Inmiddels is er een eerste stand van de IAU 6 uur Europa Cup 2001; een cup die al eens door Edwin van der Loop en door Lucien Taelman is gewonnen. Niet meer dan een eervolle vermelding overigens. Zelfs geen beker of zo. We moeten daar nog wat aan doen, zodat het wat meer body gaat krijgen. Internet en e-mail zijn daarin heerlijke media, maar niet iedereen is zo bereikbaar. Bratislava 6 uur (1 april) willen we graag in die Cup betrekken, maar we kregen tot nu toe geen teken van leven waaruit we konden opmaken of ze wel aan de minimum voorwaarden voldoen. Ook een uitslag wordt een hele toer.
Preseau, vorig jaar eind juni in Frankrijk, waar we (Wilma en Ton) notabene zelf bij de wedstrijd op bezoek zijn geweest en een schaduwtelling op de computer hebben verzorgd, heeft nooit een uitslag opgestuurd, terwijl ze beloofden dat we die binnen een week zouden hebben. Zelf hadden we op maandag onze doorkomstlijsten al op de fax gestuurd aan het gemeentehuis (want vaak is dat het zenuwcentrum in Frankrijk, de Mairie), zodat ze hun eigen lijsten nog eens konden controleren met die van ons. In Frankrijk hebben we dus nu geen enkele 6 uur die nog voldoet aan de voorwaarden die we voor een internationale Cup mogen en zelfs moeten stellen. Wat zijn we dan verwend hier in Nederland.
Texel zou zo in de Cup kunnen, maar om internationale spreiding te stimuleren hebben we besloten om per land hooguit twee wedstrijden toe te laten. Voor Nederland zijn dit Stein en Amersfoort. Texel, Breda, Cranendonck zouden allen ook voldoen, maar dan wordt het een soort Nederlandse Europacup. Zelfs in België, waar de zes uur altijd erg populair is geweest, moeten we nu volstaan met slechts één wedstrijd, namelijk die van La Louvière. Zolder is over gegaan naar een 50 kilometer; Gistel is na één jaar zestig kilometer ter ziele, en andere bekende zes uur lopen als die van Geel zijn al meerdere jaren van de kalender verdwenen.
Op Texel verwachten we overigens rond de honderd sololopers op de ingelaste zes uur, plus nog eens een dertigtal estafetteteams. Goed kijk op de aantallen hebben we nog altijd niet. Er blijken nu teams te zijn, die een zes uur aflossing prefereren en juist graag willen starten; ook teams van Texel zelf. Naast de ingeschreven atleten voor de 60 of 120 kilometer, die nu aan de zes uur gaan meedoen, blijken ook een aantal marathonlopers van de Leidsche Rijn Marathon hun toevlucht te zoeken bij de zes uur van Texel. Al die factoren maken het moeilijk om goed in te schatten hoeveel capaciteit we nodig hebben voor de jury rondetelling.
Voor tweede paasdag vragen we in elk geval dat alle atleten zo goed mogelijk mee werken om de rondetelling zo gladjes mogelijk te laten verlopen. Afgelopen weekeind in la Louvière hadden we ze weer, de hardnekkige broekdragers, die eerst op de rechter broekspijp en naderhand op de linker broekspijp het nummer droegen. Ja, als de jury computerrondetelling rechts van het parcours zit, en de handtellers links, dan kun je moeilijk beide partijen tot tevredenheid stemmen, of je moet gewoon tot de conclusie komen dat het een borstnummers is, en dus op de borst gespeld dient te worden.
Zo vlak onder de taalgrens levert dat nog wat extra problemen op. Probeer je het in je beste Frans, blijkt het een Nederlandstalige te zijn, die echt niet verstaat wat je zegt. En een Waal is ook niet voorbereid op, laat ik het maar noemen algemeen beschaafd Frans. Septante zeggen ze daar voor zeventig, terwijl wij toch leren dat dat soixante-dix is. Met negentig is dat net zo, want dat noemen ze nonante in plaats van quatre-vingt-dix. Denk je nu snap ik het en zal tachtig wel octante zijn, maar dat noemen ze toch weer gewoon quatre-vingt. Achteraf dus weer wat Waals bijgeleerd naast het Frans (overigens blijkt dat ook de Franstalige Zwitsers zo tellen), maar op het moment zelf sta je in alle drukte toch wel eens vreemd te kijken als je wat onverwachte Franse (of beter Waalse) woorden tot je moet nemen.
Tot slot, op Texel gaan we de start van de zes uur zo uitzetten, dat we ook 50 kilometer tussentijden kunnen klokken. Dat zou kunnen betekenen dat er eerst een of twee rondjes op de wielerbaan gelopen gaan worden, voordat we aan de grote ronde beginnen. Een en ander is pas duidelijk als de officiële parcoursmeting heeft plaatsgevonden, en dat gebeurt volgende week. Voor de eindprocedure gaan we weer met zandzakjes werken. In de laatste veertig minuten kan de loper een zandzakje mee nemen. dat zakje laat hij/zij vallen op het eindsignaal. Dat je zelf niet meteen op de plaats stil kunt staan is begrijpelijk. Je loopt dus gewoon even terug naar je eigen zandzakje en speldt je startnummer aan het lint. Zelf kun je dan richting kleedlokaal en douches, en de jury doet zijn werk wel. Loop je met een hele groep, dan hoeft dat ook geen enkel probleem te zijn, want elk zandzakje heeft nog eens een eigen nummer, en vaak verschilt ook het lint nog eens van kleur. Zo hoeft er geen misverstand te zijn welk zandzakje de jouwe was.
Iedereen die betrokken is bij deze “ingelaste” zes uur van Texel kijkt uit naar dit gebeuren. We zijn er met zijn allen op gebrand om er een perfect evenement van te maken!
Oh ja, nog wat, woensdag vertrekken Han Frenken en Lambert Schuurs (inmiddels handballend bij Neerpelt in België) naar Jordanië voor hun 50 kilometer down hill. Hopelijk daarover binnenkort meer nieuws. Han zal vast wel ergens een internetcafe kunnen vinden en ons het laatste nieuws mededelen.
Anton Smeets
a.smeets@trouwweb.nl