wil ik zijn. Genieten van de bloemen. Resultaat van twee marathons binnen 8 dagen.
Zelfde resultaat, zelfde afstand maar toch ook weer heel anders.
Overeenkomsten waren er zeker. Zo waren het beide zomermarathons. In Nederland betekent dat: het kan vriezen of dooien. OK, nu overdrijf ik de klimaatverandering. Maar bloedheet en koud en nat binnen één week; dat is nou echt Hollandse zomer.
Water is een andere overeenkomst: een meer voor de ene, en rivieren voor de andere. Het klopt dat er niet veel zullen zijn die zich meerbodembewoners voelen, maar dat is toch echt wat het is, de Watergraafsmeer. En Maas en Waal spreekt natuurlijk voor zich.
Nog een gelijkenis: een knus deelnemersveld waaronder een harde kern van veellopers die elkaar enthousiast begroeten of afzeiken als dat zo uitkomt. Tot de laatste snik enthousiaste vrijwilligers, fanatieke en gezellige estafettelopers, alcoholische versterking voor de supporters en Paul en Albert horen ook in het overeenkomstenrijtje. En als laatste: beide keren had ik spierpijn.
Verschillen waren er ook. De Meer Marathon was tropisch. Over de Maas en Waalse dijken waaide wind vol regenwater. In de Meer zagen vooral de lopers af. Bij de Maas ook de vrijwilligers en supporters. Zeiknat en niet sacherijnig te krijgen die rivierkanjers.
Het Meerparcours was geheel onder zeeniveau: tien rondjes maar liefst. Van een dijkenloop mag je deltaniveau verwachten, de hele grote ronde lang. Vang je ook lekker veel wind.
Dan is er de truc met de vrijwilligers. Dat moet haast wel. Voor elk zijpaadje stond er een, bij grotere wegen soms zelfs 5. Waar halen ze die vandaan? Het moet haast wel een truc zijn: zodra ik voorbij ben gaan ze snel met de auto naar de volgende afslag, doen of ze iemand anders zijn. Of hebben ze echt zo jaloersmakend veel hulptroepen? Die in de Meer waren met veel minder, maar hebben die leemte met zeer persoonlijke aandacht hartstochtelijk ingevuld.
Die van Maas en Waal hebben een echte sponsor en echte prijzen die uitgereikt worden op een echt schavot door een echte bobo die heel moedig gewoon de oude bezwete wangen van de winnaressen kuste. En in de Amsterdamse Meer krijg je de burgemeester niet zo ver om, in vol ornaat, de kleffe sportdrankhanden van de winnaars te schudden. Voor zoiets leuks moet je toch in Beneden Leeuwen zijn. En je moet er ook voor doorlopen. Anders mag je dat schavot helemaal niet op, dan mag je alleen kijken hoe een ander dat doet. Dus doorgelopen had ik. Vandaar dat ene bos bloemen.
Over de Meer Marathon heb ik heel wat langer gedaan. Het was ook een stuk vermoeiender. En toch, het was een PR. Mijn eerste marathonorganisatie. Samen met Johan en Paul uit onze lopersmouwen geschud. En uit onze duimen gezogen. Goed gelukt gezien de lopersreacties en dat andere boeket. Een eenmalige jubileumactie. Er liggen al verzoeken om herhaling….
De Maas en Waalse Dijkenloop is er in ieder geval elk jaar. Voor wie nog nooit geweest is: zet maar in je agenda voor volgend jaar. Een echte aanrader!
Irene van Wijk