24 uur is het nog even niet voor mij.
De start ging wat aan de snelle kant, maar binnen de gestelde marges en na correctie lag het tempo daarna goed. Gepland waren wandelpauzes van 5 minuten, elk uur, maar wandelen was bij de heersende temperaturen niet echt aangenaam. Moeite om ontspannen te blijven lopen, maar nadat Joos en Jeroen het parcours volgekalkt hadden met nuttige aanwijzingen: ging het beter.
Ik loop niet graag in het donker, en daar ontkom je niet aan tijdens een 24 uur. Ik zie weinig diepte en in het donker al helemaal niet, dus dat kost veel energie. De Spartathlon, een van de redenen om een 24 uur te willen lopen, is bij deze van de baan. Ook met koplamp, zou ik te weinig zien om het te kunnen volbrengen.
Wederom doen Joos en Jeroen hun best en helpen de organisatie met het aanbrengen van de kaarsjes over het hele parcours.
Na 8/9 uur lopen, begint er een mist op te trekken, en raakt mijn coördinatie kwijt. Ik twijfel of ik door moet lopen. Joos en Jerry overtuigen me om wat te eten en meer kleren aan te trekken. Ik heb het een beetje koud en Jerry vraagt of ik geen muts nodig heb, maar ik heb geen koud hoofd, denk ik. Bij controle blijkt die toch behoorlijk koud te zijn. Je verliest toch de meeste warmte met het hoofd. Na het aantrekken van nog wat extra lagen, het voeren van chocoladerozijnen, tucjes en bouillon, voel ik weer wat leven terugkeren. De coördinatie is terug en ik kan weer lopen, en na een rondje kan ik melden dat ik het voor het eerst warm heb. Loop vervolgens ook wat ontspannender over het parcours heen. Dat gaat paar uur goed, maar ik begin de neiging te krijgen harder te lopen om warm te blijven en het begint weer energie te kosten om op een niet te hoog tempo te lopen.
Besluit weer een rondje te wandelen en goed te eten, maar achteraf had ik beter mezelf in de sporthal kunnen opwarmen en kunnen voederen. Later blijkt dat de meer ervaren lopers, zich daar af en toe ook ophouden. Ik wordt door de buurvrouw, Geraldine, van het parcours gehaald, ze probeert me warm te krijgen. Bedankt voor de hulp in het holst van de nacht, en dan ook nog de volgende dag 6 uur lachend rondlopen. Nellie is ook te hulp geschoten, en met een warme douche wordt geprobeerd me weer warm te krijgen. Dat is geen succes, ik heb flink wat dekens, warmhoudkussentjes en warme drank nodig, om weer enigszins op temperatuur te komen.
Uiteindelijk beland ik in de sporthal in mijn bedje want ik zie het niet zitten om de kou weer in te gaan.
Ik hou het voorlopig maar bij korte ultra’s. Mijn temperatuurregulatie is hier (nog) niet op berekend. Ik heb al eerder kou geleden, terwijl het helemaal niet echt koud was. Ik regel mijn temperatuur liever met water, mijn lijf kan het niet goed zelf. Geef mij maar zonnetje en veel warmte.
Bedankt voor het meeleven van een ieder en speciaal Regina, die het er volgens mij moeilijker mee had als ik zelf. En natuurlijk voor de hulp van de drie J’s, Geraldine en Nellie, om me in de race te houden en er van af te krijgen.
Gefeliciteerd aan alle bikkels die het wel 24 uur hebben volgehouden!
Majet