Paar minuten voor de start had ik een kort gesprek met Mik Borsten.
Jeroen wat kijk je gespannen?
“tja, na 1 jaar zonder ultra is dit mijn beste gezicht”
Mik vertelde me over de lastigheid van de laatste 10-15KM
“het blijft 50KM, toch?” zei ik nog terwijl Thomas Acda in mijn oren denkbeeldig zong: Hoogmoed komt voor de val…
De tijd van Wim is echt een hele goeie waren de laatste woorden van het gesprek… PANG
Tot marathonpunt alles in 3:45-3:48 en dan maar zien was het plan.
De eerste 30k gingen zo vlak als het landschap in 3:42 tot 3:48 met een ave van 3:45 per km.
Bij 35 zei ik tegen Pa Romeijn (op de fiets er wederom bij) zelfs als ik een tikkie krijg loop ik nog een parcoursrecord. In mijn achterhoofd zong nu Paul: Hoogmoed komt voor de val.
Ik voelde me heel sterk, zo sterk dat ik niet doorhad dat ik al bibberde van de kou…
Langzaam gingen de km naar 3:52, geen zorgen, het parcours wordt lastiger, dus in principe loop ik nog even hard.
42K ergens begin 2uur40, reken de reken, 33 minuten voor 8k, terwijl ik de eerste 5x8k in 30laag liep, gaat me lukken.
Ik sta geparkeerd, krampaanvallen en mega koud. Ik drink een halve liter sportdrank, eet een banaan en trek en dikke jas aan (van Pa Romeijn), langzaam krijg ik het warm, maar het leed is al geschied…
Tussen 42k – 44k klok ik 11minuut22..
Auw!
Sukkel!
Slappe zak!
Ik sta op het punt om mijn schoenen in het Eemmeer te gooien en een lidmaatschap bij de plaatselijke korfbal vereniging te nemen, totdat…
Ik hol weer.. 4:58 4:44 4:32 4:32 4:22 4:12
Ik vecht voor een sub 3:20 en het lukt.
3U18, niet goed, maar met een gematigd ontevreden gevoel finish ik, juichen doe ik niet, dat vind ik ongepast, juichen doen winnaars en vandaag verloor ik, maar wel met een opgeheven hoofd.
Ik ben terug, geen DNF of DNS achter mijn naam, eindelijk!
Jeroen Romeijn